Tehlike'm

Sevmiyormuşsun

Hayır, beni bırakamazdı! O olmazsa ben ne yapacaktım? Gözlerim dolmuştu.

"Buna emin misin?" diye sordu Murat Abi. "Murat daha kendini koruyamıyor. Benim yanımda kız harap olacak" dedi Alper Abi.

Bir kere ben kendimi koruyabilirim! Hem ben olmasaydım Murat Abi'nin Osman Korkmaz'ın adamları dediği o iki silahlı adam bizi öldürmüştü.

Bir anda kapının açılması ile kapıya yaslandığım için bir iki adım sendelendim. Murat Abi ve Alper Abi bana şaşkınlıkla bakarken kimseden ses çıkmıyordu.

"Konuşmalarımızı duydun mu?" diye soran Murat Abi ile "Hepsini duydum." dedim.

"Almira gel biraz konuşalım." diyen Alper Abi ile "Konuşmak istemiyorum!" diye bağırdım.

"Lütfen böyle yapma." diyen Alper Abi ile "Sen bana yalan söyledin! Hemde beni bırakmayı düşünüyormuşsun!" dedim.

"Almira lütfen sinirlenme." diyen Alper Abi ile "Beni bırakacaksan keşke beni babamın yanından almasaydın." dedim.

"Böyle konuşma." diyen Alper Abi ile "Bari babam dövse de  paralarımı alsa da ya da başka kötülükler yapsa da beni bırakmadı!" dedim.

"Çünkü o adam senin parana muhtaçtı! Seni sevdiğini mi sanıyorsun!" diye bağıran Alper Abi ile gözümden bir yaş aktı.

"Haklısın. Babam beni sevmiyordu. Sadece param için bana katlanıyordu. Ama sen de beni sevmiyormuşsun. Beni sevseydin bırakma planları yapmazdın!" dedim ve hızla odasından çıktım.

Alper Abi arkamdan bağırırken onu umursamadan hızla yürümeye başladım. Birisinin olumdan tutması ile durmak zorunda kaldım.

Beni tutan Murat Abi idi. "Ne var!" diye bağırdım. "Almira ağabeyin sadece seni korumaya çalışıyor." dedi Murat Abi.

"Beni korumasını istemiyorum! Sadece yanımda olsa yeterdi." dedim. "Biliyorum ama Alper'i de anla. Sana zarar gelsin istemiyor." dedi Murat Abi.

"Alper Abi'me ona kendimi koruyabileceğimi kanıtlayacağımı söyle." dedim ve kolumu Murat Abi'den çektim.

Hastaneden çıkarken kendime yemin ettim. Alper Abi'me kendi kendime hayat ile mücadele edebileceğimi gösterecektim.

Ve böylece beni bırakmayı aklının ucundan bile geçirmeyecekti.