Η Εγγύηση

Η Αρχή

- Πάω εγώ!
Άνοιξε την πόρτα με φόρα με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της αλλά κοκκάλωσε και το χαμόγελό της έσβησε.
- Γειά σας. Θα θέλατε κάτι;
- Να περάσουμε.
Κρύος ιδρώτας κύλισε στη πλάτη της.
-Και εσείς είστε; ~κατέβαλε προσπάθεια να μην δείξει ότι φοβάται. ~
Τρείς ψηλοί γεροδεμένοι άντρες με μαύρα ρούχα και σοβαρό ύφος στέκονταν στο κατώφλι της πόρτας της.
- Αφορά τον θείο σου.
Έχαναν την υπομονή τους. Αυτός που ήταν πιο κοντά στη πόρτα την έσπρωξε για να την ανοίξει περισσότερο και τώρα που είχαν χώρο, πέρασαν μέσα στο σπίτι, αφήνοντας την Ηλέκτρα πίσω.
Τους ακολούθησε αποβλακωμένη. Ο πατέρας της εμφανίστηκε από τη κουζίνα στο σαλόνι όπως και η μητέρα της.
- Πώς μπορούμε να σας βοηθήσουμε;
Ο κυριος Δελής, ο πατέρας της, είχε καταλάβει ότι ήταν σημαντικό.
- Πού μπορούμε να μιλήσουμε κατ'ιδίαν;
-Ακολουθήστε με.

Η Ηλέκτρα μαζί με τη μητέρα της έπρεπε να περιμένουν στο σαλόνι, αλλά δεν μπορούσε να αντέξει. Το αίμα της έβραζε. Πήγε έξω από το γραφείο του πατέρα της και κρυφάκουσε.
Αυτοί ήταν μεγάλοι μαφιόζοι. Νονοί της νύχτας. Ο θείος της είχε μπλέξει με αυτούς και τους χρωστούσε ένα υπέρογκο ποσό. Ο θείος της όμως σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα πριν δύο εβδομάδες και τώρα ήρθαν να τους ξεχρεώσει ο πατέρας της ως ο πιο κοντινός συγγενής του.
- Δεν μπορώ να το πληρώσω αυτό το ποσό! ~είπε ο πατέρας της απεγνωσμένος.~
- Κύριε Δελή, κατανοούμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεστε. Όμως ο αδελφός σας εσάς πρότεινε για μία κατάσταση σαν κι αυτή. Καταλαβαίνετε δεν μπορούμε να σβήσουμε το δάνειο.
- Είναι πολύ μεγάλο.
- Θα έχετε το χρόνο που χρειάζεστε να συγκεντρώσετε τα χρήματα. Δεν έχετε άλλη επιλογή. ~εβγαλε ενα περίστροφο και το άφησε πάνω στο γραφείο στραμμένο απειλητικά προς το κ. Λεβή.~ Αλλά δεν φτάνει αυτό.
- Τι άλλο θέλετε; ~ξεροκαταπιε~
- Εγγύηση! Θα πάρουμε ένα άτομο της οικογένειάς σας μέχρι να ξεπληρώσετε. Τον μικρό Μάρκο για παράδειγμα, τον γιο σας.
- Τον Μάρκο.
Ο κ. Δελή ένιωθε στεγνό το στόμα του, τα χέρια του να έχουν παγώσει και αν δεν καθόταν θα έπεφτε στο πάτωμα.

Ένας από αυτούς άνοιξε την πόρτα και είδε μάνα και κόρη ακριβώς από έξω.
- Πήγαινε φέρε τον μικρό.
Η κα. Δελή σαν τα πόδια της να ήταν καρφωμένα στο πάτωμα με δυσκολία κατάφερε να κινηθεί από τη θέση της.
Όλοι τώρα βγήκαν από το γραφείο και κατευθύνθηκαν στο σαλόνι χωρίς να δώσουν σημασία στη Ηλέκτρα.
Ο Μάρκος κατέβηκε τις σκάλες εκνευρισμένος που η μαμά του τον διέκοψε από το παιχνίδι.
- Γειά σου Μάρκο θα πρέπει να αποχαιρετήσεις τους γονείς σου γιατί θα έρθεις να μείνεις μαζί μας για λίγο καιρό.
Μίλησε λίγο γλυκά χωρίς να χάνει το σοβαρό του ύφος αυτός που φαινόταν να είναι ο ταγός τους.
- Εγώ δεν συμφώνησα σε αυτό.
Είπε η μάνα και ένας άλλος της απάντησε πως δεν ρώτησαν την γνώμη της κάνοντας στην άκρη το σακάκι του και φανερώνοντας το όπλο του.
Ο αρχηγός άπλωσε το χέρι στο μικρό και αυτός έκανε κανά δυο βήματα και κρύφτηκε πίσω απο τη μητέρα του.
- Όχι δεν θα τον πάρετε! ~είπε δυνατά αυτή και αυτός που της είχε μιλήσει πριν την πλησίασε, της έδωσε ενα χαστούκι και τράβηξε το μικρό από το χέρι.
Η μητέρα άρχισε να κλαίει σιωπηλά και την ακολούθησε και ο Μάρκος.

Η Ηλέκτρα παρακολουθούσε τόση ώρα αποβλακωμένη χωρίς να ξέρει πως να αντιδράσει, όπως και ο πατέρας της.
Έπιασε το Μάρκο και το τράβηξε προς το μέρος της κρύβοντας τον από πίσω της. Ο ίδιος πήγε να τη χτυπήσει, αλλά αυτή του έπιασε το χέρι στο αέρα.
- Πάρτε εμένα! Ο μικρός δεν θα σας ωφελήσει κάπου. Εγώ είμαι πιο χρήσιμη. Σας παρακαλώ πάρτε εμένα αντί γι αυτόν. Προσφέρομαι!
Είπε με αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα και δεν ήταν σίγουρη που βρήκε το κουράγιο να το κάνει αυτό.
Οι τρείς μαφιόζοι είχαν εκπλαγεί με τη συμπεριφορά της και ιδίως ο αρχηγός τους ο Ανδρέας, που συνειδητοποιούσε ότι τώρα την έβλεπε καλά για πρώτη φορά
- Πολύ καλά. Φεύγουμε!
- Τι τωρα; ~κίνησαν προς την έξοδο~ Πρέπει να πάρω τα ρούχα και τα πράγματα μου. Να αποχαιρετήσω την οικογένειά μου.
- Έχεις 1 ώρα.
Είπε ο Ανδρέας και έφυγε από το σπίτι αφήνοντας έναν δικό του πίσω.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Author's note

Γειά σε όλους σας!
Ήθελα να σας πω, ότι πρόκειται για την πρώτη μου ιστορία και ακόμα μαθαίνω.
Πιστεύω ότι τα πρώτα κεφάλαια δεν είναι ποτέ τόσο ενδιαφέροντα όσο τα επόμενα, οπότε θα σας ζητούσα να δώσετε μια ευκαιρία στην ιστορία μου.
Εκτιμώ την υποστήριξή σας και θα ήθελα να δω τι πιστεύετε στα σχόλια.

Φιλιά πολλά!!