ruh ikizim♊ (harry styles fanfic)

bölüm 14

Düşüncelerim ile kafamı yerken gözlerimden yine yaşlar akmaya başlayınca bu yaşları bir el sildi, harrynin elleri.
"artık geçti, sadece ondan kaçın yeter" dedi bana daha sıkı sarılarak. Şu durumda bile beni biraz olsun gülümsetebilmişti.
Kaldırıma kadar yürüdük daha sonra beni arabasına bindirdi kendi de sürücü koltuğuna bindi.
"evin nerde seni bırakayım."
Anlattım o da sürmeye başladı.
"peki burada olduğumuzu nereden bildin... Tam vaktinde gelip beni kurtardın. Çok teşekkür ederim." dedim ve gülümsedim "belki de hayatımı sana borçluyum."
Ön aynaya baktığımda onun da yüzünde bir gülümseme olduğunu görebiliyordum. Güzel sesiyle konuşmaya başladı
"Robertoya uğradım kafeyi temizleyip kapatmak üzerelerdi bu yüzden yanına gelememiş ama Bana seni uzaktan endişeli bi suratla hızlı hızlı giderken gördüğünü söyledi ve senin yanına gitmemi söyledi bende geldim. İyiki gelmişim.. Louisyi seninle öyle gördüğüm zaman kalbim durdu sandım..Gerçekten çok korktum y/n. Sana bir şey olacak diye çok korktum..."
Yüzü acı bi hal almıştı ve biraz daha hızlı sürmeye başladı. Cevap veremedim ama gözlerim dolmuştu. Ayrıca Robertoya da teşekkür etmeliyim harryi yollamasa belki de şu an burda olmazdım... Hem de benim sadece ifademi gördüğü halde endişelenmiş...
"ben yanında olduğum sürece kimse sana zarar veremez." dedi ben de gülümseyip başımı slaladım.
Evimin önüne geldik ve benim için kapımı açtı. Beraber kapımın önünde duruyorduk, gözlerimi gözleriyle buluşturmaya utanıyordum.
"iyice dinlen olur mu. ayrıca istediğin zaman beni ara" deyip bi kağıda yazıp numarasını verdi!Yüzüm kıpkırmızı olmuş olmalıydı çünkü yandığımı hissedebiliyorum.
"te-teşekkür ederim..." deyip uzattığı kağıdı aldım. Cebime koydum ki birden kollarıyla beni sarmaladı.
"seninle biraz daha vakit geçirmek istiyorum." dedi kafamı göğsüne yaslarken. Ne desem bilemedim ama emin olduğum şey benim de istediğimdi.
Aniden kollarını çekti ve gözlerini kaçırdı"ah pardon yorgun olmalısın seni sıkmamalıyım" dedi ve arabasına binmek için arkasını döndü ki içimden gelen ani refleksle elini tuttum. Yüzünü bana döndü şaşkın bir İfadesi vardı ve biraz kızardığını görebiliyordum.
Elini tuttum??!! Ama diyecek bir şeyim yoktu ki! Bir süre göz gözeydik ve hemen elimi çektim.
"i-iyi geceler... Her şey için teşekkür ederim." dedim o da gülümseyip "iyi geceler" dedi ve arabasına bindi. İçeri girdim o da arabasıyla buradan uzaklaşmıştı.
Bugün ne yaşadığım hakkında bi fikrim yoktu, gerçek miydi hayal miydi kafam karıştı... Ne olduğunu anlamadan kendimi yatağa atmıştım ve yorgunluktan direkt uyumuşum.