ABİMİN ÇETESİ (TAMAMLANDI)

30. Bőlūm

Bol bol yorum yapmayı unutmayın...
Multi= Sinem
Keyifli okumalar...

Birden silah sesleri duyuldu bütün korumalar ve Çetin ile ben o tarafa döndük. "Silahlarınızı bırakın teslim olun!"dedi gür bir ses bunun üzerine daha çok ağlamaya başlamıştım ben ne zaman rahata erecektim? Polisler içeri dalarken ilk olarak bir polis bana baktı.
Benide alacaklardı çünkü bende olay yerinde vardım. Çetin ve korumalarını aldılar ve yanıma bir kadın polis yaklaştı kolumdan nazik bir şekilde tuttu.

Daha sonra inşaattan uzaklaştık inşaattan uzaklaşmak bana biraz olsun iyi gelmişti çünkü orada iki tane ceset olmuştu belki de daha fazla ama benim gördüğüm iki ceset olmuştu. Ve azdaha bende o cesetlerin içinde olacaktım.
İnşaatten uzaklaşırken Çetinin attığı adam yerdeydi ve etrafını kanlar kaplamıştı.

Üstüm toz toprak ve kan vardı çünkü beni bir cesetin üstüne atmıştı üstümdeki kan lekelerine gözüm kaydı olan herşeyi tekrar hatırladım daha çok ağlamaya başladım polislere herşeyi ama herşeyi anlatacaktım çünkü hiç kimse susmamalı hele birde haklıysa.

Arabaya bindirdiler en arkaya yanımada beni çıkartan kadın polis oturdu hep o gördünüz dizilerdeki gibi rahat değildi burası.
Elim yana düştü yorgun ve halsiz haldeydim çok fazla ağlıyordum. Birden yanımdaki kadın polis elimi tuttu ve "sakin ol ne yaşadıysan anlat tamam mı? Merak etme çok daha iyi olacaksın"dedi bende kafamı salladım ama farketmeden daha çok ağlamaya başladım.

***

Karakola gelmiştik kadın polisle beraber indik bizlerle beraber Çetin ve onun korumaları da indi hep beraber karakola gidiyorduk. Karakola girer girmez herkezin gözleri bize döndü o kadar utandım ki beni tam sorguya alacakları zaman yanımdaki kadın polisi durdurdum ve "abilerime haber verirmisiniz?"dedim kadın polis bana döndü ve "içeride seni bir tane polis ablan bekliyor tamam mı? Sen ne var ne yoksa utanmadan anlat sana ne soruyorsa soğru cevap ver tamam mı? Seni tehtid edip veya sana birşey yapmaya kalktılarsa herşeyi anlat"dedi ve durakladı "ben senin suçsuz olduğuna inanıyorum tamam mı?"dedi kafamı salladım.

İnşaatta gördüklerim karşısında kendimi o kadar berbat hissediyordum ki.
Konuşmaya bile gücüm yokken nasıl anlatacaktım ben kadın polis beni odanın önüne kadar getirdi ve bende tek başıma girdim. İçeride kadın polis beni bekliyordu
"Gir bakalım"dedi karşısına oturdum ışık o kadar rahatsız ediciydi ki insan suçlu olmasa bile suçluymuş gibi bir his vardı.
"Anlatmaya başla"dedi ve hızla devam etti "hatta sen anlatmasanda ben birçok şeyi anlayabiliyorum biri sana dokunmaya kalktı ve sende onu öldürdün daha sonra üstün kan oldu korkundan adamı gömdün daha sonra bir adam gördü seni o adamı da yukarıdan aşşağıya attın öyle değil mi?"dedi sinirimden ağlayacaktım gözlerim doldu resmen üstüm kan olduğu için beni suçluyordu.

Kadına döndüm ve "üstümdeki kan beni bir adam inşaattan atmaya çalıştı ama o adama daha önce bir adamı öldürmüş bu yüzden ben gördüğüm için beni öldürmeye çalıştı daha sonra Çetin denen adam sözde benim babammış o beni çektirtti daha sonra o ve onun adamları o adamı aşşağıya attı "dedim ağlayarak gözyaşlarımı sildim.
Kadın bana daha şüpheli bir şekilde baktı
"O inşaatta ne yapıyordun?"dedi ben ilk önce affalasamda cevap verdim "beni bir kadın kaçırdı onlar kurtuldum kaçtım daha sonra inşaatın içine girdim cesedi görünce en alta indim biraz orda bekledim ve dışarı çıktım daha sonra o adam beni yakaladı ve içeri soktu"dedim kadın güldü "güzel yalan şimdik doğruları anlat "dedi.

Ne yalanı? Ben doğruları söylüyordum.
"İyi de ben doğruları söylüyorum"dedim ve daha çok ağladım o gözümün önünden o cesetle o adamı atışları gitmiyor o adamın yerde kanlar içinde yatışı gözümün önünden gitmiyor işte gitmiyor.
Kadın bana daha çok yaklaştı gözlerimin içine içine baktı "peki bu üstündeki kanlar nasıl oldu?"dedi ben içimden hem ya sabır çekerken hemde abimlerin burada olup bana destek olmalarını o kadar isterdim ki.
"Ben adamın elinden kurtulmaya çalışırken o cesedin yanına düştüm."dedim kadın polis önündeki dosyaya birkaç birşey yazdıktan sonra ayaklandı ve beni kelepçeledi oturduğum sandalyeye daha sonra "birazcık burada bekle bakalım olay yeri soruşturmasına göre ya seni içeri atacağız ya da özgür olacaksın "dedi ve çıktı.

