ABİMİN ÇETESİ (TAMAMLANDI)

31. Bőlūm

Bol bol yorum yapmayı unutmayın.
Keyifli okumalar...

Gözlerimi açtığımda başım çok zonkluyordu nedenini ise bilmiyordum bir yanımda Yiğit abim bir yanımda Yağız abim vardı ben ise kendi odamdaydım. Yağız abime döndüm ve "bana ne oldu?"dedim abim ise bana öyle bir derin baktı ki anlatamam "bayılmışsın abicim."dedi . Bende gülümsemeye çalıştım onca kişiye bunları yaşatmıştım sonuçta.
Gözüm Arasa takıldı bir köşede kollarını göğsünde birleştirmiş bir şekilde bana bakıyordu.
"Ben iyiyim hadi çıkın biraz uyuyacağım"dedim herkezi başımdan atmak isterken beni böyle görüp üzülmemeleri için.

Herkez dışarı çıktı tek abimler kaldı Yiğit abim "abicim benden birşey saklama olur mu? Şimdik seni kim kaçırdını söyle de onların sonlarını getireyim."dedi abilerim fazlasıyla korumacıydı bazenleri bu halleri o kadar hoşuma gidiyor ki onları daha çok seviyorum.
Çünkü bana sahipsiz olmadımı hatırlatıyorlar.
"Abi aslında bende sizlere bu konudan bahsetmek istedim."dedim ve duraksadım oturur pozisyona geldim ve "Melek adında bir kadın bana annem oldunu söyledi bu yalan öyle değil mi? Çünkü bizim annemiz öldü"dedim abilerimin yüzü değişti.
"Nasıl biriydi?"dedi Yağız abim düşündüm aklıma gelen tek şey kıvırcık saçları oldu.
"Kıvırcık saçları olan daha sonra pek birşey hatırlamıyorum"dedim Yağız abim ve Yiğit abim birbirlerine baktılar.

İkisininde gözleri dolmuştu Yağız abim odadan çıktı ardından Yiğit abimde çıktı ben ise şaşkın bir şekilde arkalarından baktım.
Ayaklandım ve onların peşinden gittim.
Merdivenlerden inerken birden ayağımı burktum tam düşecekken o klişe olay gerçekleşti Aras beni tuttu.
Göz göze geldik hemen kendimi düzelttim benim iyi olduğumu görünce beni bıraktı ve yoluna devam etti.
Hödük , odun , kalas , sunta , ayı ne olucak diye tabiki içimden sıraladım.

Ayağım iyiydi Allahtan çok kötü burkmamıştım. Üstüne hafif basarak yürüdüm. Melodi ve Nazlı öylece oturuyorlardi yanlarına gittim oturdum Melodi bana döndü "iyimisin kuzum?"dedi iyi değilim hatta kendimi berbat hissediyordum.
"Size yalan söylemicem kendimi berbat hissediyorum"dedim Melodi kafasını salladı.
Ve elimi tuttu diğer elimi de Nazlı tuttu.
"Abimler nereye gitti?"dedim Melodi ve Nazlı birbirlerine baktılar bu sefer Nazlı söze başladı "bilmiyoruz ilk önce Yağız gitti ardından Yiğit gitti."dedi bende kafamı salladım nereye gittiklerini ne kadar bilsemde artık onlara engel çıkacak veya uğraşacak gücüm kalmadı.

Bu yaşadıklarım bardağı taşıran son damla olmuştu. Nazlı bana döndü "Masal sana birşey soracağım Arasla aranızda bir sıkıntı mı var?" Dedi demek tek fark eden ben değildim.
Nazlıya döndüm ve "bilmiyorum sorgudan çıktığımdan itibaren bana garip davranıyor yani demem şu ki bana fazlasıyla mesafeli davranıyor"dedim ve devam ettim "Sizce neden?"diye sordum gerçekten bu sorunun cevabını merak ediyordum.

Ben fark etmeden birşeymi yapmıştım.
Daha fazla ne yapabilirim ki bu da bir gerçek tabi. Kapı çaldı bende ilerledim kapıya açmaya.Artık hiçbirşeyden korkmuyordum zaten yaşayacağım kadar çok şey yaşamıştım yani şurda beni kapının önünden kaçırmaya çalışsalar karşı çıkmazdım insan bir süreden sonra alışıyor. Kapıyı açtım Yağız abim ve Yiğit abim gelmişti hiçbirşey sormadım onları zaten yeterince yormuştum hiç gerek yoktu.
Abimlerin arkasına baktığımda siyah takım elbiseli iri yarı adamlar vardı. Sık sık gördüğüm adamlar işte ama bizim evin- pardon Arasın evinin önünde ne işleri vardı?

Yiğit abim ve Yağız abim içeri geçtiler oturdular bende tam tekli koltuğa oturacaktım ki. Yağız abim eliyle yanıma gel işareti yaptı bende yanına gittim oturdum.
Beni kolunun altına aldı "abim iyimisin?"dedi bende kafamı salladım "abilerim size birşey söylemem gerek daha doğrusu birşey değil iki şey birincisi siz nereye gittiniz? İkincisi kapının önündeki adamlarda neyin nesi?"dedim daha fazla dayanamıyordum artık ya. Yağız abim bana döndü ve "fazla merak iyi değildir hadi yemek yiyelim uyuyalım"dedi abime göz devirdim ve "fozlo morak iyi değildir vıdı vıdı"dedim ben Yağız abimin taklidini yaparken.
Yağız abim haricinde herkezin güldünü farkettim Yağız abim kaşlarını çatmış. "Sen benim taklidimi yaparsın heh şimdik görürsün"diye üstüme gelmeye başladı.

