Just One Woman | MYG

35

Düşünce denizinde boğuluyordum. Vereceğim karardan emin değildim. Yoongi'ye ne cevap verecektim? Vereceğim o tek cümle tüm hayatımı etkileyecekti. Ya iyi yönde, ya da kötü yönde.

Korkuyordum, ondan kaçıyordum. Çünkü şimdiye kadar sadık bir erkek değildi, benden sonra değişmiş miydi? Ya bana da aynı şeyleri yaşatırsa ne yapacaktım? Kırıldım, düşerdim, kalkamazdım.

Ellerimi ceketimin cebine koyarak okulun bahçesinden çıkarken beklemediğim anda bileğimden tutup çekilmem ile anlık bir şoka uğramıştım. Ne oluyor?

Başımı kaldırdığımda bu kişinin Yoongi olduğunu görmüştüm. Bileğimden tutup beni yürütürken ağzından tek bir cümle çıkmıştı. "Evime gidiyoruz, cevabını söyleyeceksin."

İşte asıl vakite gelmiştik. Şimdi ona ne söyleyecektim? Evet demek istiyordum. Çünkü aklımın hep onda kalmasını sağlayan şeyler yapıyordu. Bazen beni sinirlendiriyordu, onunla tartışırken bile eğleniyordum. Ve alttan alttan beni kıskanması hoşuma gidiyordu. Daehyun'a karşı takındığı tavrı bile.

Artık bir karar vermek için sadece yarım saat kadar bir sürem vardı. Yarım saat sonra onun evinde olacaktık ve haklı olarak artık benden bir cevap alacaktı.

Eve gelmiş, odasına çıkmıştık. Neden odasında olduğumuzu bilmesem de bu odayı seviyordum. Sadece gri renginin hakim olduğu burası onun hükümdarlığıydı sanki. Onu yansıtıyordu. Beyaz kadar temiz değil, siyah kadar karanlık değil, gri kadar boğuktu.

Odasının tam ortasında karşı karşıya dururken aramızda sadece iki adımlık mesafe vardı. Belki de bir.

Konuşmadan sadece gözlerime bakarken bir cevap beklediği aşikardı. Onu artık daha fazla bekletemezdim. Bir cevabı hak ediyordu. Gözlerime bakan gözlerine karşılık bir kaç saniye kapattım göz kapaklarımı.

Ben şu an ne istiyordum?

"Ji Yeon..." Kulağıma ulaşan fısıltısı nedense beni bir karara bağlamıştı. Şu an sadece istediğim şeyi yapacaktım. İçimden bu geliyordu ve bunu yapacaktım. Daha fazla kendimi tutamazdım.

Gözlerimi araladığımda dikkatle beni izliyordu. Derin bir nefes aldım ve sağ elimi kaldırıp pantolonunun kemerinden tuttuğum gibi kendime çekmiştim. Bedenlerimiz birbirine çarparken dudaklarımızı birleştirdim.

Başta şaşırmış bir kaç saniye hareket etmese de şimdi bir eli belimi kavramış diğer eli de yüzüm ve boynum arasında ki yerde beni kendine iyice bastırıyordu.

Dudaklarımı harekete geçirip araladığımda anında hissetmiştim varlığını. Alt dudağım onun dudakları arasında ezikerken düşündüm. Bu gerçekten farklıydı. Bana yaşattığı hisler farklıydı. Çünkü şu an göğe savrulup uçacak gibiydim, içim içime sığmıyordu.

Dakikalar geçiyordu ve dudaklarımız asla ayrılmamıştı. Sanki bu anı bekliyormuş gibi kopamıyorduk birbirimizden.

Nefes almak için ayırmak zorunda kaldığımız dudaklarımızla alnımız birbirine dayanmış soluklarımız birbirine karışmıştı. Aklım yerinde değildi. Bu adam dengemi bozuyordu.

Dudakları hızlı nefes verişlerinin arasında boynuma indiğinde elimin altında ki kolunu sıktım. Bu sanki onu harekete geçirerek diğer eli de belimden kalçama doğru inmişti. İçimi saran bir şey vardı ve tutamıyordum kendimi. Ben izin vermeden bana dokunmayacağını bilecek kadar tanıyordum onu. Ama içimde dönüp duran kuvvetli hisle nasıl baş edecektim?

