"Tüm gece hüzünlü bir melek gibi burada takılmana izin verecek değilim."
Hiç tökezlemeden ayağa kalktı, sol elini koluma yerleştirip beni çekti ve yanında dikilmeme sebep oldu. Boyu en az benimkinden on beş santim daha uzundu.
"Hüzünlü bir melek m...
Bu sefer aşırı eğlenceli bir yaz kurgusuyla beraber geldim. Uzun zaman önce yazmaya başlamıştım ancak paylaşmak için doğru zamanın şu an olduğunu hissediyorum. Birlikte çok keyifli bir yolculuğa çıkacağız, hazır mısınız?
Kitaba başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz.
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın!
Bölüm Şarkısı: Dan + Shay, How Not To
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM. 1: "TATİL" •MİRAY•
6.43 Uyan.
6.46 Mesaneni boşalt.
6.51 Yumurta haşla ve su ısıt.
6.54 Geri dönüp yatağını topla.
7.02 Kahvaltı et.
7.16 Bulaşıkları yıka.
7.18 Hazırlan.
7.47 Evden çık.
8.28 İş yerine gel.
Hayatım dakikası dakikasına planlanmış bu programın üzerinde dönüp duruyor ve bir sonraki gün, bugünün aynısı olarak sürüp gidiyordu. Mutlu olmak için başarılı olmam gerektiğini kavradığım günden bu yana, saniyeleri bile planlıyor ve bunlara eksiksiz bir şekilde uyarak hayatımı devam ettiriyordum. Başarı bana mutluluk getirmeliydi. Türkiye'nin en iyi lisesinden mezun olmam, üniversite sınavında derece yapmam ve uluslararası bağlantılara sahip bir özel okulda tam bursla okumaya hak kazanıp üstüne üstlük bir de bölüm ikincisi olarak okulu bitirmem mutlu olmak için yaptığım şeylerdi.
Üzülerek söylüyordum ki içimde boşluğunu hissettiğim o hissi henüz tamamlamış ve tatmin edebilmiş değildim.
Bu yüzden daha çok başarıya, daha çok övgüye ve daha çok madalyaya ihtiyacım vardı.
Çok çalışmalıydım çünkü mutlu olmak istiyordum.
Henüz ikinci haftasında olduğum çalışma günüm için oldukça enerjik olmaya çalışıyor, müdürün gözüne girebilmek için tam zamanında gelip işlerime başlıyordum. Üniversiteden mezun olalı bir ay bile geçmemişti ve ben bu zamana kadarki çabalarımın karşılığını, hayalini kurduğum bir şirkette çalışmaya başlayarak yeterince almıştım. Bölüm ikincisi olmamın üzüntüsünü hakkıyla yaşamam gereken zamanlarda, okulumdaki profesör hocamın getirdiği çalışma teklifiyle, birinciliği kaçırmış olmamın derdini bir kenara atmıştım. Şu an küçük olmasına rağmen cetvelle ayarlanmış kadar düzgün bir masam, oldukça rahat kırmızı bir koltuğum vardı. İşyerinde deneme sürecinde, bir stajyer olarak çalışmamın benim için en anlaşılır karşılığı, bu şirkette temelli bir iş istiyorsam bu tempoda çalışmam gerektiğiydi.
