ABİMİN ÇETESİ (TAMAMLANDI)

41. Bólųm

Keyifli okumalar...

Doktor çıktı hepimiz etrafını sardık doktor "Elimizden geleni yaptık , başınız sağolsun"dedi ve uzaklaştı abimin kolundan tuttum "Abi... Aras yaşıyor doktor şaka yaptı dimi siz bana şaka yapıyorsunuz dimi?"diye sordum çünkü bunun büyük bir şaka olmasını istiyordum. Abim "Masal.... gel abim otur"dedi abimin kolunu bırakıp ameliyathaneye koştum Arasın üstünü beyaz bir örtüyle örtüyorlardı "Aras! Bırak örtme!"diye bağırdım hemşireye sarıldım Arasa herkez odadaydı bana engel çıkmıyorlar sadece bakıyorlardı. Arasın kulağına yaklaşıp "Hani beni bırakmayacaktın? Ölmeyecektin hani? Sen cehennemin dibinde bile olsan yanına gelicem duydun mu? Yanına gelecem"dedim
Tekrar sarıldım hemşire "artık götürmemmiz lazım hanımefendi bırakın lütfen"dedi ve beni abimler uzaklaştı.

Sedyeyle gözümün önünden giderken Yiğit abime dönüp "Abi ben ona birdaha sarılamıyacağım , sesini duyamıyacağım , onun yanında başka bir kız görünce onu kıskanamayacağım , ben onun gözlerine , gülüşüne doya doya bakamayacağım"dedim abim sarıldı. "Şşt tamam abim geçecek bunlarda geçecek"dedi.

Demekki sevdiklerimizi kaybetmeden önce kıymetini bilmeliymişiz son kez ona sevdiğimizi söylemeliymişiz. Keşkelerin bizi bitirilebileceni bile bile hâlâ yapmamamız büyük salaklık. Siz benim ne kadar bir keşkem olmadını düşünseniz de benim kocaman bir keşkem var. Keşke zamanından önce Arasla daha çok vakit geçirebilseydim.

1 Gün Sonra...

Arası gömmüşlerdi gözünüzün önünden lütfen aşık oldunuz adamın gömüldünü göreseniz nasıl hissederdiniz? Berbat öyle değil mi? Emin olun bende öyle hissediyorum.
Şuan araba da eve doğru gidiyorduk. Melodi "Bitanem artık ağlama kendini harap etme bak şuan Aras olsaydı sana çok kızardı sana ne dedi hayatına devma et dedi değil mi?"dedi kafamı camdan kaldırıp "Şuan Aras yok Melodi yok! Öldü o! Beni bıraktı "dedim ve daha çok ağlamaya başladım. Kimse hiçbirşey demedi ne diyebilirlerdi ki?
İlk önce Arasın evine gittik eşyalarımızı toplamak için. Ben hemen Arasın odasın çıktım. Duvarda asılı olna birkaç fotoğrafına baktım ve bir , iki tanesini aldım. Kokusunu bile şimdiden özlemiştim.
Yatağına yattım yastığını aldım sarıldım onun kokusunu içime çektim.

"Abim? Hadi kalk gidelim senin eşyalarını da toparladık hadi" Yiğit abimin sesiyle uyandım.
Ağlamaktan uyuya kalmıştım. Arasın yastığını yerine koydum resimleri aldım ve abimle aşşağıya inmeye başladık Nazlı yanıma gelup sarıldı "Sen güçlüsün güzelim merak etme elbet gökyüzünde  buluşacaksınız"dedi evet gökyüzünde buluşacaktık.
Nazlıya daha sıkı sarıldım.  Yiğit abim "Hadi gidelim"dedi baktığımda onun da gözü dolmuştu.
Nazlıdan ayrıldım gözüm abilerimin üstündeydi "abi bizim ev kötü durumda ama"dedim
"Savaş bize yeni bir ev ayarlamış"dedi ne ara yapmıştı?
Arabalara bindik ve yola koyulduk.
Arasın ne kadar beni duymayacağını bilsemde söylemek istiyorum.

Salak sevgilim.
Beni bırakmıyacaktın hani? Bana söz verdirttin birde cehennemde benim için kudururken ne yapacaktın? Cehennemdesin çünkü kalbimi o kadar çok kırdın ki hıh.
Ama asla şunu unutma ben seni çok seviyorum bunu sakın unutma! Sen de hep beni sev tamam mı?
Bnei duymayacağını biliyorum ama işte kendi içimden sana sesleniyorum. Kendimi aynı kandırılmış çocuk gibi hissediyorum.
Hani çocukların bir sevdiği ölür daha sonra "o seni görüyor cennetten ve senin için üzülüyor" derler çocuklarda daha ilerisini düşünüp onların yanında oldunu bilirler.
Salak saçma birşey hatta her bunu söyleyen yetişkin ve çocuğa gülüyordum. Ama şuan onları iyi anlıyorum kimse sevdiği kişinin ölmesini kabullenemez. Bende senin öldüğünü kabullenemiyorum. Nasıl özlemimi gidereceğim? Fotoğraflar mı? Ya da yastığınla mı? Arabada oturduğun yerle mi? Emin ol hepsi geçiyor ve seni tekrar , tekrar özlüyorum.
Hoşçakal aşık olduğum adam...
Hoşçakal...