ruh ikizim♊ (harry styles fanfic)

bölüm 31 - final

Günlerden oldu pazar... Sınav günümdü,kalbimin sınavı. Evet kendimi denemeye karar verdim gerçekten kime ne hissettiğimi anlamama yardımcı olabilir bugün... Çok gergin hissetsem de artık kararlarımı alabilme umuduyla kendimi rahatlatmaya çalışarak beyaz croptopumu giydim altına denim şortslarımı geçirip kırmızı converselerimi giydim dışarı adım attım.
Robertoyla anlaştığımz saatte stüdyoya gittim ama kapı açıktı hay allah? İçeri hırsız mı girdi acaba diye düşünürken bi girdim roberto çoktan almış gitarı çalıyo. Öyle kaptırmış ki kendini ilk beni fark etmedi...çok sevimliydi
"Robertoo??? Ordamısın"
Ona aniden seslenince irkildi ellerini durdurdu "ah sen miydin y/n.. Fark etmemişim kusura bakma" gülerek elini saçlarına karıştırdı.
"sorun değil ee ne çalıyodun"
"Sana bir haberim var!" diyerek otuz iki diş gülümsedi "ve ilk duyan sensin, gerçi paylaşmak istediğim başka birisi yok zaten haha"
ellerini birleştirdi "sokakta çalarken teklif aldım... küçük bir albüm çıkarmamı önerip beni denemek istediler."
Roberto cidden aman vermeden hayallerine doğru gidiyordu. Onu böyle görmek beni çok mutlu ediyordu ki istediği her şeyi elde edebileceğine inanıyorum roberto..
"şu ana kadar defterlerimin arasında hapsolan şarkılarım sonunda dinlenecek.. " bunu söylerken dudaklarının köşesi yukarı kalkmıştı ama büyük ihtimal farkında değildi.
"albüm neredeyse hikayem gibi olacak desene. ve son şarkı... Sana yazdığım şarkı olacak."
Kalbim kütür kütür atmaya başladı... Geçen gün çaldığı şarkı olmalıydı. Hikayesinin sonunu bana adamış olması... Düşüncesi bile yüzümü istemsizce güldürmeye yetiyordu. Bu his...
"hazır mısın?" diyerek ayağa kalktı gitarını güzelce tuttu. Bu sefer kulaklarımı dört açmış, heyecanla Robertoya odaklamıştım kendimi. Roberto ilk önce boğazını temizlemek için bir iki öksürdü, ellerini konumuna yerleştirdi.
"Biz iki romantik delii iki serseri... Biz seninle kışa girmiş yaz çiçekleriii.."
Güzel sesiyle bana yazdığı bir şarkıyı dinlemek...bundan daha özel hissedemezdim galiba..
"şimdi ayrı şehirlerde deliler gibi bekledim senin sevgini..."
"hayattan çok yoruldum bilinmez oldum bu genç yaşımdaaa..."
Roberto... Çok zor zamanlar geçirmiş olsan da.. Kalkmayı başardın ve devam ediyosun.. ve ben....
"Sensiz günleri ömrümdenn siliyorum been.. Daha çok yanacağımı biliyorum beeenn... İkimizi kurtarmanı diliyorum ben.."
Ben bu yolunu görmek, başardığın şeylere tanık olmak istiyorum... seni desteklediğimi göstermek istiyorum
"Aşkım güçlü ölümdeen.."
Gerçekten de...?
Ellerimi kalbimin üstünde bağlamış kalbimi ve düşüncelerimi sakinleştirmeye çalışırken, Roberto gitarını yerine bıraktı ve beni ellerimden tuttu ayağa kaldırdı. Şaşkınlıkla ona bakarken birden sarıldı ve kulağıma doğru konuştu
"Seni seviyorum."
Gerçekten de beni seviyormuş... İnanamıyordum içim patlayacak gibiydi. Ama.. Ama bi şeyler farklıydı. Eksik olan o his... Onu hissediyordum sanki. Kalbimi dolduran sıcaklık, o sıcaklığın verdiği mutluluk... Evet bunlar eksikti ve... Robertoyla iken farkına varmıştım.
"Ben...ben... "
Bana daha sıkı sarıldı "kendini cevap vermek için zorlama, biliyordum zaten.." ellerinin sıcaklığını hissediyordum ve omzumda biraz ıslaklık hissettiğim gibi robertoyla yüzleşmek istedim ama izin vermedi.
"biraz daha böyle kalalım."
Kendimi kollarına bıraktım bir süre. İstediği gibi olsun istedim. Daha sonra beni bıraktı ve yüzümü ellerinin arasına aldı, karşımda biraz kızarmış bir surat vardı ama gözleri gözlerimin içine bakıyordu.
"sadece nasıl hissettiğimi bil istedim. sen benim hayatıma açmış güneşsin y/n... belli farkında değilsin ama senin sayende kendimle, hayatımla barıştım."
Sessizce onu dinliyordum ama yüzümdeki gülümsemeyi durduramıyordum.
"ama başından beri.. zaten harry için uğraşıyordun.. sana yardımcı olurken onunla rakip olacağımı hiç düşünmemiştim bile. bu sefer de sevdiğimi elimden alacak olmasıyla bir kere daha kızdım ona belki ama... y/n, senin mutluluğun benim için her şeyden önemli."
Robertonun ellerini tuttum gözleri büyüdü ve ellerime baktı sessizce. Derin bir nefes aldım ve sonunda cesaretimi toplayarak hislerimi kendi yüzüme vurmaya karar verdim.
