Η Εγγύηση

Κεφάλαιο 37

Ο Ανδρέας ήταν σαν να γνώριζε μία νέα κοπέλα.
Η Ηλέκτρα ήταν πιο κεφάτη από ποτέ! Έδειχνε χαρούμενη, ευδιάθετη και ανανεωμένη.
Δεν είχε καμία αμφιβολία που την άφηνε να βγαίνει.
Σεξ έκαναν σχεδον καθημερινά. Δεν μπορούσε να την χορτάσει. Κάποιες φορές τρόμαζε με το ποσό την ήθελε.

Τα πρωινά τα περνούσαν μαζί και τα απογεύματα ο Ανδρεας πήγαινε στη δουλειά του και η Ηλέκτρα έβγαινε με τις φίλες της ή πήγαινε στους γονείς της. Τα χαράματα που γυρνούσε ο Ανδρέας την έβρισκε στο κρεβάτι τους να κοιμάται.
Με το που έμπαινε στο σπίτι, έτρεχε στη κρεβατοκάμαρα και ανακουφιζόταν που την έβλεπε εκεί. Άλλη μια μέρα που πέρασε και αυτή δεν τον εγκατέλειψε.
Ο Ανδρεας δεν μπορούσε να είναι σίγουρος, γιατί η σχέση τους και ο αρραβώνας τους διαμορφώθηκε κάτω από περίεργες συνθήκες.
Είχε πάντα το φόβο ότι θα τον άφηνε.

Τέντωσε το χέρι του να την πιάσει, αλλά αυτό δεν την έβρισκε στο κρεβάτι. Ο Ανδρέας άνοιξε τα μάτια και δεν ήταν στο κρεβάτι τους. Άκουσε το νερό να τρέχει από το μπάνιο και ηρέμησε.
Χουζούρεψε λίγο στο κρεβάτι, αλλά, όταν είδε την Ηλέκτρα, σοβάρεψε. Ήταν ήδη ντυμένη και ετοιμαζόταν να φύγει.
- Θα πας κάπου;
- Καλημέρα!
Είπε χαμογελαστή και έσκυψε να τον φιλήσει. Αυτός την τράβηξε στο κρεβάτι και πλέον κάθονταν αντικριστά.
- Απάντησέ μου!
Άρχισε να χάνει την υπομονή του.
- Πάω σε συνέντευξη.
Το ερωτηματικό βλέμμα του Ανδρέα της έδωσε την ευκαιρία να εξηγήσει.
Έστειλα το βιογραφικό μου σε κάποια φροντιστήρια και δύο απ' αυτά έδειξαν ενδιαφέρον.
- Δηλαδή ψάχνεις δουλειά; Γιατί; Αν θέλεις παραπάνω λεφτά, μπορείς απλά να μου το ζητήσεις.
Της έδινε πάντα λεφτά για να μπορεί να κυκλοφορεί και για την Ηλέκτρα ήταν ήδη πολλά. Η ιδέα της Ηλέκτρας δεν άρεσε στον Ανδρέα.
- Ανδρέα, δεν θέλω τα λεφτά σου. Θέλω να έχω τα δικά μου και γενικά δεν μπορώ απλά να κάθομαι και να μην κάνω τίποτα. Είναι βαρετό!
- Δεν πιστεύεις ότι θα έπρεπε να το είχαμε συζητήσει νωρίτερα;
- Αν στο έλεγα νωρίτερα, θα έβρισκες τρόπο να μου αλλάξεις γνώμη και να με σταματήσεις, αλλά εγώ το αποφάσισα Ανδρέα. Αυτό θέλω να κάνω!
Ο Ανδρέας δεν μπορούσε να το αρνηθεί. Όντως θα προσπαθούσε να την σταματήσει. Τον είχε μάθει πλέον.
- Αχ ρε Ηλέκτρα...
- Σσσςς. ~Πλησίασε τα χείλη της στα δικά του και τον σώπασε με το φιλί της.~ Όλα καλά θα πάνε. Θα είμαι καλό κορίτσι, το υπόσχομαι.
Την ξάπλωσε πίσω και ανέβηκε από πάνω της. Την φίλησε παθιασμένα με τα χέρια του να χουφτώνουν το σώμα της.
- Σταματά πρέπει να φύγω! Θα αργήσω!
Είπε γελώντας και τον έσπρωξε από πάνω της.
Σηκώθηκε, έστρωσε τα ρούχα της και έφυγε προς το σαλόνι με τον Ανδρέα να την ακολουθεί.