<zawgyi>
အိပ္ခန္းလုဖို႔အတြက္ အႀကိဳဂိမ္းကစားရန္ မန္ဘာေတြၿခံထဲသို႔ ထြက္သြားၾကစဥ္ အခန္းရၿပီးသား Jimin ႏွင့္ Dolly တို႔ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္လ်က္သာက်န္ေနခဲ့၏။
ထိုအခ်ိန္ အခန္းထဲမွ အရင္ဆုံးေငါက္ခနဲထထြက္သြားေသာ Taehyung ႏွင့္ Namjoon တို႔ Dolly ထိုင္ေနသည့္အေရွ႕မွ ကပ္၍ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားစဥ္…
‘ဟင္?!’
သူတို႔ႏွစ္ဦးထံမွ သူမ ႏွစ္သက္သည့္ရနံ႕ေလး အမွတ္တမဲ့ရလိုက္သလိုလို…။ ႏွာေခါင္းဝမွ ျဖတ္သြား႐ုံမွ်ဆိုေတာ့ ဘယ္သူဘယ္ဝါဆီကပါရယ္လို႔ ေသခ်ာအနံ႕ခံဖို႔ေလာက္ထိ အခ်ိန္မလုံေလာက္…။ ဒီအခ်ိန္မွာ အေသခ်ာဆုံးက Jimin အနားတိုးကပ္လိုက္ရင္ ထိုရနံ႕ေလးက တိတိက်က်ျပတ္ျပတ္သားသား…။
ေလနဲ႕ပါသြားၿပီး အနံ႕က အခန္းထဲေလွ်ာက္ပ်ံ့ေနတာမ်ားလား…။
အမွတ္မထင္ Taehyung ရွိရာဘက္ သူမ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ၿခံထဲတြင္ ေခြးေပါက္ေလးတစ္ေကာင္အား တယုတယ ခ်ီေပြ႕ထားေသာသူ…။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းထက္တြင္ သူမ မသိစိတ္ထဲက ေတာင့္တေနခဲ့ေသာအရာ…။
‘သူ… သူၿပဳံးေနတယ္?!’
သတိမထားမိဘဲ လိုက္ၿပဳံးမိတဲ့သူမနဲ႕ သူမအၾကည့္ကိုလွမ္းျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ေက်ာခိုင္းသြားၿပီး ေခြးကေလးကိုလည္း ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္တဲ့သူ…။ ေက်ာခိုင္းမသြားခင္ အၿပဳံးေလးေပ်ာက္ကြယ္သြားတာကို သူမ သတိထားမိလိုက္သည္။
‘အယ္!? အဲ့ဒါဘာသေဘာလဲ? ငါ့ကိုေတြ႕လို႔ အဲ့လိုျဖစ္သြားတာလား?’
အသည္းယားတယ္… ကသိကေအာင့္ျဖစ္တယ္… စိတ္တိုတယ္… ဝမ္းနည္းတယ္… အမည္တပ္မရတဲ့ ခံစားခ်က္ေပါင္းစုံ ေရာေထြးေနတာပဲ…။ သူ႕ကိုတကယ္ႀကီး နားမလည္နိုင္ဘူး…။ စိတ္ထဲ ဘာကိုအလိုမက်ျဖစ္ေနမွန္း မသိ… သူ႕ရဲ႕ေအးတိေအးစက္ေက်ာျပင္အား ေပါက္ထြက္မတတ္ စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း မ်က္ေမွာင္သာႀကဳံ႕ထားမိသည္။
“အခ်စ္ေရ…”
႐ုတ္တရက္သူမကိုဆြဲလွည့္လိုက္တဲ့ Jimin နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္သြားတဲ့သူမ…။ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕လ်က္သား… မ်က္ႏွာကလည္း မၾကည္လင္…။
“ဟင္… မ်က္ႏွာလည္း မေကာင္းပါလား? ဘာျဖစ္လို႔လဲ?”
Jimin ရဲ႕ဂ႐ုဏာမ်က္ဝန္းက ခါတိုင္းလိုပင္ သူမကို စိတ္သက္သာရာရေစသည္။ သူ႕ဆီက လုံေလာက္တာထက္ပိုတဲ့ အၾကင္နာေတြရေနတာ ဘာထပ္လိုဦးမွာလဲ…။ သူတစ္ေယာက္ရွိ႐ုံတင္ ဘဝႀကီးကျပည့္စုံေနၿပီ…။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အာ႐ုံစိုက္ေနစရာမလိုဘူး…။
‘Kim Taehyung ရွင့္ဟာရွင္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္! တစ္ေယာက္တည္း အဲ့မွာ ေခ်ေနလိုက္! ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘူး!! လုံးဝပဲ!!!’
သူမ အၿပဳံးအက်ယ္ႀကီးၿပဳံးရင္း ျပဳတ္ထြက္မတတ္ေခါင္းရမ္းခါပစ္လိုက္၏။
‘Kim Taehyung သြားစမ္း! ထြက္စမ္း! … … အမယ္ေလးမူးလိုက္တာ!’
နားထင္ေသြးေၾကာေတြ တဒုတ္ဒုတ္ျဖစ္လာလို႔ ရပ္လိုက္ခ်ိန္ သူမရဲ႕ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြေလးပုတ္ေပးလာတဲ့သူ…။
“ဟားဟား… ျဖည္းျဖည္းသက္သာလုပ္ပါ အ႐ုပ္မေလးရယ္… က်ိဳးကုန္ပါဦးမယ္”
“ဟီးးး”
“ခရီးပန္းေနၿပီမလား!? ကိုတို႔အခန္းထဲသြားစို႔”
သူဆြဲေခၚရာေနာက္ ထလိုက္သြားရင္း သုံးေလးလွမ္းေလာက္လွမ္းအၿပီး အေရွ႕ကဦးေဆာင္ေနသည့္ သူ႕ေျခလွမ္းတို႔ရပ္တန႔္သြားသျဖင့္ သူမလည္းရပ္လိုက္၏။ Luggage မ်ားက်န္ခဲ့ေလသလားစစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူေရာသူမေရာ ကိုယ့္ Luggage ကိုယ္ဆြဲလာၾကတာပဲ…။
သူမအာ႐ုံ Luggage ဆီေရာက္ေနစဥ္ ေနာက္လွည့္မၾကည့္တဲ့သူ႕ဆီမွ စကားသံတိုးတိုးေလး…။
“ခ်စ္တယ္”
‘အယ္?! ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာလိုက္တာလား? အဆုံးမရွိအစမရွိ?!’
႐ုတ္တရက္မို႔ နားၾကားမ်ားမွားတာလားလို႔ ခဏေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြား၏။ မွားစရာေတာ့ အေၾကာင္းမရွိ… တိုး၍ညင္သာေပမယ့္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းပဲ…။
“Oppa ကိုလည္း Dolly က သိပ္သိပ္ခ်စ္!”
အားတက္သေရာ ျပန္ေျဖလိုက္တဲ့သူမအေျဖကို ေက်နပ္သြားသည္ပဲလား… အသံထြက္ရယ္လိုက္တဲ့သူ…။ ေျချပန္မလွမ္းခင္ သူမရဲ႕လက္ကို ပို၍တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္လာသျဖင့္ သူမလည္း ညီမွ်ေသာအားႏွင့္ ျပန္၍ဆုပ္ကိုင္လိုက္၏။