Bedenim onun elleri tarafından hükmedilmişken bundan asla iğrenmiyordum. Önceden onu bu şekilde sayısız kızla gördüğümde hissettiğim tek şey mide bulantısı iken şimdi hissettiğim en güçlü duygu tutkuydu.

Bu aramızda oluşan bir bağ ipleri sıkı sıkıya bağlamış asla koparamıyordu.

Boynumda gezen dudakları tekrar ana yeri olan dudaklarımın arasına girdiğinde parmaklarımla sıkı sıkıya gömleğine tutunuyordum. Tenimde hissettiğim elinin varlığı beni irkiltmişti. O hangi ara gömleğimin altından elini belime oradan da sırtıma çıkarmıştı?

İki elimi yüzüne çıkartıp onu iyice öptükten sonra dudaklarımızı ayırdım. Devam edersem, duramazdı. Duramazdık. Şimdilik bu kadarı kâfiydi.

İkimizin de aldığı hızlı nefesler birbirine çarpıp yüzümüzü talan ediyordu. Ondan deli gibi etkileniyordum. Kalbimde harekete geçirdiği bir şeyler vardı.

O sırada yüzüne en çok yakışan şeyi yaparak gülümsediğinde benim de anında dudaklarıma yayılmıştı tebessüm. Sanki bulaşıcı gibiydi gülüşü. Bağlılık yapan, bakınca insanı mutlu eden, heyecanlanmasını sağlayan bir gülüşü vardı.

Ve o an az önce yaşadıklarımızdan daha da içimi ısıtan, beni heyecanladıran şeyi yaptı. Bana sıkıca sarıldı. Sanki kalplerimiz birleşmişti. Öyle sıkıca tutunmuştum ona.

Bağlıyordu beni kendine.

Geri çekildiğinde beni bırakmadan yatağa oturttu ve eli saçlarıma çıktı. Yumuşak tutanlarım arasında parmaklarını gezdirirken, "Burada bekle, içecek bir şeyler getireceğim." diye mırıldandı. Başımı sallarken o yüzünde ki gülüşü solmadan odadan çıkmıştı.

Derin bir nefes aldım. İçimde ki duyguları tarif edemiyordum ama mutluydum. Sanki aylarca bu anı bekliyordum. Alnımda hissettiğim terler üzerine yanıyor gibiydim. Elimle kendime rüzgar yapmaya çalışsam da başarılı olamıyordum.

Odanın içinde ki diğer kapı gözüme çarptığında ayaklandım. En azından soğuk suyla yüzümü yıkayıp kendime gelmeliydim.

Ayağa kalkarak ilerledim ve banyoya girdim. Ellerimi tezgaha dayayıp aynada kendime baktığımda yüzüm kıpkırmızı olmuştu. O bunu görmüş müydü acaba? Buna kendisi sebep olmuştu, görmemesi mümkün müydü sanki?

Elim suya uzandığı sırada aynada ki yansımada bir şey fark ettim. Yutkundum önce. Gözlerimi bir kaç kere açıp kapatırken sadece göz yanılması olduğunu diliyordum.

Hafifçe arkamı döndüğümde bu gerçeklik ile yüz yüze kaldım. Çünkü şu an da göz odağımın kırmızı bir kadın sütyeni olduğuna emindim.

O an tüm yaşadıklarım, tüm hislerim boşluğa düşmüştü. Ben boşluğa düşmüştüm. Sonra bana dediği şey geldi aklıma. Genelde bar veya otel odaları tercihim oluyor.

Seks yaptığı kızları bu eve getirmiyordu. Bana bunu söylemişti. Peki karşımda gördüğümün açıklaması ne olabilirdi ki?

Göz yaşlarım yüzümden aşağı inerken dişlerimi sıktım. Ve gerçekler kafama dank diye yerleşti. O beni üzecekti ve ben bu sefer kalbimle değil, mantığımla hareket edecektim.

Kookiloji ve redninja_rapheal'in ortak eseridir.