Bu bölüm 8217 kelime olmuş. Çok da uzatmamaya çalıştım ama yine diğer bölümlere oranla uzun olmuş. Tadında bırakalım. Umarım beğenirsiniz bölümü. Desteğinizi eksik etmeyin. Sevilen okuyucular :-))) (Tosun Paşa filminden sahneler var :D İzleyenler bilir.)
YENİDEN
Bölüm 13
"Seni çok özledim."
Ersan gözünü filmden ayırıp, başını göğsüne yaslayıp bedenine sıkıca sarılan kadına baktı. Birdenbire özlem cümlelerine geçiş yapmalarından rahatsız olarak hafifçe yerinde kıpırdandı. Yonca'nın beklenti dolu bakışlarına karşılık, "Ben de seni." derken, istediği için mi, yoksa kendini mecbur hissettiği için mi dediğini kestiremiyordu. Genç kadın yavaşça dudaklarına doğru uzandığında, durup bekledi. O dudaklar daha önce defalarca kez dudaklarına değmişti zaten. Fakat bu defa enteresan bir şekilde kötü hissediyordu kendini. Belki de bunun sebebi onu aldattığını düşünmesiydi. Yonca'nın dudakları dudaklarına dokunduğunda gözlerini kapatıp gerçekleşecek öpüşmeye hazırlandı. Kalbinde tarifsiz bir çırpınış baş gösterirken, bunun heyecandan çok, acıdan olduğunu hissetti. Elinden geldiğince karşılık verdi Yonca'ya. O bitirene kadar onu öpmeyi sürdürdü. İlk defa bu kadar zorlanmıştı onu öperken. Dudakları ruhsuzca kıpırdanırken, saniyeler işkence gibi gelmeye başlamıştı. Dudaklarına temas eden dudakların yerinde bu ince dudaklar yerine Gamze'nin kazayla öptüğü tatlı dolgunluklarını hayal ettiğinde, kendini ansızın geri çekilirken buldu. Gamze'nin lanet umut tohumlarının ruhuna saçıldığını acıyla fark etti. Yine onu engellemek için geç kalmıştı. Yeniden hayatının, aklınının hatta kalbinin bir köşesine sızmasına izin vermişti. Ellerini genç kadının sıcak yanaklarına yerleştirip, yüzünü kavradı. Yonca'nın şaşkın bakışları altında, alnını onun alnına dayadı. Gözleri hala kapalıydı. "Özür dilerim." diye fısıldadı. Sesi Yonca'ya ulaştığında, genç kadın kaşlarını çattı. Yüzündeki gerginliği genç adam görememişti. "Özür dilerim, Yonca. Ama yapamıyorum, olmuyor." Kendisiyle konuşur gibiydi Ersan. Sımsıkı yumduğu gözlerinden, acı çektiğini anlaşılıyordu. Yonca suskunluğunu devam ettirirken, genç adam sesli bir şekilde yutkundu. "Saat çok geç oldu. Git artık Yonca." Aniden koltuktan kalkarken Yonca'yı öylece bırakmıştı. Genç kadın üzerinden atamadığı şaşkınlıkla bir müddet öylece kalırken, hemen toparlandı. Ersan ise Yonca'yı arkasında bırakıp odasına giden merdivenleri çıkmaya başlamıştı. Bu yaptığına inanamıyordu! Nişanlısı sayılan kadını, Yonca'yı öpmekten kaçmıştı. Sadece bununla da yetinmemiş, onu resmen evinden kovmuştu. Elini saçlarının arasından sertçe geçirirken öfkeden çenesi seğiriyordu. Elbette öfkesinin sebebi yine kendisiydi. Gamze ona neler yaptırıyordu böyle? Sanki beynine bir çip takmıştı da onu yönetiyordu. Tüm günü Gamze'siz geçirmek bünyesinde ters tepmişti kesinlikle. Kadın, önce varlığına alıştırıyor sonra da yokluğunda imtihana sokuyordu resmen. Yine de, her halükarda bir baş belasından ibaretti.
Odasına girip kapıyı çarparak kapattı. Seri hareketlerle üzerindeki tişörtü ve pantolonu çıkarıp kendini sırt üstü büyük yatağının sağ tarafına bıraktı. Başı yastığıyla buluştuğunda birkaç saniye boş gözlerle tavanı izledi. Beyaz tavana yansıyan yeşil vadileri görünce eliyle gözlerini ovuşturdu. Sonunda gözlerini bozmayı da başarmıştı hanımefendi!
Sol tarafa doğru dönüp bu saçma hayalden kurtulmaya çalıştı. Yatağın boş kalan kısmı, ona hiç yardımcı olmuyordu. Daha iki gün önce burası 'lüzumsuz' bir varlık ile doluydu. Kumral saçlar yanındaki yastığa dağılmıştı. Sahi, kokusu sinmiş olabilir miydi üzerine? Bir anlık saf merakla yastığı çekip burnuna götürdü. Gamze'nin çiçeklerinin kokusu... Bu sefer onları burnundan öteye itmeye çalışmak yerine derin derin içine çekti. Hiçbir şeyi, hiç kimseyi düşünmeden; gönüllü olarak kokladı çiçekleri. Nasıl olduğunu anlamadan yastığa sarılıvermişti. Yarın, aklı başına geldiğinde belki de bu yaptığından pişman olacaktı; fakat şimdi, uykunun derinliğine çekilirken bilincini kaybetmeye başlamıştı.
