Η Εγγύηση

Κεφάλαιο 17

Όλη μέρα έτρεχαν από δω και από κει για τις προετοιμασίες της δεξίωσης, που διοργάνωνε η οικογένεια Στρατηγού, για τη επιτυχημένη και κερδοφόρα χρονιά τους στη παραγωγή ελαιόλαδου.
Η Ηλέκτρα δεν κάθησε λεπτό. Δεν θυμόταν πότε έφαγε τελευταία φορά.

Είχε πάει 6 και είχε καθαρίσει, συμμαζέψει, στολίσει όλο το ισόγειο και βοηθήσει τα παιδιά στα μαθήματά τους.
Στις 7:30 μπορούσε επιτέλους, να αποσυρθεί στο δωμάτιό της και να ξεκουραστεί.
Ήθελε τόσο πολύ να κοιμηθεί, αλλά η φασαρία από το πάρτυ στο κάτω όροφο δεν θα την άφηνε.

Η πόρτα χτύπησε και μπήκε μέσα η Στέλλα.
-Λοιπόν... Αυτό το έφερα για σένα!
~Είπε μ' ενθουσιασμό και η Ηλέκτρα την κοίταξε με περιέργεια.~ Με τους γονείς μου συζητήσαμε και καταλήξαμε στο ότι δεν είναι σωστό να μείνεις στο δωμάτιό σου όλη νύχτα. Δεν συμβαδίζει με τις αξίες της οικογένειας. Γι' αυτό σου έφερα το φόρεμά μου, αλλά μην πεις ότι είναι δικό μου! Όποτε ετοιμάσου και κατέβα κάτω!
-Ευχαριστώ!
Τι άλλο να πει; Δεν ήξερε σίγουρα αν ήθελε να πάει, αλλά το φόρεμα της Στέλλας ήταν φοβερό, και ήθελε να τη δει ο Ανδρέας, να το φοράει.

Μετά από 2:30 ώρες ήταν έτοιμη.
Ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να έρχεται στο σπίτι.
Βγήκε στο διάδρομο και άρχισε να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια αργά, παρατηρώντας καλύτερα το χώρο και τους ανθρώπους.

Ο Ανδρέας σταμάτησε να μιλάει με το πατέρα του και μόνο τη κοιτούσε. Το στόμα του, το ένιωθε ξερό.
Η Ηλέκτρα φορούσε ένα σκούρο κόκκινο μάξι, στενό φόρεμα με μανίκι τρία τέταρτα και κλειστό στο λαιμό. Μακρυά χρυσά σκουλαρίκια κρέμονταν από τα αυτιά της και τα κάστανα της μαλλιά της,  τα είχε πιασμένα σε περιποιημένο κότσο.
Έτσι, όπως γύρισε κατεβαίνοντας τη σκάλα, ο Ανδρεας ένιωσε να παθαίνει ένα μικρό καρδιακό. Ολη η πλατη της ήταν απ' έξω και διαγραφόταν τέλεια!

Νόμιζε ότι δεν θα ερχόταν στο πάρτυ. Τι άλλαξε;
- Ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους σας, που με προσκαλέσατε στη δεξίωσή σας.
Η Ηλέκτρα είχε πλησιάσει το κ. Τεο και τον Ανδρέα. Δεν του έδωσε σημασία και αυτός σιγόβραζε, ενώ δεν μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια του από πάνω της.
- Δεν μπορούσαμε να σε έχουμε κλεισμένη όλο βράδυ στο δωμάτιό σου. Θα ήταν απαράδεκτο από μέρους μας! Καλή διασκέδαση!
Απάντησε ο κ. Στρατηγός και μ' ένα νεύμα ευγνωμοσύνης η Ηλέκτρα άφησε τους δύο άντρες και πήγε στη κα.Αλεξανδρα,  που την έκανε νόημα.
- Θα λες ότι είσαι οικογενειακή φίλη και πώς βοηθάς τα παιδιά στα μαθήματα. Και όσο μπορείς καλύτερα, να μην μιλάς με τους καλεσμένους. Κατάλαβες;
- Μάλιστα.

Η Ηλέκτρα πήγε στο μικρό μπαρ που, είχαν εγκαταστήσει, για να πάρει ένα ποτήρι κρασί.
Σε λίγο εμφανίστηκε δίπλα της ο Ανδρέας. Κράτησε για λίγο την ανάσα της.
Ήταν απλά εντυπωσιακός!
Μπλε κουστούμι με άσπρο πουκάμισο και γραβάτα. Το σακάκι ξεκούμποτο και το μαλλί του ατιμέλητα χτενισμένο.
- Δεν είχες κάτι πιο καλυπτικό να βάλεις;
Ξενέρωσε τη Ηλέκτρα με αυτό του το σχόλιο.
- Σκέφτηκα να βάλω κάτι πιο κλειστό,  αλλα μετά θυμήθηκα, ότι θα πήγαινα σε δεξίωση και όχι σε μοναστήρι.
- Πότε θα μάθεις να μου μιλάς καλύτερα;
Ο Ανδρέας ήταν σοβαρός.
Δεν του άρεσε που του την είπε, αλλά περισσότερο δεν του άρεσε που κάποιοι την έβλεπαν και τους έτρεχαν τα σάλια.
- Συγγνώμη. Έχεις δίκιο. ~ η Ηλέκτρα κατέβασε το κεφάλι. Είχε μια θέση εκεί μέσα και έπρεπε να το θυμάται,  αν και θα ήθελε να είχε άλλη.
Ο Ανδρέας σιχτήρισε που την έκανε να νιώσει άσχημα.~ Νόμιζα ότι θα σου άρεσε το φόρεμα. Γι' αυτό το φόρεσα.

Η Ηλέκτρα σήκωσε το κεφάλι της, τον κοίταξε κατάματα με το πιο αθώο της βλέμμα και ο Ανδρέας έχασε τα λόγια του.
Το φόρεσε γι αυτόν; Ξερόβηξε.
Δεν περίμενε να ακούσει κάτι τέτοιο.
- Απλά πρόσεχε γιατί αλλιώς...
- Αλλιώς τι θα μου κάνεις;
- Πολλά...
Υπήρχε μία υπόνοια στον αέρα.
Και οι δυο ήθελαν να της κάνει το ίδιο πράγμα.