Η Εγγύηση

Κεφάλαιο 7

Ο Ανδρέας όπως και η Ηλέκτρα δεν μπορουσε να κοιμηθει. Δουλευε μεχρι αργά και επειτα απλα σκεφτοταν αυτο το έντονο περιστατικό. Ειχε τρομάξει πολυ.

Κατευθυνόταν προς το δωμάτιό του όταν άκουσε τη φωνή της. Δεν περίμενε λεπτό. Μπήκε μέσα στο δωμάτιό της. Όσο δεν απαντούσε από το μπάνιο τόσο πιο δυνατά χτυπούσε η καρδιά του. Έβαλε δύναμη και έσπασε τη πόρτα και με το που μπήκε μέσα η καρδιά του σταμάτησε. Την πηρε στην αγκαλια του. Πρώτη φορά την έβλεπε τόσο ακάλυπτη και αυτό που έβλεπε παραδέχτηκε ότι του αρέσε.

Σκεφτόταν πώς ένιωσε τη στιγμή του συμβάντος και τον βασάνιζε γιατί δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ένιωσε τόσο έντονα. Είχε εξοικειωθεί σε χειρότερες περιπτώσεις. Γιατί σ' αυτή έτσι;
Άκουσε να έρχονται ομιλίες από την αυλή. Η φωνή της ήταν αυτή; Τινάχτηκε από το κρεβάτι και πλησίασε το παράθυρο. Δέχτηκε το τσιγάρο του φρουρού και μετά το φούμαραν εναλλάξ.
Ένιωθε να εκνευρίζεται με τη συμπεριφορά της, που γελούσε με τον Άρη. Αυτό ήταν! Η επομένη βάρδιά του θα ήταν  εξωτερικά του σπιτιού.

Τον κατάλαβαν και δεν τον πείραξε καθόλου.
Σκέφτηκε να βγει απο το δωμάτιο την ώρα που θα περνούσε από μπροστά η Ηλέκτρα αλλά άλλαξε γνώμη. Κάποια άλλη στιγμή θα τα έλεγαν.

Η πρωινή εργασία την επομένη μέρα πέρασε γρήγορα. Ο Ανδρέας συνέπεσε κάνα δυο φορές με την Ηλέκτρα αλλά αυτή δεν τον κοιτούσε στα μάτια και γρήγορα απομακρυνόταν απο κοντά του. Ο Ανδρέας όμως, ήθελε να της μιλήσει. Τον έτρωγε η περιέργεια. Την ώρα που έκαναν μάθημα τα παιδιά με τη Ηλέκτρα σε μια γωνιά του σαλονιού, πήγε και έκατσε κοντά τους. Τα παιδιά δεν μπορούσαν να συγκεντρωθούν βλέποντας τον θείο τους απέναντί τους.
- Γι' αυτό ζήτησα αυτή την ώρα να μην υπάρχει κίνηση στο σαλόνι. Τα παιδιά αποσπούνται εύκολα.
Τον κοίταξε στα μάτια και αυτός δεν απάντησε.
- Γιατί κάθεσαι εδώ;
Άρχισε να χάνει την υπομονή της.
- Αφού δεν μπορώ να σε βρω κάποια άλλη ωρα ειπα να έρθω εδώ να μιλήσουμε.
- Πολύ λάθος ώρα βρήκες.
- Έχεις να προτίνεις άλλη;
- Προτείνω να μην μιλήσουμε καθόλου
- Αυτό δεν γίνεται.
Δεν έβρισκε το νόημα να αντισταθεί. Δεν μπορούσε να του πάει κόντρα. Αυτός έκανε κουμάντο μέσα στο σπίτι.
- Σε μισή ωρα τελειώνω. Τότε μπορούμε να πούμε ό,τι θέλεις..
- Τέλεια.
Είπε σοβαρά και έφυγε απο το σαλόνι.

