On gün sonra
Yavuz'dan
Bahar'ın omzunu severek yatıyordum. Bahar iç çekince başımı eğip baktım. Başı göğsümde, eli belimde sakince uyuyordu. Gülümseyip saçlarını öptüm yavaşça. Ardından başımı tekrar yastığa bırakıp devam ettim omzunu okşamaya. On gündür mahsun bir hali vardır Bahar'ın. Durgundu, çok konuşmuyordu. Şu Derman meselesini takıyordu kafasına biliyorum. Anlatmıyordu, anlatamıyordu ama ben anlıyordum. Bir haftadır Derman'ın peşindeydiler. Bahar'ın gecesi gündüzüne karışmıştı. Önce ben yaralayım diye birkaç gün gitmemişti tabura. Bana kalsa ben iki günde dönecektim işime ama Bahar'ın içi rahat etmiyordu. İyice iyileşene kadar bırakmamıştı beni. Sonra da gecesini gündüzüne katmıştı. Bazı geceler sabaha karşı gelmişti eve. Aklım hep ondaydı. Hem çok yoruluyordu hem de gözünü budaktan sakınmadan yapıyordu işini. Onunla gurur duyuyorum ama bu onun için endişelenmeme engel değil işte. Dün gece de çok geç gelmişti eve. O yüzden hala uyuyordu. Bahar kıpırdanınca eğdim başımı. Gülümseyip elimi belimdeki elinin üstüne getirdim. Bahar gülüp açtı gözlerini.
"Günaydın."
Gülümseyip alnına bir öpücük kondurdum.
"Günaydın sevgilim."
Bahar gülüp tekrar yerleşti göğsüme.
"Saat kaç oldu Yavuz?"
"Sekiz buçuk."
"Of, geç kalıyorum. Hatta kalmışım."
Bahar yavaşça doğrulup oturdu yatağa. Saçlarını düzeltip gözlerini ovuşturdu. Elimi bacağına getirip konuştum.
"Bahar, son zamanlarda çok yoruldun. Acaba birkaç gün izin mi alsan?"
"Mümkün değil Yavuz. Biliyorsun işte."
"Biliyorum canım biliyorum ama şu son bir haftadır doğru dürüst uyku bile uyumadın. Hasta olacaksın diye korkuyorum."
Bahar gülümseyip tekrar yattı göğsüme. Ben de sarılıp saçlarımı öptüm.
"Senin göğsüne yatınca öyle güzel dinleniyorum ki ben, yorgunluk falan kalmıyor. Huzurla uyuyorum göğsünde."
"Canım benim. Ben seni uyuturum hep göğsümde."
"Sen beni uyut hep göğsünde. Sonsuza dek uyusam keşke burda. Her şeyden uzakta, sadece senin yanında olsam."
Sıkıca sarılıp başımı başına yasladım.
"Sadece yorgun değil, aynı zamanda duygusal da oldun son zamanlarda."
Bahar gülüp kaldırdı başını. Doğrulup yatağa oturdu.
"Bilmem. Öyle mi oldu?"
Gülümseyip elini tuttum. Bahar da gülümseyip devam etti.
"Benim çıkmam lazım Yavuz."
"Kahvaltı yapmadan mı?"
"Maalesef vaktim yok. Geç bile kaldım."
Dudaklarımı birbirine bastırıp nefes verdim. Bahar da gülümseyip dudaklarıma bir öpücük kondurdu. Ardından kalktı yataktan. Ben de arkasından kalkıp dolaba gittim. Kıyafetlerimi alıp yatağın üstüne koydum. Bahar da banyodan çıkıp geldi odaya. O da kıyafetlerini alıp bana döndü.
"Yavuz, sen yapıyorsun di mi kahvaltını?"
Gülümseyip yanağına bir öpücük kondurdum.
"Sen beni düşünme sevgilim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yansıma
Fanfiction"Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir" demiş Tolstoy. Yavuz da, Bahar'ın şehrine bir yabancı gibi gelmişti. O sıralarda ikisi de farkında değildi; bu gelişin Bahar'ın çöle dönmüş...
