Mr. Brown!

28. Δοκιμασία αγάπης!

Νέιθαν!

Ένιωθα την καρδιά μου να αιμορραγεί βάζοντας το βίντεο για δεύτερη φορά. Ποτέ όμως δεν άντεχα να το δω μέχρι τέλους. Βρισκόμουν στο αυτοκίνητό μου γιατί ήθελα να μείνω μόνος μου. Χωρίς να ακούω κανέναν. Ακούμπησα το κεφάλι μου στο κάθισμα και ξεφυσούσα αρκετά έντονα. Δεν ήξερα πως να πιστέψω εκείνη και όχι αυτό που έβλεπαν τα μάτια μου. Ήθελα να μην είναι τίποτα από όλα αυτά αλήθεια. Πως κάποιος θέλει να μας στερήσει την ευτυχία όπως γίνεται τόσο καιρό. Ακόμα και να το είχε κάνει εγώ ήθελα να πιστέψω σε εκείνην και στα ψέματά της. Δεν μπορώ να το ελέγξω. Ένιωθα να κυλλάω στον παλιό μου εαυτό μακριά της και με όλα αυτά.

Δεν ήξερα τι με ενοχλούσε περισσότερο σε αυτό. Η προδοσία της ή κρυφή ερωτική της συναναστροφή με έναν άλλον άντρα... με έναν άντρα που μισώ με όλο μου το είναι... κρατούσα το τιμόνι με αρκετή δύναμη και το κινητό γλίστρησε στα πόδια μου από εκεί που το είχα σταθεροποιήσει. Πως μπορούσα να αλλάξω αυτή την κατάσταση; να γυρίσω μία σελίδα και να πατήσω διαγραφή; μακάρι να μην είχαμε επιστρέψει ποτέ από το Ντουμπάι.

"Δεν μπορεί η Τζέσικα να με πρόδωσε με αυτόν τον τρόπο. Εκείνη δεν μπορεί." Έλεγα με σιγουριά εγώ στον εαυτό μου. "Εκείνη με αγαπάει." Έλεγα για να ηρεμήσω την καρδιά μου που άρχισε να ραγίζει με την εικόνα αυτή. "Μόνο εμένα αγαπάει..." συνέχισα να λέω νιώθοντας ευάλωτος , απελπισμένος και ύστερα άρχισα να χτυπάω με δύναμη το τιμόνι. Είχα ανάγκη την αγκαλιά της, το χάδι της για να μην κλάψω σαν παιδί.

Δεν με ένοιαζε ποτέ να γίνω πολιτικός και όλα όσα με οδηγούσαν εκεί. Το μόνο που ήθελα πάντα είναι να είμαι ευτυχισμένος. Ήξερε πως για εκείνη θα παρατούσα τα πάντα, θα έχανα και θα έδινα τα πάντα. Δεν μπορεί όσα ζήσαμε για εκείνη να μην είχαν καμία σημασία. Δεν μπορεί να προσποιούταν όλα σε έλεγε και με έκανε να νιώθω. Όσα έβλεπα στα μάτια της κάθε φορά που της έκανα έρωτα. Και όσα αισθανόταν από το άγγιγμά μου και από τα φιλιά μου.

Παράτησα το κινητό στο δίπλα κάθισμα και η εικόνα γύρισε. Συνέχισε να παίζει. Άνοιξα το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου και έπιασα το μικρό δοχείο με ουίσκι που είχα εκεί. Ήπια μία γουλιά όσο σκεφτόμουν όσα ζήσαμε. Το τηλέφωνό μου άρχισε να χτυπάει. Ο Βίκτωρ προσπαθούσε να με βρει.

"Τι συνέβη Βίκτωρ; "τον ρώτησα εγώ μην ξέροντας τι θα ακούσω. Ήλπιζα όμως πως εκείνη όντως δεν θα είχε κάνει κάτι τέτοιο και η καρδιά μου θα είχε δίκιο όταν την επέλεγε και όταν χτυπούσε κάθε στιγμή μόνο για εκείνη.