KARAMBOL ||Yarı Texting

0.2

🎵Perdenin ardındakiler - sevemiyorum.

Koluma buz tutmaya çalışırken boş boş etrafı izliyordum. Biraz önce neler olmuştu öyle , Sibel bana baget fırlatmıştı , sinirlendiği için. Sanırım beklediğinden iyi çalmıştım.

Önemli olan gaza gelmemdi ben fazla hırs yapmıştım ve hırslanınca gerçekten güzel çalıyordum.

Bir süre etrafi izledim. Bir bateri bir çok elektro gitar ve bazı müzik aletleri vardı. Duvarlara sprey boyalarla grafiti çizilmişti. Büyük bir avize ve yerde kocaman eski bir halı vardı. Ve bir kaç sandalye. Kafamı sağ tarafa çevirdiğimde küçük bir tezgah ve buzdolabı duruyordu. Küçük ecza dolabı da vardı. Büyük pencerenin önünde uzun bir koltuk vardı ve epey tozlu gözüküyordu.

Bileğimden buzu çektim ve ayağa kalkıp tezgaha ilerledim . Buz erimek üzereydi ve tezgaha bıraktım. Lavabodan ellerime soğuk su tutup yüzüme sürdüm.

Ellerimi tezgaha yasladım ve bir süre yeri inceledim. Bu grup için fazlalıktım elbette ama bir şeyler yapabilirdim. Yıllardır bateri çalıyordum. Yetenekliydim ve kendime güvenim sonsuzdu bu konuda.

Arkamı döndüğümde Ege çoktan gitarın akordunu bitirmiş ve beni inceliyordu. Bunu beklemediğim için gözlerimi kaçırdım ve sandalyeme geri oturdum.

"Bu grup için kesinlikle fazlalıksın. " Ege'nin sakin sesiyle birlikte kafamı ona çevirdim ve dinlemeye devam ettim. "Seni grubumuzun bozulmaması için dışlamak zorundayız. Biz en başından beri biz'dik. Kimseyi almadık. Bir anda gelmen herkesin sinirini bozdu. Ortalarda pek görünmemen senin için en iyisi olur."

Ege'nin yüzüne anlamsızca boş boş baktım. En sonunda ağzımı aralayıp bir kaç kelime söylemeye karar verdim. "Bu yarışmayı kazanacağız, baterist ben olarak."

Yüzüme baktı , bunu dememi beklemiyordu. Muhtemelen kibarca 'git' dediğini falan zannediyordu ama ben gitmeyecektim. Kendimi kanıtlamalıydım.

Bir süre bana baktıktan sonra yanındaki sehpaya ayaklarını uzattı ve telefonuyla ilgilenmeye başladı.

Yaklaşık 10 dakikalık sessizlik Demet'in gelişiyle bozuldu. "Deniz, seni burada bıraktım kusura bakma , Sibel fenalaşmıştı , onun yanındaydık." Kafamı sorun yok der gibi salladım ve "Sibel , iyi mi ?" dedim. Sonuçta benim yüzümden o haldeydi ve ben bencil bir insan olmamıştım . Yanına gidip elbetteki nasıl olduğuna bakamazdım çünkü daha da kötüleşebilirdi. "Evet şimdi daha iyi sorun yok." deyip kocaman gülümsedi. "Senin bileğin nasıl oldu? Buz vermemiştim sana ." Bileğimi eline alıp incelediğinde "Ege buz verdi." dedim. Demet'in gözleri bir anlık Ege'ye kaysa da sonra bana döndü. "Hadi artık eve dönelim bugün erken bitsin." Kafamla onaylarken merdivenlere yöneldik.

Sonunda demir kapıdan çıktığımızda gökyüzüne baktım . Derin bir nefes verdim. Eve doğru yürüdük.
"Sibel fazla kıskanç bi kızdır , ben zaten sana tepki vereceğini biliyordum ama bugün fazla abarttı doğrusu. Sen takma kafana." Demet'in sözleri sakinleşmeme yetmiyordu.

"O bilekle, bateriye geçerse yarışmayı kazanamazsınız. Ben ondan daha iyiyim yada kötüyüm bilemem ama o bilekle onu her türlü geçerim. Kendisi de bunun farkında ve mecburen bana katlanmak zorunda çünkü ben bu grubun bateristi olacağım." Demet bana baktı , gülümsedi. Bir şey demeden yolumuza devam ettik.

Eve geldiğimde kapıyı açtım. Botlarımı çıkardım ve hızlı adımlarla odama geçtim. Altıma bir şort geçirip saçlarımı topuz yaptım. Sandalyeye oturup elime bagetlerimi aldım ve egzersiz yapmaya başladım.

Elim biraz acıyordu ama idare edebilirdim sanırım . Egzersizim istediğim gibi geçti. Hızlı vuruşlarım vardı ve mutluydum. Aradan saatler geçmişti ve acıkmıştım.

