ADI AŞK (DÜZENLENİYOR)

20.Bölüm

Üzgünüm hastayı kaybettik başınız sağolsun...

Üzgünüm hastayı kaybettik başınız sağolsun...

Üzgünüm hastayı kaybettik başınız sağolsun...

Bu cümle beynimin içerisinde dönüp dolaşıyordu.
Üzgünüm hastayı kaybettik başınız sağolsun...
Ne yani şimdi benim annem öldü mü?
Çevremdeki insanlar neden ağlıyor ki ?
Acaba tuhaflık bende mi doktor bana annen öldü diyor peki ben neden ağlamıyorum?
Daha doğrusu ben neden ağlayamıyorum?
Etrafa gözlerimi değdirdiğime babam ellerini saçlarına dolamış hastanenin soğuk zemininde yere oturmuş başını dizlerini koymuş ağlıyordu...
Ablam baygınlık geçirmiş Nefes ve Arya ablamı sakinleştiriyor...
Teyzelerim hıçkıra hıçkıra ağlayıp eşlerine sarılmışlar...
Kuzenlerim ne yapacaklarını bilmiyormuş gibi etrafa bakıyor...
Aras ve Mert hastahane işleri ile ilgileniyor...
Aren kulağımda birşeyler fısıldıyor benimle ilgilenmeye çalışıyor...
Herkes birşey ile ilgileniyor,birşeyler düşünüyor...
Peki ya ben neden bu kadar duygusuz bir şekilde etrafa bakıyorum?
Şuan benim oturup ağlamam gerekiyordu değil mi ?
En önemlisi ben neden annemin öldüğüne inanmıyorum?
Ben annemsiz ne yaparım ?
Ben bundan sonra kiminle uğraşacaktım ?
Asıl önemlisi ben ömrüm boyunca hiç kimseyi KAYBETMEDİM Kİ ?
Şuan belki de böyle bir ortamda hiç yapmamam gereken birşey yapmaya başladım.
Galiba kafayı sıyırdım normal insanlar ağlar ama ben şuan kahkaha atmaya başladım.
içimden ağlamak geliyor ama ağlayamıyorum.
Canım yanıyordu ama bunu söyleyemiyordum.
Aren bana dönüp neler oluyor gibi bakıyordu.
"Aren neden ağlıyorlar ?" dedim.

Aren'den 🎉

Dünya'nın sorusu üzere afallamıştım.
Acaba fazla üzüntüden mi bu şekilde davranıyordu?
Herkes ağlarken Dünya neden kahkaha atıyordu ?

Dünya iyice tuhaflaşmaya başlamıştı.
En mantıklı şey hemşirenin yanına gidip durumu anlatınca yaşadığı şeyin şokunu atlatamadığından kaynaklanıyor demişti.
Dünya'yı yerden kaldırarak boş odalardan birine geçtik hemşire ile sakinleştirici yaparken bile Dünya hâlâ kahkaha atıyordu.
Bu durumu beni artık korkutmaya başlamıştı.

CENAZE GÜNÜ❗

Hepimiz simsiyah giyinmiştik .
Birsürü tanımadığım kişi vardı .
Annemin cemiyetten oysaki ne kadar çok arkadaşı varmışta benim haberim yokmuş.
Dualar okunmuş ,insanlar haklarını helal etmiş şimdi de annemin helvası kavruluyordu.
Ben mezarlıkta birazcık daha kalmak istemiştim bu yüzden de Aren yanımda kalmıştı.
Şuan kendimi o kadar zavallı hissediyordum ki kendi annemin cenazesinde ağlayamıyorumdum.
Kafamı kaldırıp tekrar mezarlığa bakınca işte o an gözümden ilk defa tek bir yaş aktı.
Tahtanın üzerine kırmızı bir yazma bağlanmış hemen altına da doğum ve ölüm tarihi yazılmıştı.
Ölüm tarihi :10.05.2020
Anneler gününde annemin ölüm günü ne kadarda hoş şuan annemle beraber oturup anneler gününe kutlamam gerekirken ben daha önce hiç gelmediğim mezarlık denen yere gelmiştim.
Içimdeki hisse her zaman güvenen biriydim.
Bu sefer de annemin ölmediğini hissediyordum.
Peki ya bu hissim doğruyu mu söylüyordu?

Şuan oturmuş annemin helvasını yiyordum.
Insanlar başınız sağolsun/üzgünüm/kendine dikkat kızım gibi birsürü şeyler mırıldanıyorlardı.
Onlara sadece kafa sallamakla yetiniyordum.

Kapı çalınınca içeriye Aren'ler girmişti yanıma gelip "güzelim birazcık daha iyi misin ?"demişti.
Sadece kafamı sallayıp kafamı omzuna koyduktan sonra gözlerimi kapattım.

🔗Evvvetttt bazı tatlı okuyucularımı kıramayıp iki günde toplam 3bölüm attım 😂 bence oy ve yorumu hakettim. 🎈

📌Dünya'nın psikolojisi hakkındaki düşüncelerinizi alabilir miyim ?

📌benim sessiz okuyucularım acaba diyorum kendinizi belli mi ettirseniz ?

♥SEVÎLÎYORSUNUZ♥