hatlar karıştı | texting

-66-

Bölüm şarkısı: Model - Şey... Belki

Bölüm ithafı: BatLocked

Bol bol yorum yaparsanız çok sevinirim!

Keyifli okumalar.

Elis'ten

"Poyraz?"

Poyraz'ın kahverengi gözleri gözlerimi bulduğunda onun da şaşkın olduğunu görebiliyordum. "Elis?"

Abim "Siz tanışıyor musunuz?" diye sordu bir bana bir Poyraz'a bakıp. "Aynı sınıftayız."

Olmaz olaydık.

Babamın yaşlarındaki bir adam, "Aa ne güzel," dedi. "Ben Poyraz'ın babası Karan. Memnun oldum."

"Ben de efendim." Ama ne kadar memnun oldum bilmiyorum.

Bakışlarımı Poyraz'dan çekip anne ve babasının üzerinde gezdirdim. Annesi kumral saçlı, ela gözlü bir kadındı. Üzerinde siyah, sade bir elbise vardı. Saçlarını düzeltmişti. Babası ise siyah saçlı, kahverengi gözlüydü.

Annem "Kapıda kaldınız, içeri geçin lütfen," dedi. Sarışın kadın anneme sarıldı. Annem sarılışına karşılık verdi, o sırada Karan  Bey babamla ve abimle tokalaştı. Poyraz elindeki çiçeği anneme verdi.

Herkes selamlaşırken geriye ben ve Poyraz kalmıştık. O günden sonra birbirimizle hiç konuşmamış, göz göze bile gelmemiştik. Şimdi hiçbir şey olmamış gibi tokalaşacak veya selamlaşacak mıydık?

Tabii ki hayır.

Poyraz hafifçe gülümsedi ve annesinin yanına geçti. Ben de abimin yanında durdum. Poyraz'ın burada olmasından rahatsız olmuştum.

Salona doğru yürürken abim bana baktı. "Bir sorun mu var?"

"Hayır." Evet.

"Emin misin?" Pek değil.

"Evet, bir sorun yok." Salona girdiğimizde görüş alanıma giren ilk şey yemek masası oldu. Tanrım! O yemeklerin hepsini yemek istiyordum.

Salondaki koltuklara geçtik. Yanıma abim oturdu. Bakışlarım açık olan televizyona kaydı. Bir haber kanalı açıktı. Bir kalp naklinin ne kadara mal olduğunu söylüyordu. Çok gerekliydi ya.

Kalp 1.913.639 tl ediyormuş. Emir bana 1.913.639 tl borcun var.

Annem "İsterseniz yemeğe geçelim ya da Elis bize birer Türk kahvesi yapsın," dediğinde bakışlarımı ona çevirdim. Her şeyi Elis yapsın zaten.

Poyraz'ın annesi Sema Hanım "Yok, kahveyi yemekten sonra içeriz," dedi. Kadında açtı demek ki. Babam "O zaman yemeğe geçelim." dedi.

Yemek yiyeceksek neden gelip koltuklarda oturmuştuk? Neden yormuşlardı beni? Zaten Poyraz burada diye moralim bozuktu.

Herkes kalkınca ben de ayağa kalktım. Yemek masasında boş sandalyelerden birine oturdum. Poyraz karşıma oturunca bakışlarımı ona çevirdim.

Bana pişman gözlerle bakıyordu. E bi' zahmet!

**

Yemek faslından sonra salonda oturuyorduk. Ben evin hanım hanımcık kızı rolünü üstlenerek abimin yanında usulca oturuyordum.

Annem Sema Hanım ile olan sohbetini kesip bana baktı. "Kızım istersen Poyraz'la odana geçip, oturun."

Abim kolunu omzuma attı. "Yok anne, burada otursunlar."