Bahar'dan
"Bahar, hop Bahar."
İrkilip toparlandım. Başımı çevirip yanımdaki Sinan'a baktım.
"Efendim."
"Neye daldın gittin bu kadar? Sesleniyorum duymuyorsun?"
"Hiç ya, öyle dalmışım işte."
Sinan gülümseyip biraz daha bana doğru döndü.
"Dışarı çıkalım mı? Yemeği dışarda yiyelim."
"Boşver Sinan. İyi böyle."
Sinan beni dinlemeyip kalktı ayağa.
"Hadi hadi, kukumav kuşu gibi düşündün bütün gün. Hadi çıkalım biraz. Hem benim canım dürüm çekti. Hadi."
Gülüp kalktım ayağa.
"Tamam. Hadi gidelim madem."
Sinan kafa sallayıp diğerlerine döndü.
"Beyler biz çıkıyoruz. Birkaç saate döneriz."
"Tamam komutanım."
Herkes kendi halinde bir şeylerle ilgileniyordu. Sakin bir gün olmuştu. Başka meşgul olacak bir şey de bulamadığımdan, Yavuz'u düşünüp durmuştum. Kafam pelte gibi olmuştu artık. Biraz dışarı çıkmak iyi gelecek gerçekten.
Yavuz'dan
Görünmez bir el tarafından beklemediğim bir anda çalıların arasına çekilince boş bulunup sendeledim. Ardından hemen toparlanıp kurtulmaya çalıştım yakama yapışmış ellerden.
"Kimsen sen? Bırak beni!"
Hala kurtulmaya çalışırken tam yumruğumu suratının ortasına geçiriyordum ki elimi yakalayıp konuştu.
"Yavuz sakin ol."
Kaşlarımı çatıp baktım. Karanlıktan kim olduğunu göremiyordum ama belli ki beni tanıyor. Beni tutup biraz daha ileri götürdü. Şimdi daha aydınlığa gelmiştik ve karşımdaki adamın yüzünü görebiliyordum. Sakallı, şapkalı esmer bir adam. Ama tanıdığım biri değildi.
"Kimsin sen? Ne istiyorsun benden?"
"Sakin ol. Leyla'dan haber getirdim."
Yüz kaslarım gevşedi anında. Korkuyla konuştum.
"Bir şey mi oldu Leyla'ya? Cevap ver kardeşim iyi mi?"
"İyi iyi merak etme. Seni aramış ama konuşamamışsınız. Merak etme diye beni haber vermem için gönderdi. Arkadaşıyım ben onun."
Kaşlarımı kaldırıp baktım. Benim emin olamayan bakışlarımı görünce gülümseyip devam etti.
"Merak etme. Leyla iyi. İlk fırsatta arar zaten seni."
Dudaklarımı birbirine bastırıp kafa salladım.
"Sağol."
"Rica ederim. Ayrıca kusura bakma seni böyle tutup çektim buraya ama kimseye görünmemen gerekiyordu."
"Sorun değil. Teşekkür ederim haber getirdiğin için. Ben de meraklanmaya başlamıştım."
"Dediğim gibi, Leyla iyi. Yakında dönmüş olur. Benim artık gitmem lazım."
"Ben bırakayım seni gideceğin yere."
Kaşlarını kaldırıp baktı. Ben de gülümseyip devam ettim.
"Pardon. Kimseye görünmemen lazımdı di mi?"
Gülümseyip kafa salladı.
"Ben gideyim artık."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yansıma
Fanfic"Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir" demiş Tolstoy. Yavuz da, Bahar'ın şehrine bir yabancı gibi gelmişti. O sıralarda ikisi de farkında değildi; bu gelişin Bahar'ın çöle dönmüş...