Daha çok ağladım ben kendime inansamda herhangi birşey olabilir gibi geliyordu ben yapmamıştım ama birşey çıkarsa herşeyin daha kötüye gideceğini biliyordum.
Kafamı masaya gömdüm gözlerimi kapattığımda o iki cesedi de gördüm beni biri bu olaydan kurtarmasını o kadar istiyordum ki. Gözümün önünden gitmiyor işte gitmiyor hiçbirşey yapamıyorum.

***
Yaklaşık 1 saattir buradaydım kafayı yemek üzereydim benim başım bir dertten kurtulsa şaşacağım zaten . "Lan çekil kardeşimizle konuşacağız iyi mi? Değil mi? Diye konturöl edecez"dedi bir ses hafiften bağırarak bu Yiğit abimin sesiydi gelmişlerdi.
Belkide bana çok fazla kızmışlardı birden içeri Arasın çıkmasına yardım eden Savcı girdi şaşkın bir şekilde bana baktı.
Karşıma oturdu "Masal sana ne oldu kuzum"dedi o kadar cana yakındı ki herkezin şu sorgu odasına geleceni düşünürdüm ama savcının geleceni düşünmezdim.

Hiçbirşey demedim yere baktım üstümdeki kanlar kurumuştu elimi tuttu "bak bitanem bana ne oldunu anlat eğer suçsuz değilsen seni buradan çıkartırız"dedi döndüm Savcıya ve "Savcı hanım-"durdurdu ben ne diyecemi bilemediğim için bu şekilde hitap ettim.
"Sinem adım"dedi bende kafamı salladım ve herşeyi anlattım Sineme. Sadece benden iki , üç yaş büyüktü.
İlk başta şaşırdı daha sonra kızdı arada sırada beni teselli etti.
Daha sonra anlatmamı bitirdikten sonra ondan tek birşey istedim "abimlere bu olanları anlat belki buradan çıkamam ve abimlere birçok şeyi açıklayamam lütfen"dedim Sinem kafasını salladı ve çıktı.

Ve gene odada tek başıma kaldım yanlızlık beni artık yiyip bitirmek üzereydi.
Sinemin anlattını duyuyordum ama abimlerin verdiği tepkileride azcık duyabiliyordum.

Yaklaşık yarım saat sonra beni sorguya çeken kadın polis yanıma geldi "özgürsün herşeyi Çetin Çevik ve Can Tunç yapmış "dedi ve kelepçeyi açtı. Bende çıktım hiç eşyam olmadığı için eşya almak içinde beklemedim.
Kapıdan çıkar çıkmaz abimlerle karşılaştım ağlamaya başladım bu zorluklara artık dayanamayıp sulu göz olup çıkmıştım. İlk önce Yiğit abime daha sonra Yağız abime sarıldım benimle birlikte Melodi ve Nazlı da ağlamışlardı. Onlarada sarıldım birden Arasla karşı karşıya geldim.

Beni süzdü daha sonra bana sarılmaya yeltendi ama yapmadı bana sinirliydi ya da abimlerden korkuyordu daha sonra Barışa döndüm Sinem ile bakışıyorlardı. Omzuna dokundum beni daha yeni fark eder gibi sarıldı.
Arasla sarılmadığım için içim biraz burkulmuştu. Birlikte arabaya bindik kimse konuşmuyordu Aras ayaklandı ve Yiğit abimin kulağına yaklaştı birşeyler dedi daha sonra Barış yolu değiştirdi.

Arabada valizler vardı Yağız abime döndüm "abi bu valizler ne? nereye gidiyoruz?"dedim Yağız abim bana döndü ve "abicim bizim evi Aras dağıtınca bizde bundan sonra Arasgilde kalacağız"dedi kafamı salladım. Arasa döndüm kollarını birleştirmiş kafasını arkasına yaslamıştı gözleride kapalıydı.
Gömleği kan olmuştu ellerini göremiyordum.

***

Eve geldik çok güzel bir evdi ne çok büyüktü ne de çok küçüktü.
Önümüzde Aras üst kata çıktık ve bir odaya girdik "burası senin odan Melodi"dedi ve o odadan çıktık onun sağında kalan odaya girdik "burası senin odan Nazlı"dedi ve o odadanda çıktık o iki odanın çarprazındanda kalan bir odaya girdik. "Burasıda senin odan Masal"dedi tam çıkacağı zaman kolundan tuttum "Aras bana neden soğuk davranıyorsun?"dedim Aras bana döndü "demekki bir sebep var değil mi Masal?"dedi.

O an kalbimde hissettiğim acıyla kendimde güç bulamadım. Hemen eşyalarımı bırakıp duşa girdim. İyi ki abimler yetimhanenin müdürüyle bir şekilde anlaşmışlardı da Nazlı artık bizle kalacaktı.
Duşa girdim üstümü çıkardım kanlı üstüm bana gene o cesetleri hatırlatmıştı gözümün önünden gitmiyordu gitmiyordu işte.

Sıcak suyun altına girdim birazcık rahatlamıştım.
Uzun bir süre suyun altında kaldım dışarı çıktım ve valizimi açıp üstümü giyindim saçlarımı taradım,kuruttum.
Gittikçe halsizleşiyordum birden gözlerim karardı ve kendimi karanlığa mahkum ettim...

                          Bölüm Sonu

Umarım beğenmişsinizdir.
Vote ve yorumlarınızı bekliyorum. :)

Sizce bir motivasyon hikayesi sizlere yazmalımıyım?
Yorumlarda belirtirmisiniz