Bahar'dan
Yavaş adımlarla yürüyüp eve geldim. Anahtarımı çıkarıp açtım kapıyı. İçeri gitmiştim ki Yavuz hızlıca gelip boynuma sarıldı.
"Bahar sen benim yüreğime mi indireceksin?"
Tebessüm edip ben de beline sarıldım.
"Özür dilerim Yavuz."
Yavuz ayrılıp ellerini yüzüme getirdi.
"İyisin di mi? Yaran nasıl oldu?"
"İyiyim iyiyim merak etme."
Yavuz gülümseyip alnımı öptü. Ardından elimden tutup yürüttü.
"Hadi oturalım şöyle."
Kanepeye oturup Yavuz'a döndüm. O da gülümseyerek bakıyordu.
"Neler olduğunu anlatacak mısın?"
Yutkunup derin bir nefes aldım.
"İstanbul'a gidelim mi?"
Yavuz kaşlarını çatıp anlamadan baktı.
"Nasıl yani? Neden?"
"İstanbul'a gidelim, oraya taşınalım."
"Nerden çıktı şimdi Bahar bu?"
Dudaklarımı kemirip konuştum.
"Burda bir işim kalmadı. Asker değilim artık. Silahım yok. Üniformam yok."
Yavuz kaşlarını çatıp anlamadan baktı.
"Ne? Niye ki?"
Ben bir şey demeyince Yavuz ifadesini düzeltip kafa salladı.
"Anladım. Babanı buldun ve onu öldürdün di mi?"
Burukça kaşlarımı çatıp bir şey demedim. Yavuz da devam etti.
"Sonra da seni açığa aldılar di mi? Meslekten men ettiler."
Kaşlarımı çatıp dişlerimi sıktım.
"İstifa ettim."
Yavuz kaşlarını çatıp kafa salladı.
"Bravo üsteğmenim, bravo. Kimseyi dinlemedin, burnunun dikine gittin, başına belaya soktun, bravo."
Bir şey demeden baktım. Yavuz da derin bir nefes alıp yüzünü sıvazladı. Ardından elimi tutup devam etti.
"Tamam, bakarız bunun da bir çaresine. Ben hep senin yanındayım tamam mı?"
"Gidiyor muyuz yani burdan?"
Yavuz bir şey demeyince devam ettim.
"Benim burda yapacak bir işim kalmadı Yavuz. Gidelim."
Yavuz kaşlarını çatıp baktı.
"Benim peki? Senin işin kalmadı da benim işim? Onun bir önemi yok mu?"
"Yavuz anlamıyorsun. İstifa ettim diyorum. Mesleğim yok, silahım yok, askerlerim yok, hiçbir şeyim yok. Ne yapacağım ben burda?"
"Ben varım. Seni seven, senin için endişelenen bir adam var burda. Hiç mi önemi yok yani?"
"Tamam işte. Gel benimle. Birlikte gidelim burdan."
"Gelemem Bahar. Burayı, buradaki insanları bırakamam."
Burukça çattım kaşlarımı.
"Beni bırakıyorsun yani, öyle mi?"
"Ben kimseyi bırakmıyorum. Her şeyi bırakmak isteyen sensin. Ben olduğum yerde duruyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yansıma
Fanfic"Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir" demiş Tolstoy. Yavuz da, Bahar'ın şehrine bir yabancı gibi gelmişti. O sıralarda ikisi de farkında değildi; bu gelişin Bahar'ın çöle dönmüş...
