Yavuz'dan
"Sevgilim hadi hazırlayalım seni."
"Neden?"
"Ne demek neden? Hasteneye gideceğiz ya?"
"Neden hastaneye gidiyoruz Yavuz?"
"Hayatım, yarana bakılması lazım. Pansuman yapmak lazım, sargıyı değiştirmek lazım."
"Tamam hayatım, sen yaparsın işte. Onun için hasteneye neden gidelim ki?"
Dudaklarımı birbirine bastırıp baktım. Bahar da gülümseyip yatağa uzandı. Pijamasını yukarı sıyırıp sırıtarak baktı bana. Ben de gülüp göz devirdim.
"Senin kadar inatçısını görmedim gerçekten."
"Öyle mi? O zaman ilk yardım çantasını almak için banyoya gittiğinde aynaya da bak, görürsün."
Bahar gülerken ben de gülüp tuttum kendimi. Ardından gidip pansuman malzemelerini alıp geri döndüm. Yatağa, Bahar'ın yanına oturup yüzüne baktım.
"Canın acıyabilir biraz. Yaran hala çok taze."
"Olmaz bir şey. Benim kocamanın elleri çok şefkatli. Bir de öncesinde narkoz niyetine bir öpücük verirse tamamdır."
Gülerek eğildim dudaklarına. Küçük ama tutkulu bir öpücük kondurdum. Bahar da mayışık mayışık güldü.
"Şimdi istediğinizi yapabilirsiniz doktor bey. Ben tamamım."
Gülerek sargıyı açmaya başladım.
"Çok fenasınız üsteğmenim. Yaralı halinizle biraz uslu durmanızı öneririm zira vuslatım yarım kaldı benim. Burnumda tütüyorsun."
Bahar kıkırdayıp ellerini yüzüne kapattı. Ben de gülerek aldım yaranın üstündeki bandajı. Yüzümü buruşturup baktım. Derin bir nefes alıp yavaşça başladım pansumana. Bahar hafifçe irkilince eğilip yarasına üfledim.
"Tamam canım, bitecek şimdi."
Dikkatle ama seri şekilde bitirdim pansumanı. Ardından bandajı da yenileyip kapattım yarayı.
"Tamam hayatım, bitti."
Bahar gülümseyip kafa salladı. Ben de gülümseyip saçlarını sevdim.
"İyisin di mi?"
"Çok iyiyim. Güne çok iyi başladık. Umarım böyle devam eder."
"Eder sevgilim eder. Hadi sen şimdi dinlen."
"Yavuz, burda yatmak istemiyorum ben. Salona gidelim mi?"
"Rahat edebilecek misin orda?"
"Ederim ederim. Burda böyle yattıkça hasta psikolojisinden çıkamıyorum. Salona geçelim, kanepeye uzanırım."
"Tamam sevgilim. İstediğin gibi olsun."
"Bir de Yavuz, ben evdeyim diye sen de evde kalma. Ben gerçekten iyiyim. Sen de hastaneye işine dön."
Bahar'a yaklaşıp ellerinden tutarak kaldırdım yattığı yerden.
"Saçmalama Bahar. Seni bırakıp gidecek değilim heralde. Hem çoktan izin aldım ben hastaneden. Tabi ki senin yanında kalacağım."
Bahar dudaklarını birbirine bastırıp mahçupça baktı.
"Benim yüzümden işini yapamıyorsun kaç zamandır. Üzülüyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yansıma
Fanfiction"Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir" demiş Tolstoy. Yavuz da, Bahar'ın şehrine bir yabancı gibi gelmişti. O sıralarda ikisi de farkında değildi; bu gelişin Bahar'ın çöle dönmüş...
