Arkadaş (islami)

22. EVLİ VE ÖĞRENCİ

Yazın tatile gitmiştik hep beraber. Hayatımda geçirdiğim en keyifli tatillerden biriydi. İnsan sevdikleriyle birlikte olunca böyle oluyor heralde. Çok şükür.
Berke Enes'in dert arkadaşı oluvermişti birden. Sanırım Enes'in birisine gönlü düşmüş. Ve düşünün bütün yaz onu düşünerek geçirdi. Sanırım gerçekten seviyor. Berke arada bir:
"Enes'e bak da beni nasıl sürüklediğini gör diyor."

Ben ne yaptım Allah'ını seversen Berke. Sevmişsin kendi haberin bile olmamış. Hah.
Bu sene okulda Ceylin ve Sinan'ı yüzüklü bir şekilde görecektik. Ceylinin babası ilk başta çok sinirlensede sonra Sinan'ı sevdi baya. Ve artık nişanlandılar. Ettiği evlilik teklifi bütün okulun dilinde zaten. Arabadan inip okula doğru yürümeye başladık Berke'yle. Ceylinle Kerem'de bizle geliyordu. Berke elimi tuttu ve:
"Şu okula şöyle girmesem içimde kalır."
Dedi.

"Berke herkes buraya bakıyor böyle yapınca ya."

"Baksınlar koçum yanlış bir şey mi var? Onlarda evlensin onlarda yapsın."

"Ah Berke aah."
Ceylin:
"Ayy düşünsenize Sinanla ben evlenmişiz. Okula sizin gibi giriyoruz. Çok tatlı değil mi?"

"İnşallah Ce-"
Diyeceken Berke sözümü kesti:
"Yalnız siz okulu bitirmeden evlenemiyorsunuz Ceylin."
Gıcıklık yapmak da yakışır mı bir insana ya.

Diyip sinsice gülmüştü. Ceylin'in babası okulu bitirince evlenmesine izin vermişti. Onlarda bu işe bir ad koymak mahiyetine nişanlandılar. Kerem:
"Arkadaşlar aranızda saplar da var biliyorsunuz değil mi?"

Ceylin:
"Seda vardı noldu ona?"
Dedi.
"Ya onla öylesine konuşuyordum. Artık konuşmuyoruz."

Kerem böyle gönül eğlendiren birisi miydi yani. Tanıyamamışım demek ki. Gerçi tanıyamamam çok normal.

Berke:
"Tuna olma yolunda ilerliyorsun karşim. Tebrikler."

"Olum Tuna'yla beni ciddi ciddi karşılaştırıyor musun şuan?"

Dediğinde sınıfa gelmiştik. Berke'yle ben yanyana oturduk. Vay be şu okula geldiğim gün evleneceğim hele de Berke ile evleneceğim hayatta gelmezdi aklıma.

****

Ders bitmiş bahçede oturuyorduk Berke'yle. Ceylinle Kerem'in bir dersi daha vardı onları bekliyorduk. Berke:
"Enes var ya acayip yanık."

"Berke anlat dedim anlatmadın. Merakımdan ölüyorum. Kız kimmiş kimin nesiymiş?"

"Ya tamam hayatım. Bak anlatacağım. Sizin mahalleden bir kızmış. Sanırım sizin sokakta hatta. Annesine söylemeye çekiniyormuş bir de kızla hiç konuşmamış."

"Bir dakika ben doğru mu anladım? Enes annemden mi çekiniyor?"

"O kısmına bende şaşırdım aslında. Enes her ağzına geleni pat diye söyler."

"Belki kızı tanıyorumdur. Adını söylemedi mi?"

"Aslı mı ne dedi sanki."

"Ne?! Gerçekten mi?"

"Evet de ne oldu ki?"

"Aslı benim yakın arkadaşımdı. Bayadır görüşmüyoruz ama."

"Enes şanslı o zaman."

"O iş biraz zor. Aslı abimi hiç sevmez. Küçükken bir kavga etmişlerdi ve o günden beri abime gıcık."

"Enes'e bak ya. Bizim Enes git sana gıcık olan bir kıza yan."

Birden kahkaha atmaya başlamıştık. Berke'nin telefonunun çalmasıyla:
"Enes arıyor."

Dedi ve konuşmaya başladılar: