Mr. Brown!

2. Γαλάζια μάτια!

Τζέσικα!

"Πλάκα μου κάνεις!" Είπε εκείνος μόλις με είδε και σηκώθηκε όρθιος. Ένιωθα να με λούζει κρύος ιδρώτας και δεν μπορούσα να κάνω τα χέρια μου να σταματήσουν να τρέμουν.

Εκείνος με κοιτούσε και χαμογελούσε. Αυτό το γελάκι του με είχε συγχύσει εντελώς. Έτριψε το πηγούνι του χωρίς να πάρει τα μάτια του από πάνω μου. "Μου κάνει πλάκα ο Θεός." Έλεγα από μέσα μου καθώς μάζευα τα χαρτιά από το πάτωμα.

"Γνωρίζεστε εσείς οι δύο; "ρώτησε εκείνη την στιγμή ο πρόεδρος και εγώ δεν ήξερα τι να του απαντήσω. Σχεδόν στραβοκαταπια.

"Είχαμε μία συνάντηση νωρίτερα..." σχολίασε εκείνος ενώ εγώ απλά ήθελα να ανοίξει η γη και να με καταπιεί.

"Αυτό θα κάνει πιο εύκολη την συνεργασία σας λοιπόν. Τζέσικα έχεις την έκθεση που σου ζήτησα;" απευθύνθηκε σε έμενα που είχα παγώσει ολόκληρη και κοιτούσα μονάχα τον Νειθαν.

"Μάλιστα κύριε πρόεδρο..." Είπα εγώ προσπαθώντας να βρω δύναμη να μιλήσω και να μην γίνω ακόμα πιο ρεζίλι μπροστά τους.

"Κορίτσι μου ο Νέιθαν από αύριο θα αναλάβει την θέση μου έτσι ώστε να  προετοιμαστεί για αυτήν την προεδρία  καλύτερα." Μου εξήγησε εκείνος ενώ  εγώ απέφευγα να κοιτάξω εκείνον. "Νέιθαν θα έχεις τους δικούς σου ανθρώπους στο πλευρό σου. Όποιον εσύ προτιμάς και εμπιστεύεσαι. Και από αύριο αυτή η θέση είναι δική σου." Του είπε καθώς υπέγραφε το χαρτί που του άφησα.

"Ξέρεις πως εμπιστεύομαι την κρίση σου. Περισσότερο και από τον καθένα θα έλεγα εγώ. Δεν θα κάνω αρκετές αλλαγές." Είπε κοιτάζοντας και πάλι εμένα. Ύστερα άρχισε να τρίβει το μάγουλό του και να θυμάται το χαστούκι που του έριξα. " Ας πούμε πως η Τζέσικα θέλω να παραμείνει στην θέση της." Είπε και έβαλε τα χέρια του στις τσέπες του μπλε υφασμάτινου παντελονιού του.

"Συμφωνώ... Η Τζέσικα είναι ικανή και έμπιστη. Δουλεύει αρκετά και θα είναι κοντά σου οποιοδήποτε στιγμή την χρειαστείς. Την έχω σαν κόρη μου και χαίρομαι που θα σας βλέπω μαζί, να δουλεύετε στον ίδιο χώρο. " είπε εκείνος και εγώ του χαμογέλασα αμυδρά και ευγενικά. Δεν ήξερα πραγματικά πως να νιώσω εκείνη την στιγμή.

"Εγώ να επιστρέψω στο γραφείο μου; με χρειάζεστε κάτι άλλο;" τον ρώτησα θέλοντας πως και πως να βάλω στα πόδια και αφού ο πρόεδρος μου έδωσε την άδεια,  εγώ έφυγα κρατώντας την αναπνοή μου.

"Ούτε εμένα με χρειάζεσαι κάτι άλλο Αλμπέρτο." Είπε και με ακολούθησε χωρίς να χάσει την ευκαιρία. "Πλάκα θα έχει αυτό. " είπε με το ίδιο υφάκι και εγώ κοντοστάθηκα από τον εκνευρισμό που μου προκαλούσε. Έπρεπε να παραμείνω ήρεμη ειδικά τώρα που ξέρω  ποιος είναι. Ύστερα συνέχισα να προχωράω για το γραφείο της Μαίρης  και εκείνος με έπιασε από το χέρι και με έφερε απότομα αντιμέτωπη μαζί του.