ABİMİN ÇETESİ (TAMAMLANDI)

35. Bőlūm

Keyifli okumalar...

Abimlerde benim döndüğüm tarafa baktılar ve sinirden yumruklarını sıktılar.
Abimler neden böyle bir tepki göstermişlerdi?
Yiğit abime döndüm "abi... siz bu kadını nereden tanıyorsunuz?" Dedim abim kaşları çatık bir şekilde bana döndü "seni kaçıran kadın bumuydu?"dedi söylemek ve söylememek arasında ne kadar çok kalsamda kafamı salladım.
Abimler kadına sinirli bir şekilde bakıyor kadın ise hem sinirli hem de gözleri dolu bir şekilde.
Daha sonra dayanamayıp geri İlaydaya döndü Yağız abime döndüm "Benim annem ölmedi değil mi? Benim annem o değil mi?"dedim sinirli bir şekilde Yağız abim "Güzelim...biz senden sakladık çünkü...senin bizi bırakacağından korktuk"dedi.

Biran gözlerim doldu daha sonra "hiçkimse zaten benim sevgimden emin olamıyor"dedim.
Abimlerin yanından ayrıldım annem olan kadının yanından geçtim. Bahçeye çıktım bir banka oturdum. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum annemi benden saklamışlardı bacaklarımı kendime çektim kafamı da kollarım arasına aldım. Küçükken de her düştüğümde de böyle ağlıyordum kaldıranım olmadığından.
Yanıma birisinin oturdunu hissettim bakmak yerine ağlamaya devam ettim.
Bir el saçımı okşadı yavaş yavaş kafamı kaldırıp baktığım da beni doğuran kadın vardı.
"Kızım?"dedi güldüm "niye daha önce karşıma çıkmadın?"dedim direk annem denen kadın "ben babana aşık olmuştum o da bana ama daha sonra aşkım bitti ve başka adama aşık oldum daha sonra işte kızımız oldu"dedi ayağa kalktım ve onu omuzlarından ittim "Ben nasıl yetimhaneye düştüm?"diye sordum kadın "seni doğurup oraya bıraktım"dedi timsah gözyaşlarını silerken.

Hızlıca okulun içine yürümeye başladım bir yerde de beni yanlız bıraksalar ölüyorlar zaten annem denen kadın kolumdan tuttu "gitme kızım"dedi kolumu hızlıca çektim "Ben senin kızın olamam İlaydayı benden daha çok mu sevdin?"dedim ve onun konuşmasına izin vermeden "ya bende herkez gibi annemin kokusunu , annemin saçımı okşayışını , bana destek olmasını isterdim ama sen bu istekediklerimi İlayda ya verdin"dedim ağlayarak okulun içine tam girecekken Arasa çarptım hemen bana sarıldı.
"Kızını al ve birdaha bu kızın karşısına çıkma"dedi kadın ağlayarak okulun içerisine girdi.
Arasdan ayrıldım ve "Sende mi benim sevgimden şüphe duydun Aras?"diye sordum Aras bir yandan baş parmaklarıyla göşyaşlarımı silerken biryandan da beni teselli etmeye çalışıyor du "Ben senin sevginden hiç şüphelenmedim sadece seni yanlış anladım senin o güzel kalbin de eminim ki herkeze verebilecek sevgi vardır"dedi ve beni kolları arasına alıp geri banka geçip oturduk.
"Güzelim iyimisin? Gidelim mi burdan?"dedi bende Arasın kollarından çıkarak "Aras neden sen bana hiçbirşeyini anlatmıyorsun?"dedim Arasın biran yüzü düştü "Ne anlatabilirim ki annem denen kadının başka bir adam için bizi bırakıp gittiğini babamın da dayanamayıp gözlerimin önün de intihar etmesi. Daha sonra yalandan benim yanımda kalan bir sevgili ve onun da annem gibi olması"dedi.

Elini tuttum "özür dilerim"dedim Aras birden yüzüme sırıtarak baktı ve "Biz yeniden sevgili mi olduk?"dedi heyecanlı bir sesle.
Bende gözümü devirip elimi çektim "hayır"dedim ve okula yürümeye başladım.
Aras da arkamdan gelmeye başladı yanıma gelince "Biliyormusun seni kendime öyle bir tekrar aşık edeceğim ki birdaha benim elimi bırakamıyacaksın"dedi Aras o kadar ballandıra ballandıra anlattı ki biran heyecanlandım. "Aras ne yapacaksın? Hadi söyle lütfen lütfen"dedim olduğum yerde zıplayarak. Aras ise kendinden emin bir şekilde "Sence bende sana söyleyecek göz var mı?"dedi bende dibine yaklaşarak gözlerinin içine baktım "Var valla"dedim Aras gözünü devirip okula ilerledi bende onun arkasından kahkaha atmaya başladım.
Ve şunu anladım ki Aras ve abilerim yani bu çete benim en güzel ailem olmuştu ne bir anneye ne de bir babaya ihtiyacım yok!
Ne annemi ne de babamı kafaya takmıyacağım şuan bu konu burda bitecekti daha fazla insanları üzmeye gerek yoktu.