Ο Ανδρέας έβλεπε ότι η Ηλέκτρα δεν ήταν πολύ ανοιχτή στο να μιλήσει, γι' αυτό που συνέβει και έπρεπε να επιλέξει με προσοχή τις λέξεις, που θα χρησιμοποιούσε για να μπορέσει να την κάνει να του μιλήσει.
Την περίμενε στο τέλος της σκάλας μέχρι να τελειώσει το μάθημα και να πάει να τον βρει. Εκείνη την ώρα σκεφτόταν ότι γινόταν μαλθακός. Έδειχνε μια πιο ευαίσθητη πλευρά του, που είχε καιρό να την εκδηλώσει και είχε σχεδόν ξεχάσει ότι την διέθετε. Αποφάσισε μετά την συζήτηση τους να επιστρέψει στον παλιό καλό εαυτό του, με τον οποίο ένιωθε σιγουριά.

Η Ηλέκτρα τον συνάντησε και αυτός της έκανε νόημα να τον ακολουθήσει. Φαινόταν να δυσανασχετεί λίγο. Το έκανε καταναγκαστικά δεν είχε άλλη επιλογή γι αυτό. Ο Ανδρέας το είχε καταλάβει αλλά είχε μάθει να μην επηρεάζεται από τις επιθυμίες των άλλων.
Κατέληξαν σε ένα μπαλκόνι, που έβλεπε στην πίσω αυλή, και η Ηλέκτρα έβλεπε για πρώτη φορά. Της φάνηκε λογικό. Ήταν πολύ όμορφα όλα, άρα δεν θα ήταν και για κοινή χρήση. Κάθισαν σε κάτι καναπεδάκια.

- Πώς πάνε τα παιδιά στα μαθήματα; Έμαθα ότι βελτιώθηκαν οι επιδόσεις τους.
- Ναι είμαι πολύ ικανοποιημένη. Έχουν βρει έναν πολύ καλό ρυθμό. Αλλά Ανδρέα, μπορείς να μπεις στο ψητό. Ξέρω για τι θες να συζητήσουμε.
- Ωραία τότε. Πώς είσαι;
- Μια χαρά. Λίγο κουρασμένη.
- Γρήγορα το ξεπέρασες. Το έχεις ξαναπάθει σωστά;
- Ναι. Ξέρω πώς πρέπει να αντιδρώ. Δεν αφήνω κάτι που πέρασε να συνεχίζει να με βασανίζει. Γι' αυτό το ξεπέρασα γρήγορα.
- Ωραίο αυτό που είπες. ~Φαινόταν να  σκέφτεται κάτι.~  Τι ήταν ακριβώς;
Ξεφυσηξε η Ηλέκτρα.
- Κρίση πανικού. Έχω κλειστοφοβία. Η πόρτα δεν άνοιγε, δεν υπήρχε και κάποιο παράθυρο, οπότε δεν ήταν δύσκολο να φρικάρω.
- Θα πρότεινα να μην ξανακλειδώσεις τη πόρτα. Δεν νομίζω να μπει κάνεις ξαφνικά, όσο κανείς μπάνιο.
- Προτιμώ να με δουν γυμνή παρά να ξαναζήσω αυτό που ένιωσα.
Τολμηρή η απάντηση της Ηλέκτρας και ο Ανδρέας ένιωσε να προκαλείται.
- Τόσο άθλιο ε;
- Δεν έχεις ιδέα!
Της ακούμπησε κατηγορηματικά το μπούτι. Τον κοίταξε και για λίγα δευτερκλεπτα απλά είχαν βυθιστεί στα μάτια του αλλουνού. Τράβηξε το χέρι του.

-Μπορώ να φύγω τώρα;
Εξέπληξε η ερώτηση αυτήν τον Ανδρεα και αμέσως σοβάρεψε.
- Όχι!
Είπε γρήγορα και ασυναίσθητα.
- Δεν μ αρέσει η συζήτηση που κάνουμε.
- Έχεις δίκιο. Τι άλλο θέλεις να πούμε;
-Τίποτα.
Ο Ανδρέας χαλάρωσε το πρόσωπό του με ένα χαμόγελο.
- Μπορείς να φύγεις τώρα.
Η Ηλέκτρα σηκώθηκε και έφυγε από κοντά του χωρίς να ρίξει ούτε μια δεύτερη ματιά.
Τον είχε γειώσει άσχημα και τότε κατάλαβε πόσο είχε αλλάξει την συμπεριφορά του. Η έκφραση στο πρόσωπο του έγινε αυτόματα σκληρή, όπως ήταν στην αρχή. Σηκώθηκε και έφυγε από το δωμάτιο.