Just One Woman | MYG

Final

Bir kere daha bastım zile. Neyseki bu sefer bekletmemişti fazla. Kapı aralandı.

"Yoongi, gelsene içeri. Fermuarımı halletmem gerekiyor. Olmuyor."

Kapıdan uzaklaşarak girişteki uzun boy oynasına yaklaştı. İçeri girdim. Kapıyı arkamdan kapattım ve ona yaklaştım. "Ben halledebilirim."

Üzerinde bahsettiği gibi bir etek vardı. Mini bir etek. Bir de açık bir büstier. Benimle dalga geçiyor gibiydi. Fermuarı çekilmiyorsa bi sebebi vardı. O büstieri giymese daha iyi olurdu aslında.

Ona yaklaştım ve çekmeye çalıştığı fermuarı parmaklarının arasından alarak sert bir hamleyle aşağı indirdim. Tam da düşündüğüm gibi fermuar elimde kalmıştı. Ondan ise ince bir itiraz sesi duyuldu.

"Yoongi!"

"Üzgünüm. Sanırım elimin ayarını tam hesaplayamadım."

Yüzü düştü. "Bunu giyecektim!"
Eteği yeterince mini değil miydi. Bence bu bile fazlaydı.

"Gel buraya sana ne giydireceğimi biliyorum."

Onu basamaklara doğru çektim. Bir eli elimin arasındaydı ve diğer eliyle de büstierin düşmesini engelliyordu.

Artık ezbere bildiğim koridorda ilerledim ve odasına girdim. Elini serbest bırakıp dolabını araladım. Gözüme ilk çarpan tişörtü çekip almıştım. Gayet düz ve sıradandı. Yani en iyisi buydu.

Tişörtü başından geçirdim. Kaşları çatılmıştı.

"Kollarını geçir."

"Ellerimi çekersem büstier düşer."

Güldüm ve dilimi dudaklarımın üzerinde gezdirdim. "Tahmin edeyim iç çamaşırın yok?"

"Çok zekisin."

Yüzünü ekşitmiş ve beni ikiletmeden ellerini indirmişti. Bakışlarım refleks olarak aşağı indi. Bilerek yapıyordu. Rahat bir tavırla kollarını geçirdi ve tişörtü giydi. Tanrım...

"Evde mi kalsak?"

Yüzüme sokulmaya başlayan yüzüne baktım. Sonra dudaklarına indi gözlerim. Gerçekten bilerek yapıyordu.

"Seni yatağa atarım Ji Yeon. Ve iki gün çıkamazsın."

Yüz ifadesi gevşedi ve kollarını boynuma sararak beni kendine çekti.

"Uuu çok korktum. Hadi beni yatağa at."

Fısıldamıştı ve boğuklaşan sesi aklıma geçen geceyi getirmişti. Bu ses tonuyla adımı bir kere ansa bile yeterdi kararımı değiştirmeye. Neyseki o bunu henüz bilmiyordu ve ben onu dışarı çıkaracaktım.

Ellerimi boynumdaki ellerinin üzerine koydum ve geri çekerken konuştum. "İyi denemeydi ama hayır. Hadi gidiyoruz."

Ondan uzaklaştım. Zordu. Uzaklaşmak çok zordu ondan. Odasından çıktım ve basamakları indim. Peşimden geliyordu. Dış kapıyı açtım ve ona doğru döndüm. Hemen arkamdaydı.

Dışarı çıktı ve kapıyı kapattı. Söyleniyordu huysuz bir şekilde. "Bu tişörtle bu etek hiç olmadı Yoongi. Bence biz evde duralım."

"Arabaya bin Ji Yeon."

İnatçıydı. İnatçı ve huysuz.

Arabaya yöneldik. İstemiyordu evet ama evde kalmaktan daha iyi planlarım vardı. Hem her zaman evdeydik. Ne vardı bir kere dışarı çıksak?

Emniyet kemerimi takıp arabayı çalıştırdım. Göz ucuyla ona baktığımda emniyet kemerini takmakla ilgileniyordu. Bana döndü.
"Nereye gidiyoruz?"