Apartmanın kapısından çıkarken istemsizce güldüm. Gerçekten arabaya yaslanmış beni bekliyordu ve ben yine ondan kaçmak için yedi buçukta evden çıkmıştım.
"Buradasın?"
"Söylemiştim değil mi?"
"Peki, gidelim."
Arabaya yerleşip çantamı kucağıma koydum. Gece gelen epostayı kontrol etmek için telefonu çıkardığımda elimi tuttu.
"Chanyeol, şey..."
"Huh?"
"Dün konuştuklarımızı..."
"Hangi konuştuklarımızı? Dün bir şey konuşmadık ki."
Rahatlayarak gülümsedi.
"Öyle ya, konuşmadık. Teşekkürler."
Son kelimede sesi yumuşamıştı. Onu böyle ilk kez görüyordum. Ever, asi serseri tavrı ve kendini beğenmiş olduğunu haykıran mimikleri hala aynıydı. Fakat daha farklı bakıyordu. Bakışları sıcacıktı.
"Ne yemek istersin?"
"Ne yemeği?"
"Bizim için yiyecek bir şeyler alacağım. Kütüphanede yeriz."
"Orada yemek yemenin yasak olduğunu biliyorsun, değil mi?"
"Evet ama biz çalışanız."
"Biz kurallara uymazsak kimse uymaz."
"Peki, o zaman arabadan ineceksin. Çünkü bir şeyler yemezsem tüm gün huysuzluk yaparım."
"Tanrım... Beni tehdit ediyorsun."
Kahvaltıdan sonra işe gittik. Sürekli bana olan bakışlarını yakalıyordum. Nedense bu beni artık rahatsız etmiyordu. Tebessümle karşılık verip işime dönüyordum.
İşimiz bittiğinde eşyalarımı toplayıp vedalaştım. Fakat benim iş servisim olma konusunda epey istekliydi.
"Seni eve bırakayım mı?"
"Annem iki saat önce mesaj atmış. Aile yemeği olacak. Eve gitmiyorum."
"Aile yemeği mi? O nasıl bir şey?"
"Şey... Hani bütün aile bir araya gelir ve..."
Boş bakışları kalbimin sızlamasına sebep olmuştu. Ailesiyle yakın olmayan birine aile yemeğini anlatarak kalbindeki yaranın üstünde mi tepiniyordum? Tanrım! Bir de hiç utanmadan iyi bir insan olduğumu söylüyordum.
"O zaman seni oraya bırakayım."
"Benimle gelmek ister misin?"
"Aile yemeğinize mi?"
"Rahatsız olmazsan..."
"Ailen rahatsız olabilir Chanyeol."
"Sorun olmayacağına eminim. Halam seni biraz deli edebilir. Şimdiden haberin olsun."
"Bir halan mı var?"
"Dayım ve teyzem de var. Halam tam bir kaçıktır."
"Kaçık insanları severim."
"Bunu ona sakın söyleme. Kaçık olmadığı konusunda çok ısrarcı."
Gülüşerek arabaya bindik. Adresi söylediğimde epey şaşırmıştı. Özgür bir hayatım vardı. Fakat aileme yakın yaşıyordum. Bu onu epey şaşırtmıştı.
"Gitmeden önce bir şeyler almalıyız."
"Dayım çöreklerden hoşlanır. O yüzden bir pastanenin önünde durmalıyız."
