Mr. Brown!

5. Η συμφωνία!

Τζέσικα!

Σκούπισα τα μάτια μου και πήρα μία βαθιά ανάσα για να μπορέσω να οδηγήσω ως το σπίτι του προηγούμενου προέδρου. Ήταν η μοναδική μου λύση. Δεν ήξερα πραγματικά ποιον άλλον θα μπορούσα να σκεφτώ. Έπρεπε να ήμασταν μόνοι μας και μακριά από τον Μπράουν για να γίνει αυτή η συζήτηση. Δεν έπρεπε κανείς να το μάθει αυτό. Κανείς να ξέρει.

Σταμάτησα το αυτοκίνητο έξω από το προεδρικό σπίτι.  Κρατούσα ακόμα σφιχτά το τιμόνι επειδή δεν είχα ξεπεράσει το σοκ. Δεν ήξερα πως τα είχε καταφέρει ο πατέρας μου και ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι. Το μόνο που ένιωθα είναι μία ταχυπαλμία.

Χτύπησα το κουδούνι του και η υπηρέτρια μου άνοιξε και με οδήγησε ως τον κήπο που καθόταν εκείνος και διάβαζε την εφημερίδα του. " Κύριε, σας ζητούν ..." Του είπε εκείνη και μας άφησε μόνους. Εκείνος γύρισε και με κοίταξε με ένα  τεράστιο χαμόγελο, έτοιμος να με αγκαλιάσει.

"Καλώς την. Κάθισε κορίτσι μου. Δεν σε περίμενα..." Είπε εκείνος και με αγκάλιασε στοργικά. "Να φωνάξω να σου φέρουν κάτι να πιείς;" είπε την στιγμή που καθόμουν απέναντί του.

"Δεν χρειάζεται. Δεν εχω πολύ χρόνο στην διάθεσή μου... Για την ακρίβεια δεν περίμενα ποτέ να φτάσω σε αυτό το σημείο. " έλεγα ξεφυσωντας δυνατά.

"Αν σου έκανε κάτι ο Νέιθαν θα τον βάλω εγώ στην θέση του. Μην ανησυχείς! Είσαι σπουδαίο κορίτσι Τζέσικα. Μην τον παρεξηγείς. Είναι  άνθρωπος  που  κλείνεται στον εαυτό του και στην μοναξιά.  "είπε εκείνος με αρκετή ενέργεια και διάθεση.

"Όχι δεν έχει να κάνει με εκείνον. Αλήθεια τα πάμε καλά. Είναι προσωπικό το ζήτημα .. " τον διαβεβαίωνα προσπαθώντας να μπω στο θέμα της συνάντησης μας. "Χρειάζομαι την βοήθειά σας και πολύ φοβάμαι πως μετά από αυτό που θα σας πω θα αλλάξατε γνώμη για εμένα. " ξεκίνησα να λέώ τρίβοντας τα χέρια μου. Ένιωθα  άβολα και παράλληλα απελπισμένη. Χαμένη σε ένα αδιέξοδο.

"Φαίνεσαι απελπισμένη κορίτσι μου." Είπε εκείνος και μου κράτησε τα χέρια. "Πες μου τι σου συμβαίνει." Μου πρόσφερε ένα ποτήρι νερό. Εγώ έτριψα τον λαιμό μου καθώς δεν ήξερα ούτε πως πρέπει να αναπνεύσω.

"Αν θέλω να σώσω την ζωή του πατέρα μου θα πρέπει να βρω διακόσιες χιλιάδες ευρώ άμεσα μάλιστα. " του είπα και παράλληλα τα έβαζα με τον εαυτό μου ." Διαφορετικά ή θα μπει φυλακή ή θα πεθάνει..." έλεγα χαμογελώντας το κεφάλι μου.

"Και θες από εμένα αυτά τα λεφτά;" με ρώτησε και εγώ μόνο ένιωθα απαίσια με τον εαυτό μου. Για την θέση στην οποία είχα βρεθεί.