ruh ikizim♊ (harry styles fanfic)

bölüm 19

"roberto harry noluyo burda?"
Müdahele etme gereği hissettim çünkü tartıştıkça daha fazla şey anlamıyodum. İkisi de aniden belirmemin etkisiyle bana baktıklar ve bir süre sessiz kaldılar. Daha sonra harry sessizliği bozdu:
"haberleri duydun mu?" endişeli endişeli bana bakıyordu
"çoktan.. Okulda ne kadar hayranınız olabileceğini düşünün"
"çünkü bu aptal kendi kendine hareket etmeye kalktı" dedi harry Robertoyu göstererek. Anlam vveremeden robertoya döndüm "roberto naptın ki?"
İç çekti ve elini ensesine atıp konuşmaya başladı "reinaya gidip kamera kayıtlarını istedim ana kameraya kendisini gizlemiş olsa da arka kamerayı unutmuş olmalı her şey net görülüyordu" dedi ve duraksadı. "daha sonra polise gittim fakat medyaya kim sızdırmış bilmiyorum bunların deli hayranlarından biri olmalı" dedi harrye yandan bakış atarak.
Robertonun benim için bunu yapmasına sevinmiştim. Belki de daha uzun bir süre boyunca ne yapacağımı bilemeden louis ile baş etmek zorunda kalacaktım...
"teşekkür ederim Roberto.. Demek geçen bu yüzden sormuştun diskonun adını." dedim ve gülümsedim. Roberto da bana dönüp baş parmağını kaldırarak evet anlamını verdi. Harry ise sessiz sedasız duruyordu.
"kızmadın mı gerçekten? Kimliğin ortaya çıksaydı ne olurdu?"
Harry açıkçası beni hayal kırıklığına uğratmıştı. "sence bir suçluya karşı kimliğim önemli mi? Ayrıca sen olsaydın ne yapardın? Şu ana kadar neyi bekledin..."
Gözlerim dolmuştu konuşmamın gerisini getiremedim dudaklarımı sıktım. Roberto bana yaklaştı fakat dokunmadı. O da sanırım bir açıklama bekliyordu
"biliyorsun ki louis ile aynı gruptayım her gün dip dibeyiz.. belki de onu kendi yollarımla bitirmek istedim, kesinlikle bir daha sana dokunamayacaktı"
Biraz gözümü korkutmuştu ne yapmayı planlıyordu ki? Ayrıca ona kanıt toplamayı düşündüğümü söylemiştim diye hatırlıyorum... Plan yapmak yerine bana yardım edebilirdi.. O kadar hayal kırıklığına uğramıştım ki kalbim acıyordu daha fazla duramayacaktım karşısında. Konuşamayıp arkamı döndüm. O sırada harry konuşmaya devam etti:
"eğer polis louisyi serbest bırakırsa louis sana daha büyük bir zarar vermeye kalkabilir o zaman ne yapabiliriz ha?!" deyip bileğimi sıkıca tuttu. O anda kafam iyice karışmaya başladı... Ve düşüncesi bile beni korkutmuştu.
"eğer yeterli kanıtları verirsek zaten polis onu suçlu bulacaktır neden korkaklık yapıyorsun? y/n için daha cesur olabilirsin sanıyordum" roberto sakinliğini koruyarak ciddi ses tonuyla konuşmuştu. Harry bileğimi bıraktı ve robertoya döndü "eğer y/nye bu yüzden bir şey olursa suçlusunu sen sayacağım."
Kafam bu iki zıt düşüncenin arasında iyice patlamıştı dayanamayıp kaçmak istedim ve hiçbir şey demeden koşmaya başladım. Roberto "y/n!!" diye seslendi ama şu an tamamen düşüncelerimle yalnız kalmak istiyordum bu yüzden koştum.
Eve gidecekken telefonum titreşti baktım babamdan mesaj gelmiş "bugün teyzenler geliyor erken gel" diye... Ben sadece evde oturup ağlamak istiyordum.. Dışarıda takılmak zorundayım o zaman. babamı arayıp haber verdim işim var dedilten sonra nereye gitsem diye düşündüm. Yalnız kalmak için...
Sahildeki kiralık bisikletlerden bir tanesini kiralayıp yolu hatırladığım kadarıyla gitmeye başladım. Yetişmiştim gün batımına. Robertonun bana gösterdiği bu güzel yere bu kadar kısa sürede tekrar ihtiyacım olacağını düşünmemiştim.
Yol kenarındaki çitlere yaklaşıp bisikleti yasladım ve oturdum. Ufku tüm temizlipiyle görebiliyordum. Bir gün acaba benim de hayatım böyle net, temiz ve aydınlık olacak mı acaba... Harrynin dediği senaryo gerçekleşirse ne yapabilirim? Louisden gerçekten bu kadar korkmalı mıyım... Yoksa polise güvenmeli miyim? Roberto yeterli kanıt olursa polisin mutlaka onu atacağını söyledi tabii ki ama... Bir dakika... Yeterli kanıt ben değil miyim zaten?