<zawgyi>
Dolly စာေမးပြဲေျဖတဲ့ေန႕ Jimin တို႔ကေတာ့ ခရီးမထြက္ခင္ ေန႕လယ္ကေန ညေနအထိ ရိုက္ကူးေရးတစ္ခုရွိေနသည္။
Taehyung ၏ အၿပဳံးမဲ့မ်က္ႏွာက ယေန႕ Shooting ရဲ႕ dark theme နဲ႕ ကြက္တိမို႔ တစ္ကိုယ္ေတာ္ရိုက္ကူးခ်ိန္တြင္ ကင္မရာဒါရိုက္တာထံမွ ခ်ီးမြမ္းသံမ်ားမွာ မၾကားခ်င္မွအဆုံး...။ ထိုအခ်ိန္ ဆက္တိုက္ျမည္ေနသည့္ သူ႕ဖုန္းေလးက မန္ေနဂ်ာ Sejin ၏ လက္ထဲတြင္...။
အလွည့္ၿပီးလို႔ သူ႕လက္ထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ Miss call မ်ားက တန္းစီေနႏွင့္ၿပီ...။
"ဗ်ာ!!!"
အခန္းေထာင့္ေလးမွာဖုန္းသြားေျပာေနသည့္ Taehyung ထံမွ အာေမဍိတ္သံက်ယ္က်ယ္က Toilet သြားတဲ့ Jimin နဲ႕ အျပင္ဖုန္းတစ္ခု သြားေျဖေနတဲ့ Jungkook တို႔ကလြဲၿပီး က်န္သူမ်ားကို လန႔္ျဖန႔္သြားေစ၏။
"အေျခအေနစိုးရိမ္ရလား?... ... ... ... အခု ကြၽန္ေတာ္လာလို႔မရဘူး အြန္မား!!!... ... ညက်ရင္လည္း Mediterranean Sea ကိုသြားရေတာ့မွာေလ!... ... အာ... ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ?"
ႀကံရာမရႏွင့္ လက္သည္းကို ဖိကိုက္ကာ တစ္ေယာက္တည္း ဟိုဘက္ေလွ်ာက္လိုက္ ဒီဘက္ေလွ်ာက္လိုက္ႏွင့္ ျပာယာခတ္ေနသည့္ Taehyung အနား မန္ေနဂ်ာေရာက္လာခ်ိန္ သူ႕မ်က္အိမ္က်ယ္ႀကီးမွာ မ်က္ရည္ကဝိုင္းေနၿပီ...။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ Taehyung?"
"ကြၽန္ေတာ့္အဖိုး... အဖိုး ေဆး႐ုံတက္ရလို႔တဲ့"
"ဟာ... အခုဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ? မင္းဘာလုပ္ခ်င္လဲ?"
"ကြၽန္ေတာ္လည္း မသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ"
"Taehyung စိတ္ကို ၿငိမ္ၿငိမ္ထား! ေနဦး... ငါအခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္"
နဂိုကမွ ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလးရွိတာကို အခုေတာ့ တစ္ပူေပၚႏွစ္ပူေပၚဆင့္ျဖစ္သြားတာမို႔ Taehyung အတြက္စိုးရိမ္ၿပီး ထူပူသြားတဲ့ မန္ေနဂ်ာလည္း ျပာသြား၏။
ဒီေန႕က်မွပဲ ဖ်က္မရတဲ့ Shooting နဲ႕ လာတိုးေနတာခက္ေခ်ၿပီ...။ တကယ္လို႔ Shooting ပ်က္သြားရင္ ျပန္အစားထိုးေပးဖို႔လည္း အခ်ိန္က မရွိေတာ့ဘူးေလ...။ ညေနလြတ္တဲ့အခ်ိန္ေလးကလည္း ဒယ္ဂူအထိသြားရင္ ညေလယာဥ္အမွီျပန္လာဖို႔ မျဖစ္နိုင္တာ Taehyung ေရာ Sejin ေရာ အသိေပပဲ...။