Hemen aradan sıvışıp Yiğit abimin yanına kaçtım Yiğit abim "Yağııızz bırak benim merinozumu"dedi ben ise Yiğit abimin arkasından kıs kıs gülüyordum.
Yağız ellerini teslim olurcasına kaldırdı ve mutfağa doğru ilerledi. Yiğit abimi hemen yanağından öptüm "buda ödülün"dedim Yiğit abim ise sadece gülmekle yetindi.
Melodi,ben ve Nazlı mutfağa gittik Yağız abim sanduviç hazırlıyordu. Ben biraz Yağız abimden uzak bir şekilde yardım ettim.
İşimiz bitti Yağız abim çıkacakken dayanamayarak yanağından öptüm "özür öpücüğü olsun"dedim abim bana döndü ve alnımdan öptü ve "Ben şaka yapmıştım abicim"dedi ben ise birşey demedim.

Yağız abim beni kolunun altına aldı beraber masayı hazırladık tek iş Arası çağırmaktı "Arası çağırıp geliyorum"dedim herkez kafasını salladı bende Arasın odasına yöneldim.
Odasını tıklatıp girdiğimde Aras yoktu Arasın odasında bulunan balkona baktığımda ise orada oturmuş sigara içiyordu.
Yanına gitsem mi? Gitmesem mi? Diye düşünmedim değil ama gitmeye karar verdim.
Balkonun kapısını açtım açar açmaz Arasın gözleri bana döndü "sanduviç hazırladık hadi gel"dedim Aras ise "ben yemicem siz yiyin"dedi neden yemiyordu? Zaten eminim ki birşey yemedi peki neden yemiyordu?
Arasın yanına oturdum "hadi gel yemek ye şu elindekini de bırak"dedim Aras kaşları çatılı bir şekilde bana baktı "Masal yemicem dedim çık şurdan ve git o hazırladınız sanduviçi ye "dedi o kadar sert konuşmuştu ki incinmiştim.

Hızlı bir şekilde balkondan çıktım odadan çıkarken de kapıyı sert bir şekilde kapattım .
Herkez bana döndü kimseyi umursamayarak masaya geçtim ve oturdum sinirimden bütün sanduviçi hemen bitirmiştim.
Herkez benden bir cevap bekliyormuş gibi bakıyorlardı. "Yarın konuşururuz ben uyumaya gidiyorum"dedim ve hemen kalkıp bana ayarlanan odaya gittim.
Hâlâ sinirim geçmemişti ve bu yüzden gözlerim dolup duruyordu bu yüzden daha çok sinirleniyordum.
Kapıyı kitledim ve yatağıma oturdum "Ne ağlıyorsun lan ne ağlıyorsun"diye kendime kızdım yatağımın içine girdim.

Bir sağa döndüm bir sola döndüm nafile aklıma Aras takılıyordu bana neden böyle davrandığını sormak istiyordum.
Hemen yatağımdan çıktım hemen odamda duran saate baktım saat bayağı gecikmişti Aras uyuyorsa bile ona kesinlikle uyandırıp soracaktım.
Hemen odamdan çıktım ve onun odasına ilerledim kapıyı tıklatmadan girdim ve hemen arkamadan kapıyı kapattım. Aras uyumuyordu sigara içmeye devam ediyordu. Yanına gittim "direk soruyorum bana neden böyle davranıyorsun? Gerçeten beni çok incitiyorsun" dedim sakin bir şekilde konuşmaya çalışarak. Aras ayağa kalktı ve kaşları çatık bir şekilde üstüme yürüdü "neden sana böyle davranıyorum biliyormusun? Çünkü sen herşeye rağmen beni bırakıp gittin çünkü sen beni terk ettin çünkü sen Savaşa gidip onla evlenmeye kalktın şimdik söyle bana ben mi seni incittim? Sen mi?"dedi ve önüne döndü.

Canım o kadar yandı ki anlatamam "anlaşılan sen olan biten şeyleri duymamışsın bundan sonra duysan artık umrumda değil defol Aras Ulusoy senden o kadar nefret ediyorum ki boktan hayatımın daha çok içine sıçtın"dedim gözyaşlarımı sildim ve odama geldim kapıyı kilitledim. Yatağıma girip ağladım en zoruda sesiz bir şekilde ağlamakbiliyormusunuz?

Ağlamaktan artık gözlerim acıtmaya başlamıştı ve yorulmuştum gözlerim daha fazla dayanamayarak kapattım.
İstemeden kendimi uykunun kollarına bıraktım.

***
Uykumdan sıçrıyarak uyandım bir kız çığlık sesi geliyordu. Pencereye yaklaştım ve yerde kanlar içinde yatan şu beni zorla inşaata sokmaya çalışan adam yatıyordu gözlerim fal taşı gibi açıldı. O bağıran kadın ise birden bana döndü ve işaret parmağıyla beni gösterdi "hepsi senin yüzünden"dedi.

Ben yapmadım...

Umarım beğenmişsinizdir.
Vote ve yorumlarını bekliyorum.

Bölüm nasıl olmuş?