Κεφάλαιο 27

5K 266 1
                                    

Τις επόμενες μέρες δεν άντεχε να είναι στο ίδιο χώρο μαζί της. Δεν μπορούσε να χωνέψει οτι είχε τόσο άσχημη εντύπωση γι' αυτόν.
Τον ενάμιση μήνα που είχαν έρθει υπερβολικά κοντά, νόμιζε ότι είχε δει ποιός ήταν πραγματικά. Τελικά έπεσε έξω και αυτό τον απογοήτευσε περισσότερο.
Αλλά τον ήθελε. Αυτό τουλάχιστον ήταν κάτι. Ήταν σημαντικό.
Πίστευε ότι όποια καλοσύνη και μα έδειχνε θα θεωρούνταν προσπάθεια για να της αποδείξει ότι είχε άδικο. Θα συνέχιζε να κάνει ότι έκανε πριν και πίστευε ως σωστό.
Δεν χρειαζόταν να της αποδείξει τίποτα.

Η Ηλέκτρα ήταν στη κουζίνα, όταν μάνα και γιός είχαν μια έντονη συζήτηση στο σαλόνι και ήταν αδύνατο να μην ακούσει.
- Μπορείς να μου πεις γιατί τους υπερασπίζεσαι;
- Επειδή δουλεύουν για μας, δεν σημαίνει ότι μπορούμε να τους φερόμαστε σαν δούλους!
- Ανδρέα δεν είπα κάτι παράλογο! Δεν είναι κακομεταχείριση αυτό!
- Και τότε τι είναι; Πόσο πιο πολύ να δουλέψουν; Ήδη πολλοί κλείνουν 14ωρα! Θα μας μείνουν στα χέρια!
- Από πότε σκέφτεσαι έτσι;
- Από πάντα!
- Αυτή σε επηρεάζει;
- Τι είναι αυτά που λες; Ακούς τον εαυτό σου;
- Ανδρέα σε παρακαλώ...
- Μην με παρακαλάς καθόλου. ~Την διεκοψε.~ Μίλησες γι' αυτό με το μπαμπά; Τι έγινε και ξεσπάς με αυτό τον τρόπο;

Το διάλλειμα της Ηλέκτρας είχε λήξει και έπρεπε να επιστρέψει στους ελαιώνες.
Ήθελε πολύ να ακούσει την συνέχεια, αλλά δεν μπορούσε.
Ποιά να εννοούσε η κ. Αλεξάνδρα με το "αυτή";
Αν και δεν ήθελε να ανακατεύεται στις υποθέσεις των άλλων, τώρα απλά έπρεπε να μάθει. Τόσο πολύ την ενδιέφερε.
Υπήρχε πιθανότητα να αναφερόταν σ' αυτή;

- Σαν τι να έγινε; Έχω καταλάβει ότι είσαι αλλού! Και όχι για την Αναστασία.
- Κολλητούλες γίνατε βλέπω!
Είπε και γύρισε τα μάτια του.
- Απλά δεν θέλω να μπλέξεις μ' αυτή.
Την Ηλέκτρα σπάνια την αποκαλούσε με το όνομά της. Κυρίως με δεικτικές αντωνυμίες.
- Δεν έχει κάνει τίποτα η κοπέλα και την αντιμετωπίζεις σαν να είναι ό,τι πιο αποκρουστικό.
- Εγώ τις ξέρω κάτι τέτοιες. Το παίζουν αθώες, αλλά είναι κάτι καπάτσες...! Είναι νέα, όμορφη, μορφωμένη. Και συ είσαι νέος, όμορφος και Άντρας.
Δεν είναι δύσκολο να σου γυαλίσει. Όλη μέρα μέσα στα πόδια σου την έχεις. Και αυτή θα σε τυλίξει! Θα είσαι με μια μεροκαματιάρα καθηγητριούλα! Αυτό θες στη ζωή σου;
- Όλα αυτά που λες είναι υποθετικά. Δεν έχει συμβεί τίποτα. Δεν θα επιτρέψω να βασανίζονται οι εργάτες μας, επειδή εσύ είσαι παρανοϊκή.
Και ρε μάνα! Δεν σου φτάνουν τα λεφτά που έχεις; Θες κι άλλο πλούσιο γάμο; Τι θα τα κάνεις τόσα πολλά; Δεν άλλαξα εγώ αλλά εσύ! Δεν ήσουν έτσι!
- Απλά ανησυχώ για το μέλλον σου! Θέλω το καλύτερο για σένα!
- Θες το καλύτερο για σένα! Θα κάνω μόνος μου τις επιλογές μου. Συγγνώμη μαμά.

Η ΕγγύησηDonde viven las historias. Descúbrelo ahora