Mutfağa ilerleyip bir şeyler atıştırdım. Masaya oturuyorken telefonuma Demet'ten bir mesaj geldi. "Grup toplantısı var , seni bekliyoruz."

Mesaj üzerine hemen giyindim ve kendimi dışarı attım. Hava kararmıştı ve gece yarısında kalkmış toplantı yapmaya karar veriyorlardı.

Hızlı adımlarla yürüdüm ve nihayet binaya geldiğimde demir kapıyı açtım. İçeri girip merdivenleri inmeye başladım. Salona girdiğimde herkes sandalyede oturuyordu . Girdiğimi görünce bana döndüler.

Sibel "Nihayet gelebildi bücür." dedi. Bu sefer yeni biri daha vardı onu sabah görmemiştim. Çocuk ona baktığımı anladı ve "Ben Ateş. " dedi kısaca. Egenin yanında oturuyordu. Sibel ve isimsiz de yan yanaydı. Savaş bir köşede ayakta duruyordu ve Demet'in yanı boştu. Oraya oturdum. Ardından konuşmaya başladılar.

İsimsiz, " Bence gruba girmemeli yarışmayı kaybetmek istemiyorum , bizim müzik anlayışımıza tarzımıza 1 haftada alışması çok zor. Sibel bu bilekle ondan daha iyi çalar , yıllardır bateristimiz o ve bütün yarışlarda birlikteydik.Kaybedeceksek bile bu Sibel yüzünden olsun , tanımadığımız biri yüzünden değil" dedi.

Anlaşılan gruba girip girmememi tartışıyorlardı. Savaş ," Ben de Sibel'in bateristimiz olmasını çok isterim ama mecburen Deniz bateristimiz olmak zorunda. Doktorun ne dediğini biliyorsun Sibel . Bateri çalmak 2 hafta boyunca yok , yarışı geç , kendine zarar vermeni istemem.' dedi. Savaş daha çok Sibeli düşünerek objektif bi cevap vermişti.

Ateş ,Ege'nin omuzuna kolunu atarak "Sibel'im bu kız senden daha iyi değil sadece 1 yarışmada kullanıp atacağımız bir kız ,sen bizim hep bateristimizsin , bu kızın bize katılması senin bizdeki yerini bozmaz üzme kendini ."

Sibel ,"Tabiki biliyorum Ateş . Sadece grubumuzun ilk ve son yenilgisinin bu kız yüzünden olmasına katlanamıyorum." deyip güldü.

Demet, " Ben Deniz'e güveniyorum yarışı kazanacağımızdan eminim ama Sibel bu bilekle yarışmaya katılırsa kaybedeceğimiz kesin ."

Demet'e bakıp gülümsedim ve bana göz kırptı. Aslında belki de psikolojik olarak hepsi bunları demeyi seçmişlerdi çünkü gururu olan bir insan Sibel'in kaybedeceğini biliceği için şuan burayı terk ederdi. Size bir fazlalık gibi hissettiriyorlar ve buna inandırıyorlardı.
Benim bu cevaplara ne diyeceğim belliydi.

Son olarak Ege konuştu. " Sibel sen katılırsan bileğin daha kötü olur ve diğer yarışmalara da Deniz ile katılmak zorunda kalırız. İleriyi düşün. Bundan daha ciddi olan yarışmalarımız var ve onlara sen katılmak zorundasın." Ege ise geleceği düşünerek konuşmuştu.

Salon bana döndüğünde , Sibele alaycı bir gülüş gönderdim. Ayağa kalktım , " Ben bu yarışmada yokum . Sibel baterist olsun , kazansın da görelim . Unutmayın ben bir seçenek değilim , ve siz beni seçemezsiniz. Durum elbetteki ortada ama bilirsiniz ya , ne yazık ben kendime fazla güveniyorum. Bu yarışmayı ben olmadan da asla kazanamazsınız, iyi geceler dilerim herkese ." Alaycı gülüşümü bozmadan merdivenlere yöneldim ve dışarı çıktım.

Arkamdan Demet geliyordu. Kolumdan beni tuttu ve konuşmaya başladı . "Kızım sen ne yaptın az önce hepsi fena bozuldu. E şimdi yarışmayacak mısın bizimle?"

Biraz düşündüm aklımda elbetteki bir planım vardı ve belkide oyun yeniden başlıyordu. Sadece 1 hafta sabretmem gerekecekti. Demet'e gülümsedim.

"Var aklımda bir plan ama bana yardım etmen gerek. 1 hafta sonra herkes görecek ." deyip gülümsedim ve Demet'e sımsıkı sarıp eve yürümeye başladım.

Ben Deniz isem , koskoca bu grubun , benim bateristleri olmamı istemelerini sağlayabilirdim.

.
.
.
.

İyi okumalar dilerim🌙