ruh ikizim♊ (harry styles fanfic)

bölüm 28

off... okula gitmek artık çok sıkıcı sınıfa gidiyom bi bakıyom niall yok. sınıfımda niall yoksa okula gitmemin ne manası var ki.
galiba eski günlerime geri dönüyodum, sınıfa geldiğim gibi yine kafamı gömdüm çünkü derslr çok sıkıcı... ama eskisinden farklı olan şey, bi boşluk hissettiğimdi. hayatıma nasıl girdiler de ne ara bu kadar yer aldılar? kafamı sıraya yaslamış düşünceleirme dalmış bi şekilde pencereden dışarı bakıodum öyle dersler dersleri kovaladı işte.
Sonunda dersler bitti ohhh deyip çıktım belki bugün robertoyu görebilirim diye hızlı hızlı kafeye doğru yürüyodum ki bi de ne göreyim?
"Roberto?? Sen!!!"
Kafenin yakınındaki metronun orda tüm endamıyla elinde gitar çalarken yakaladım robertoyu. Ona seslendiğimi fark edince birden durdu, beni görünce hemen gözlerini çevirip çalmaya devam etti
"Heeeeeyyy!!!! Beni görmezden geleyim deme roberto!!!"
Koşarak yanına gittim yüzünü ellerim arasına aldım
"n-napıyosun y/n?? insanlar bize bakıyo"
"napim sen de bana baksaydın"
Güçlü elleriyle ellerimi tutup indirdi
"tamam tamam...baktım noldu"
Böyle deyince biraz kırgın hissettim ve koluna geçirdim
"Bayağıdır görüşemedik ve sen bana böyle mi davranıyosun yaa.. Kursa gittiğini bile anlatmadın bana. ben bunu mu hak ediyom"
"k-kusura bakma... ama birden gelince..."
Yüzü biraz kızarmaya başladı cümlenin devamını bekleyip gözlerimi ona yönetirken o yüzünü çevirdi.
"Eee?"
"beni böyle gördün.." sağ elini yüzüne götürdü ve yüzünü göremez oldum yoksa.. Benden utanıyo muydu?? o an babamın dedikleri de aklıma birden geldi ben de utanıverdim of baba aklımı daha fazla karıştırdın sağ ol...
"T-tamam neyse.. Burda napıyosun sen onu anlat"
Gitarını bir iki tıngırdatıp konuşmaya başladı "gördüğün üzere gitar çalıyorum. birikimlerimle kursa başladım toparlanabilmek ve daha iyi olmak için. ve ben... sokak sanatçısı olmaya karar verdim."  bana dönüp gözlerimin içine baktı "senin sayende gözlerimi açtım."
O an ağzım açılmadı sadece robertoya bakıyordum.
"yıllar boyunca söylenip şikayet ettikten başkalarını suçladıktan sonra... Kendim için bir şeyler yapabilmek çok daha iyi hissettiriyor."
Ben şaşkın şaşkın ona bakarken ellerimi tuttu ve kendine çekti.
"teşekkür ederim y/n" dedi gülümseyerek. bu ondan gördüğüm en büyük, sıcak gülümsemeydi sanırım. o sıcaklığın etkisinden mi bilmem ama birden beni bi sıcak basmıştı... ama ne ellerimi çekebiliyordum ya da gözlerimi ondan ayıra biliyordum.
"sana bir şey katabildiysem... ne mutlu bana" dedim ve ben de ona gülümsedim. Roberto birden gitarını yere bıraktı ve bana sarıldı.
"y/n... sen hayatıma bir şey katmaktan çok daha fazlasını yaptın. Sen artık hayatımsın" dedi hala bana sarılırken. Bu kadarı bana fazlaydı kalbim küt küt atıyordu yerinden fırlayacak gibi... bu ne demekti? yoksa...
roberto beni bıraktı ben ise hiçbir şey diyemeyip gözlerimi kaçırıyodum elim koluma girmişti.
Roberto küçük bi kahkaha attı daha sonra gitarını alıp bir şeyler çalmaya başladı
"işin yoksa beni dinlemek ister misin?"
"e-evet..." dedim ve karşısında durdum. Etrafta da birçok insan vardı ahh bunu yeni fark ettim bu kadar insanın önünde beni utandırarak ne yapmayı planladın roberto!!>\\\<
Gitar ona çok yakışıyodu... Nasıl tarif etsem ben de bilemiyodum ama gerçekten onun ruhunun tamamlayıcısı gibi...
Şarkıya girdiğinde ağzından dökülen sözlerle tekrar büyülendim çünkü sesi gerçekten çok güzeldi!!! Robertoyu ilk defa şarkı söylerken duyuyordum. Sesin bu kadar güzelse bu zamana kadar nasıl susabilirsin?!
Şarkı bittiğinde onu tüm gücümle alkışladım. Robertoya destek olmak istiyodum o hepsini hak ediyor...
"sözler hakkında ne düşünüyosun? Kendim yazdım.."
Ah ben tam bi salağım... Sesine ve gitarı çalışına dalmışken sözlere odaklanmadım açıkçası şu an ne söylediğini bile hatırlamıyorum. Ona ne diycem şimdi?!?
"utanç verici ama... sözleri unuttum"
Utana sıkıla söylesem de yalan söylemenim faydası yoktu off şu an yer yarılsa da içine girsem keşke.!!
Kollarını kafasının arkasında bağladı "aah... oysaki sana söylemiştim bu şarkıyı.." biraz üzgün görünüyordu inanamıyorum cidden çok utandım.
"uygun olunca buluşalım ve bana tekrar çal ne dersin?" dedim yanına yanaşarak. O da bana sevinçle gülümseyerek döndü "ne zaman istersen uygunum" dedi
"öyleyse bu pazar buluşalım mı?"
"olur" dedi ve elini kafama koyup saçlarımı karıştırdı "heyecanla bekliyor olacağım"