"Roberto... Ben.. Ben harryi sevdiğimi sanıyordum. Ama fark ettim ki... Benim için hayran olduğum sanatçıdan ve yakın bir arkadaştan ötesi değilmiş. Hissetmem gereken şeyi.. Onunlayken hissedemedim."
Roberto şaşkınlıkla hiçbir şey demeden beni dinliyordu. Kollarımı ona sardım ve kendimi ona yasladım, o ise ani hareketimle şaşırmış olmalı ki kollarını bir an kaldırdı.
"şu an.. Tam şu an hissediyorum. ya da geçirdiğimiz zamanları düşündüğümde... üzgünken bile yüzüme hep bir gülümseme getirdiğini fark ediyorum. roberto.. sen de benim hayatıma birçok yenilik kattın. kendimi ilk defa böyle buluyorum..." gözlerimi sıktım iyice kafamı yasladım utancımdan kaçmak istesem de kendimi böyle gizlemeye çalışıyordum. Daha sonra kafamda elini hissettim.
"Y/n.. Daha açık konuş, yanlış anlamak istemiyorum..." kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda kızarmış yüzü, bana derinden bakan gözleriyle karşılaştım ki gözleri beni görünce kaçıvermişti
"Sanırım.." ahhh çok utanıyordum!! Söyle gitsin işte salak..!!!!
"Evet seviyorum seni!" tam şu anda kaçmak istiyordum!!!! Ama robertonun kolları beni o an sıkıca sardı ve bana verdiği sıcaklıkla kendimi daha rahat hissettim. Sessizce ben de ellerimi onun sırtında bağladım gözlerimi kapattım. İkimiz de bir şey demiyorduk sadece mutluluklarımız konuşuyordu..
Roberto daha sonra beni omuzlarımdan tuttu ve yanağıma bir öpücük bıraktı. "bunun gerçek olacağını düşünmemiştim... gerçekten senin sevgimi hak ediyor muyum?" diyerek burukça gülümsedi.
"salak gerçek işte" diyerek koluna vurdum o ise küçük bi kahkaha attı "ah seni çok seviyorum y/n... Şu an dünyanın durmasını isterdim"
"duramaz daha çok vakit geçirmemiz gerek" beraber güldük ama robertonun daha sonra yüzü düştü, elleri omzumdan ellerime doğru kaydı, ellerimde kenetlendi
"geçirebilecek miyiz bilmiyorum..."
"ne demek istiyosun roberto?" tam mutlu oldum derken..
"bir yıllığına şehir dışındaki stüdyolarına gitmemi tavsiye ettiler eğitimim ve çalışmalarım için... ben de birikimlerimi değerlendirme kendimi geliştirme fırsatımı kullanmaya karar vermiştim. yarın trenim kalkıyor..." gözlerini kaçırdı
"neden daha önce söylemedin.." sonunda aradığım aşka kavuştum derken... koca bir yıl boyunca robertoyu göremeyecek miyim yani?
"bugünün sonunda hayal kırıklığı ile ayrılacağımı sanmıştım bu yüzden seni üzmeden sessizce uzaklaşacaktım" dedi ellerini saçlarım arasında gezdirirken.
"ne olursa olsun üzüleceğimi tahmin edemedin mi" çok ani oldu.. sonunda açılmışken tekrar mı uzaklaşacaktık... Ama robertonun üzülmesini istemedim sonuçta kendisi için çok daha faydalı olacak bir şey onu cesaretlendirmek istiyorum
"seni bekliyor olacağım roberto, beni yeni şarkılarınla karşıla olur mu?"
Gülümsedi "beni çok daha iyi göreceksin merak etme" dedi sırtını dikleştirerek. Onu böyle görünce neşelendim ve beraber gülüştük.
Robertonun motoruna kafamı ona yaslamış, kollarımı sarmış şekilde rüzgarın yüzüme çarpışını hissediyordum. Ama bu sefer iki arkadaş değil iki sevgiliydik. Böyle düşünmek beni aptalca güldürüyordu demek aşk böle bişeymiş...
Roberto gitmeden önceki son beraber akşamımızda bana daha önce gösterdiği güzel manzara yine karşımdaydı, bu sefer hava daha karanlıktı yıldızlar daha açık seçikti. Motorunda beraber oturuyoduk kafamı robertonun omzuna yaslamıştım. Omuzlarımda duran robertonun ceketini önüme doğru çekiyordum.
"beni yarın yolcu etmeye gelecek misin?"
"aptal tabi i ki" dedim ve elini tuttum. Bir süre o şekilde sessizce güzel manzarayı izledikten sonra sessizliği bozdum
"ikizler birbirini hissedermiş ya... belki de ne kadar uzak olursak olalım ruhlarımızı hissederiz ne de olsa.. sen benim ruh ikizimsin."
"y/n..." dedi ve elini yanağıma koyup beni kendisine yaklaştırdı gözlerimi kapattım bir öpücükle karşılık aldım..
"iyi ki benimlesin y/n... seni çok seviyorum" dedi ve birbirimize sıkıca sarılarak belki de son kez o manzarayı birlikte izledik.

evtttt ruh ikizim bir sürü aksiyondan sonra finale bağlandı😭😭 nasıl hissediyosunuz arkadşlar hepinizin gözünden yaşlar boşandıını biliom darısı sizin başınıza.. bu bölüm sadece robertoyla geçti çünkü y/n sonunda aşkını seçti olsun bi zahmet ama ek bölüm yazarsam diğer karakterlerle beraber neler olduğunu nasıl geçtiini görebiliriz çünkü çok merak edioruz +500 voteye gelir. Bu arada kitap kapağındakini heri sandınız ama aslında robertoydu hahaha😗✌🏻