Mr. Brown!

38. Μία καινούργια προθεσμία!

Νέιθαν!

"Όχι!" Φώναζα δυνατά το βράδυ. " μην με αφήσεις ξανά. Όχι!" Φώναζα στον ύπνο μου και ύστερα πετάχτηκα απότομα και ιδρωμένος. Ανέπνεα έντονα και προσπαθούσα να συνέλθω. Γύρισα προς το κρεβάτι για να βρω εκείνη χαϊδεύοντας πρώτα το μαξιλάρι της. " Τζέσικα!" Την φώναζα γιατί δεν την κοιμόταν δίπλα μου.

Δεν ήθελα να πιστέψω πως έφυγε και πάλι. Τα σεντόνια στην μεριά της σχεδόν στρωμένα. Όπως και τότε που με άφησε... Ήμουν αρκετά ζαλισμένος από αυτό το όνειρο - εφιάλτη που είδα. Έμοιαζε να είναι τόσο αληθινός. Στήριξα τα χέρια μου στο στρώμα για μερικά δευτερόλεπτα και πέταξα τα σεντόνια από πάνω μου για να σηκωθώ.

" Μωρό μου , τι έπαθες;" είπε εκείνη μπαίνοντας στο δωμάτιο με φορά και σαν να έτρεχε. " αγάπη είσαι καλά; Άκουσα τις φωνές σου." με πλησίασε αμέσως ανήσυχη.

"Ναι ... ξύπνησα, δεν σε βρήκα εδώ... και νόμιζα ... " έλεγα εγώ νιώθοντας ανακούφιση που την ήταν ακόμα εδώ. " Είχα πάλι έναν εφιάλτη. Δεν ήθελα να σε αναστατώσω."

"Νόμιζες πως έφυγα;" συνέχισε εκείνη την πρότασή μου. " Ζεσταινόμουν πολύ και πήγα στην κουζίνα για νερό. Ούτε το σεντόνι δεν άντεχα επάνω μου. " Μου εξήγησε και αφού έβγαλε την μαύρη σατέν ρόμπα της ήρθε κοντά μου και πάλι. Έβαλε το χέρι της στο πρόσωπό μου και εγώ το κράτησα εκεί. Είχα ηρεμήσει εντελώς. "Δεν φεύγω ξανά από εσένα. Δεν έχω ζωή χωρίς εσένα. Κάθε πρωί που θα ξυπνάς θα με βλέπεις δίπλα σου. Και κάθε βράδυ θα χαϊδεύω το σώμα σου για να αποκοιμηθείς. Για να νιώθεις πως είμαι δίπλα σου όλη νύχτα. " Είπε εκείνη και άρχισε να με φιλάει γλυκά. Να με ρίχνει στο κρεβάτι ανεβαίνοντας επάνω μου. " όλη μας την ζωή. " συνέχισε να λέει μέσα απο ένα βαθύ φιλί.

"Πες μου πως με αγαπάς ... έχω ανάγκη να το ακούω. " της ζητούσα ενώ την κρατούσα από την μέση της και ανταποκρινόμουν στα φιλιά της.

"Σε αγαπάω με όλη μου την καρδιά κύριε Μπράουν." Μου είπε εκείνη και την έριξα στο κρεβάτι. Ήρθα αμέσως από πάνω της και άρχισα να φιλάω τον λαιμό της. " πάντα θα με τρελαίνει ο τρόπος που με προκαλεί και με αποκαλεί κύριο Μπράουν.

"Μαζί σου είμαι πραγματικά ευτυχισμένος. " την κοίταζα στα μάτια ενώ χάιδευα τα μαλλιά της.

"Και εγώ Νέιθαν." Μου απάντησε εκείνη και τότε άρχισα να την πειράζω και να γελάει δυνατά. " Μη... σταμάτα Νέιθαν..." έλεγε παιχνιδιάρικα και διώχνοντας τα χέρια μου. " ας κοιμηθούμε. Είναι ακόμα πέντε το πρωί. " Είπε και ξάπλωσε στο σώμα μου.