ABİMİN ÇETESİ (TAMAMLANDI)

38. Bőlūm

Keyifli okumalar...

"Beğendin mi hediyemi güzellik?"
...

Donmuştum cevap veremiyordum bağıramıyordum onu engelleyemiyordum.
Birden odaya biri daldı "Can dışarı"dedi bu annemin sesiydi sessiz ama bir o kadar da sinirli bir şekilde söylemişti. Ağzımdan elini çekti gözyaşımı silip bana aldığı çiçeği alıp bende peşlerinden çıktım biraz uzakta annem "Bu benim kızım Can keşke Çetinin kızı da olmasaydı ama bu kız benim sakın ama sakın onun karşısına çıkma yoksa karşında beni bulursun ne kadar asi oldumu bilirsin"dedi hemen koşarak çiçeği kafasına attım "Senin yüzünden sevdiğim çiçekten de soğdum Allah belanı versin"dedim Can beni umursamadan gitti.
Birden annem bana sarıldı itemedim ama ona karşılıkta veremedim bir yanım o kadar anne sevgisine aç ki , bir tarafım ise o kadar annesinden nefret ediyor ki. Bu duyguyu sadece bazı kişiler anlar.

Bir süre sonra benden ayrıldığında "Biliyor musun senin kalbim durduğunda ben sana bağırdım tam o zaman uyandın"dedi sevinçli bir şekilde anlatırken ben de dayanamayıp
"Anne sevgisine yoksun bırakılmışsam eğer ondandır"dedim daha sonra o kadının yanından hızla geçtim ve Arasın olduğu odaya doğru gittim.
Kapıyı tık tıkladığımda hiçbir ses gelmeden açtım Aras uyuyordu kapıyı sessizce kapatıp yanına gittim ve saçıyla oynamaya başladım birden "Baba! Baba yapma! Baba"diye sayıklıyordu büyük ihtimalle kabus görüyordu hemen "Aras...Aras kalk... kabus görüyorsun"dedim onu dürtmeye devam ederek.
Birden terler içinde kalktı hemen ona sarıldım "geçecek tamam mı? Geçecek ben senin hep yanında olacağım seni hiç bırakmayacağım"dedim Arasdan ayrıldım ve yüzünü ellerim arasına alıp "sıra bende"dedim Aras "Ne!? Ne sırası?"dedi gülümsedim "yaralarını sarma sırası"dedim.

Aras gülümsedi ve beni kolunun altına aldı ve birlikte yattık "biliyormusun Masal sana yapılan onca şeyden sonra hâlâ güçlü kalıyorsun ve hâlâ insanlara güveniyorsun ama ben bazenleri senin salak olduğuna bazenleri ise senin ponçik kalpli olduğunu görüyorum"dedim kıkırdadım insanlara tekrar tekrar güvenmem salaklık bence.
"Aras?"dedim çünkü büyük bir sıkıntımız vardı "Ben gene o adamı gördüm yanıma geldi bana papatya almış daha önce ben komadayken de gelmiş ben halisülasyon görmedim Aras bana inan hatta....bana yaklaştı....ama an- Melek denen kadın beni kurtardı"dedim Aras "Sana yaklaştı mı? Ben bu konuyu abinlerle konuşacağım tamam mı? Sen de benim yanından hiç ayrılmayacaksın hiç korkma tamam mı güzelim"dedi ve beni kendine daha çok çekti.
Birden aklıma o hemşire geldi "Ama bu seni affettiyim anlamına gelmez"dedim tepki vermemişti. Bende üstelemeden gözlerimi kapadım sadece gözlerimi dinlendirecektim daha sonra Aras uyuduğunda gidecektim abimler beni göremezlerse korkarlardı.
Ayrıca birde Arasla bu halde görürlerse ikimizi de buraya gömerlerdi.

^*^

Uyandığında yanımda Aras yoktu birden ayağa fırladım kendi odamda değildim hâlâ Arasın kaldığı odadaydım. Hemen dışarı çıktım karşımda Barış birden gülemeye başladı "kendi başına odada ne yaşamış olabilirsin bu saç baş ne"dedi saçlarımı yokladığım da ise kapardını ve dolaştını anladım. Ayrıca başım çok ağrıyordu çok hızlı hareketlerde bulunmuştum ilerde abimleri gördüm Yağız abim "Aras bize olanları anlattı abim kameralardan son bir hafta'nın kamera kayıtlarına baktık ve bu doğrulandı abim sana inanmadımız için özür dileriz"dedi. Ve benim gene dün olanlar aklıma geldi ağzımı kapatışı, korkudan tir tir titremem, donuk kalmam, hiçbirşey yapamamam aklıma geldikçe daha kötü oluyordum. Yiğit abim birden bana sarıldı
"Özür dilerim abim bu yaptığım kaçıcı hata bilmiyorum ama bundan sonra sana inanacam tamam mı?"dedi kafamı salladım.
Arası ilerde görünce gözlerimi büyüttüm ona sinirliydim sabah kalkıyordu beni uyandırmıyordu ya abimler görseydi.
Sizce abimler görseydi ne yapardı bizi?
Bence açıklamamıza bile izin vermeden bizi hastaneye gömerlerdi.