Η Εγγύηση

Κεφάλαιο 18

Κοιτάζονταν επίμονα στα μάτια, μέχρι που εμφανίστηκε μια κοπέλα, τον αγκάλιασε και άρχισε να του μιλάει ακατάπαυστα, χρησιμοποιώντας νάζι και γλυκιά φωνή, που έκαναν την Ηλέκτρα να αηδιάσει.
Ήθελε να πιάσει αυτή τη κοπελιά από το μαλλί και να τη πετάξει στην άλλη άκρη του δωματίου.
Η Ηλέκτρα πήρε τα πόδια της και έφυγε από κοντά τους, αφού εφοδιάτηκε με ένα ακόμα ποτήρι κρασί.

Ο Ανδρέας εκνευρίστηκε που η Αλίκη εμφανίστηκε μπροστά του διακόπτοντάς τον από τη συζήτησή του με τη Ηλέκτρα, η οποία έπαιρνε ωραία τροπή.
Τον αγκάλιασε και είδε με την άκρη του ματιού του την Ηλέκτρα να τσιτωνει. Ένιωσε μια ικανοποίηση. Τότε άρχισε η Αλίκη τη λογοδοιάριά της, που ποσώς ενδιέφερε τον Ανδρέα τί έλεγε, αλλά δεν μπορούσε να την διώξει γιατί ο πατέρας της ήταν σημαντικός στη δουλειά τους και δεν τον ήθελαν αντίπαλό τους.

Θα μπορούσα να σου προσφέρω αυτό το ποτό; ~Ένας μάλλον κοντά στα 35,  πλησίασε τη Ηλέκτρα με δύο ποτήρια γεμάτα κοκτέιλ ~ Είναι πολύ γευστικό!
-Θα μπορουσες. Ευχαριστω!
Η Ηλέκτρα του χαμογέλασε, πήρε το ποτήρι και ήπιε λίγο από το ποτό που της προσέσφερε.
Ήταν γοητευτικότατος, αλλά δεν της γέμιζε το μάτι.
Προσπάθησε να της πιάσει την κουβέντα και τα κατάφερε.
Είχε πολύ καλή διάθεση η Ηλέκτρα, μετά από τρία ποτά, που ήπιε.
Ένιωθε δυο μάτια συνέχεια πάνω της και ήταν ο Ανδρέας, που έβραζε από το θυμό του και τη ζήλια του.

- Είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια! Θα μου έκανες τη χάρη να το χορέψουμε;
- Δεν είμαι σίγουρη... Εγώ...
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει.
Την έπιασε από το χέρι και την έσυρε στη πίστα.

- Ανδρέα νομίζω ότι δεν ακούς όσα σου λέω τόση ώρα. 
Η Αλίκη άρχισε να εκνευρίζεται.
Δεν είχε μάθει να μην της δίνουν σημασία. Ιδίως τα αγόρια, που της φέρονταν λες και ήταν βασίλισσα.
Ο Ανδρέας ήταν ο μόνος που την δυσκόλευε και είχε βάλλει στοίχημα με τον εαυτό της ότι θα τον κατάφερνε!
- Ε; Α! Όχι Αλίκη μου, σε ακούω μην στεναχωριέσαι. Συνέχισε. Τι μου έλεγες;
Ο Ανδρέας ίσα που άκουγε τί έλεγε αυτή.
Παρακολουθούσε όλη την ώρα την Ηλέκτρα. Τις κινήσεις της. Την είχε πλησιάσει και ένας μαλάκας και αυτή του χαμογελούσε και τον άφηνε να την ακουμπάει που και που.
Ιδίως όταν την τράβηξε στη πίστα... Δεν ήξερε, πώς κρατήθηκε να μην πάει να την τραβήξει από κοντά του. Παραδέχτηκε, τότε για πρώτη φορά, στον εαυτό του ότι ζήλευε. Πολύ!·
- Αχ! Συγγνώμη Ανδρέα μου! Δεν ξέρω πώς έγινε...
Η Αλίκη είχε ρίξει πάνω του κόκκινο κρασί 'κατα λάθος'. Ήθελε να του δώσει ένα μάθημα, που την είχε γραμμένη όλο το βράδυ.
- Δεν πειράζει. Πάω να το καθαρίσω.
- Έγινες χάλια! Να έρθω να σε βοηθήσω;
- Όχι δεν χρειάζεται. Βοήθησες αρκετά!
Την άφησε εκεί και ανέβηκε στο δεύτερό όροφο.

Την έπιασε από τη μεση και ανεβοκατέβαζε τα χέρια του στη πλάτη της. Δεν της άρεσε καθόλου αυτό. Ένιωθε πώς την παρενοχλούσε. Δεν ήθελε να την ακουμπάει.
Του απομάκρυνε τα χέρια από πάνω της.
- Συγγνώμη δεν θέλω να χορέψω!
- Ω! Έλα τώρα...
Της έπιασε το χέρι.
- Όχι άσε με! Δεν έχω όρεξη!
- Μην κάνεις τη δύσκολη!
Της έπιασε τα χέρια με δύναμη και την τράβηξε πιο κοντά του.
- Άσε με σου λέω!!
Η Ηλέκτρα τραβήχτηκε γρήγορα και έτρεξε προς τον επάνω όροφο.
Θα ήταν εκεί ασφαλής απ' αυτόν.

Στηρίχτηκε για μια στιγμή στο τοίχο, να ηρεμήσει απ' όλο αυτό που συνέβει και έτσι, οπως προχωρουσε προς το δωματιο της, είδε το δωμάτιο του Ανδρέα να έχει φως και τη πόρτα του δωματίου μισάνοιχτη.
Πλησίασε και άνοιξε παραπάνω τη πόρτα.

Ο Ανδρέας είχε το πουκάμισό του στα χέρια του και προσπαθούσε να βγάλει το λεκέ με νερό.
- Δεν βγαίνει. Μην παλεύεις άδικα.
Ο Ανδρέας γύρισε να την κοιτάξει. Στεκόταν στηριγμένη πάνω στη πόρτα με τα χέρια σταυρωμένα κάτω από το στήθος της.
Ξεκόλλησε από τη πόρτα, πήγε στη ντουλάπα του και πήρε ένα άλλο άσπρο πουκάμισο.
- Βάλε αυτό για τώρα. Το άλλο πρέπει να πάει σε καθαριστήριο.
Ο Ανδρέας άφησε το λερωμένο πουκάμισο στο νιπτήρα και στάθηκε ακριβώς απέναντί της.
Πλησίασε το πρόσωπό του κοντά στο δικό της.
- Γιατί είσαι εδώ Ηλέκτρα; Με ακολουθείς;
- Όχι.
- Τελείωσε ο χορός ή έχει και δεύτερο γύρο;
- Μπορεί να έχει,αν έχει δεύτερο γυρο και η τόσο ενδιαφέρουσα συζήτησή σου με εκείνη τη κοπέλα.
Ο Ανδρέας πήγε και έκλεισε τη πόρτα του δωματίου του.
- Δεν θα υπάρξει δεύτερος γύρος για κανέναν μας.

Η Ηλέκτρα χαμογέλασε και ο Ανδρέας βρέθηκε ξανά μπροστά της.
Πήρε το πουκάμισο από τα χέρια της και το άφησε στην άκρη.
- Μου αρέσει πολύ το φόρεμά σου.
Είπε σιγανά και την πλησίασε ακόμη περισσότερο.