YENİDEN
Bölüm 9
Kadın başını olduğu yerde hafifçe hareket ettirdiğinde sıcak bir temas hissetti. Hoş bir koku da burun deliklerinden içeri hücum ederken farkında olmaksızın gülümsedi. Bu koku öylesine tanıdıktı ki... Kollarını doladığı bedene iyice sokuldu. Kendi bacakları, tüylü ve erkeksi bacakların arasında sıkışmış gibiydi. Onları kımıldatmayı denemedi bile. Bulunduğu pozisyon fazlasıyla tatmin ediciyken bunu yapması hiç de kolay değildi.
Ve adam.
Çenesinin yaslandığı o gıdıklayıcı şeye rağmen uyumaya çalışıyordu. Şu an bir çiçek bahçesinde yürüyordu. Israrla burnuna tutulan bir demeti koklamak zorunda kalıyordu. Kaçmak istese de, diğer çiçeklere göz atmak, onlardan da bir nebze koku almayı denese de olmuyordu. Burnunun ucundaki o envai çeşit çiçek demetinden bir türlü kurtulamıyordu.
Başını eğip kokudan uzaklaşmaya çalıştı. Ama böyle yapınca koku ciğerlerine daha çok doldu. Aslında oldukça hoştu ama yanlıştı. Suç çiçeklerde veya kokularında değildi. Onları burnuna dayayan ellerin sahibiydi Ersan'ı zorlayan. Çiçekler, Gamze'ye aitti. Gamze kokuyorlardı.
Yavaşça gözlerini açtığında nerede olduğunu anlamaya çalıştı. Tam karşısındaki duvarda asılı duran saatle, kendi odasında olduğunu fark ederek rahatladı. Çenesinin altında kımıldanıp duran ve onu gıdıklayan tellerin hareketiyle tamamen uyanmıştı. Kollarını sardığı yumuşak bedenin sahibini görmek için başını eğmeyi denedi. Ancak genç kadın öyle sıkı sarılmıştı ve başını göğsüne öyle sıkı bastırmıştı ki, yerinden oynayamıyordu bile. Şu an yanında bir kadın yatıyordu. Bu kadın asla Yonca olamazdı. Başka bir kadın olmasına ise imkan yoktu. Ersan, bir kadını aldatıp incitecek kadar adi bir adam değildi. Eğer çok gerekiyorsa, terk ederdi. O kadar.
Dün gece içmediğine emin olduğuna göre, banyodan çıktıktan sonra yatağında uyurken yakaladığı tek bir kadın vardı. Şu lanet çiçeklerini burnuna sokan kadın: Gamze!
Nasıl da sarılmıştı ahtapot gibi? Resmen uykusunda ondan faydalanmıştı Gamze. Normalde izin vermeyeceği bu şeyi uykusunun arasında yaparak ondan istifade ediyordu. Peki ya o? Göğsüne gömülen kadının Gamze olduğunu bile bile ona karşılık veriyordu. Niçin kollarını gevşetmekten bu kadar acizdi? Bazen kendini fazlasıyla sinir bozucu bulduğu oluyordu. Önünü arkasını düşünmeden hareket ettiği yaşları geçeli yıllar olmuştu. Bu yaptığı saçmalığa bir son vermesi gerektiğinin bilincindeydi. Gamze mayınlı arazide gezintiye çıkan, canına susamış bir kadındı.
Tek kolu Gamze'nin altında kaldığı için onu çekemedi ancak hangi ara genç kadının beline sardığını bilmediği kolunu ağırdan alarak çekti. Gamze'den uzaklaşmak çok zordu, hatta imkansızdı. Bacaklarını hareket ettirmek istediğinde başka bir gerçek yüzüne tokat gibi çarptı. Gamze, bacaklarını da istila etmişti. İşte bu hiç mi hiç iyi olmamıştı. Gece onu burada uyurken gördüğünde, kolundan tutup kaldırmalı ve evine gidip kendi yatağında uyumasını söylemeliydi. Evet, bunu yapmalıydı ama yapmamıştı. Çünkü onu öyle görünce masumiyetine kanmıştı. Sabahına böyle uyanacağını bilse onu kesinlikle evinden gönderirdi. Gamze'nin esaretinden kurtulmak için sessizce yana kaymaya kalkıştığında, genç kadın uykulu sesiyle inledi. Ersan'ı daha sıkı tutarken, kaçacağından korkuyordu. Bu bir rüyaydı. Ersan'a sarılıp uyuduğu ve hiç bitmemesini isteyeceği bir rüya. "Uyanmak istemiyorum." dedi inlercesine.
Ersan alabildiği kadar çok nefes aldı. Sarılmaktan ölen ilk insan olmak istemiyordu. "Ben senin her gece sarılarak uyduğun peluş ayın değilim. Beni boğuyorsun!" dedi öfkeyle. Gamze'ye özellikle bakmamaya çalışıyordu. Genç kadının yeşil vadileri duyduğu sesle anında açılırken, kafasını kaldırıp Ersan'a baktı. Rüya içinde rüya görüyor olma ihtimali çok zayıftı. O ancak İnception'da olabilirdi, ki o da sadece bir filmdi. "Peluş olmana gerek yok. Ayı olman yetiyor." diyerek başını tekrar adamın göğsüne yaslayıp uykusuna devam etmek istedi. Fakat Ersan'ın ona izin vermeyeceği aşikardı. "Bu sözlerini uyku sersemi olmana bağlıyorum, Gamze. Yoksa elimden bir kaza çıkacak." Gamze ona hakaret edebilecek en son kişiydi.
