He(she) changed my Life💫💜H.S (დასრულებული)

34💫

*ჰარი*
-ჰარიი-ისევ მეძახდა.
-რა გინდა?
-საცვლები და ხალათი მომაწოდე რა.
-გამოდი და აიღე.
-შიშველი ვარ.
- მე მეგონა გეცვა-გავძახე და თვალები ავატრიალე.
-კარგი რა მიდი-დამიძახა მან.
-არ მესმიის.
-ამას არ შეგარჩენ-თქვა და სააბაზანოდან გამოვიდა, მთლიადან შიშველი იდგა ჩემს წინ, მივუახლოვდი ,ის კი უკან გაიწია, ტუჩებში უნდა მეკოცნა, თუმცა თავს მარიდებდა, გაბუტული იყო,მაგრამ ვერ შემეწინააღმდეგებოდა, კედელთან მივამწყვდიე და ძლიერად ვაკოცე.
-უნდა ჩავიცვა-ამოიდუდუნა ჩემს ტუჩებში.
-ოხ, კარგი-ვუთხარი და სააბაზანოში შევედი.
გადავივლე და გამოვედი, ბელა საწოლზე იწვა აბრეშუმის პიჟამათი, მასთან მივედი და კისერში ვაკოცე,ის კი ისევ ცდილობდა თავი აერიდებინა.
-რა გჭირს?-ვკითხე მას.
-რა მჭირს?
-თავს მარიდებ თუ მეჩვენება?
-არა მე..
-რაც ჩამოვედით უცნაურად იქცევი, რატომ გრცხვენია ჩემი? ჩემი ცოლი ხარ და შიშველი არ უნდა გრცხვენოდეს ჩემთან ყოფნის ბელა-ვუთხარი და ხელი ჩავკიდე, მან კი თავი დახარა, შემდეგ თვალებში ჩამხედა, საწოლზე გადამაწვინა და ჩემს ზემოდან მოექცა.
-აი ასე, თამამად-ვუთხარი და წელზე მოვხვიე ხელები, შემდეგ კი თავად მაკოცა ტუჩებში, კოცნას შევყევით და ორივე გავშიშვლდით.
-ჯანდაბა პრეზერვატივი არ მაქვს.
-სერიოზულად?
-ბელა-ვუთხარი და გვერდით გადავწექი.
-რა?ახლა რა უნდა ვქნათ?
-ბავშვზე არ გიფიქრია?
-როგორ არა ჰარი,მაგრამ ახლა...
-მერე რა, წარმოიდგინე, ჩემი პტკუნა გოგო იქნები, გაბერილი მუცლით.
-არ ვიცი...
-კარგი თუ არ გინდა არაა პრობლემა, მესმის ალბათ ადრეა.
-არა მინდა-მითხრა მან.
-მართლა?
-კი.
-დარწმუნებული ხარ?-ვკითხე, თუმცა პასუხის ნაცვლად ვნებიანად მაკოცა ტუჩებში.
*ბელა*
ჰარი მეფერებოდა და მკოცნიდა,ხელებს ჩემს სხრულზე თამამად დაასრიალევდა მისი სუნთქვა მესმოდა და მეც ღრმად ვსუნთქავდი, მისი ყოველი შეხება ჩემში ჟრუანტელს იწვევდა, მალე გაუფრთხილებლად ჩემში შემოვიდა და მოძრაობა ფრთხილად დაიწყო, ჩემს ბაგეებს კვნესა წყდებოდა და თავს ვერ ვაკონტროლებდი.
-ჰა..რიი..-ისიც ღრმად ოხრავდა და ცდილობდა ძალიანაც არ ეტკინა ჩემთვის.-უფრო სწრაფად ჰარი...-ვეძახდი მას რადგან თითქმის პიკზე ვიყავი, მოძრაობები ააჩქარა ,ფრჩხილებით ზურგს ვუკაწრავდი თუმცა არ შევუჩერებივარ, თვალებში მიყურებდა და ტკივილის ჩაშახშობად ტუჩებში მკოცნიდა... მალე ვიგრძენი როგორ ჩამეღვარა თბილი სითხე, ღრმად ამოვისუნთქე , ჰარიმ ბიძგები ააჩქარა და ბოლოს ორივემ პიკს მივაღწიეთ, ნასიამოვნები გადაწვა გვეერდით .
-ჰარი.
-გისმენ-ძლივს ამოღერღა.
-რომ ვერ დავვორსულდე?
-რატომ ბელა, შენ ხომ ჯანმრთელი ხარ?
-კი,მაგრამ..
-ნუ გეშინია პატარავ, მიყვარხარ.-მითხრა და ჩამეხუტა.
-მეც მიყვარხარ.-ვუთხარი და სიზმრების სამყაროში გადავეშვი.
თვალები რომ გავახილე ჰარი საუზმით ხელში იჯდა ლოგინზე, გამეღიმა, მან კი საუზმე საწოზე დადო და ტუჩებში მაკოცა.
-ეს ყველაზე ლამაზ გოგონას მთელს მსოფლიოში-მითხრა მან.
-მადლობა ქმარუკ-ვუთხარი და ჩამეცინა.
ერთად ვისაუზმეთ და შუადღემდე საწოლში ვიწექით, შემდეგ კი ავდექით და დუბაის დათვალიერება გადავწყვიტეთ, იმდენი სანახაობა იყო ერთ დღეში ვერ ვნახავდით, ასერომ დღეისთვის რამდენიმე ადგილი დავგეგმეთ.
სასტუმროში საღამოს დავბრუნდით, მანამდე სხვადასხვა ღირშესანიშნაობები დავათვალიერეთ და კაფეებსაც ვესტუმრეთ, ერთ საკონდიტროშიც ვიყავით სადაც ნამხვარები დავაგემოვნეთ.
ჰარი დივანზე იყო წამოწოლილი და ჟურნალს კითხულობდა, მე კი ყავას ვსვავდი.
-ბელ, მოდი-დამიძახა მან და გამიღიმა.
-რა ხდება?-გვერდით მივუჯექი და ჟურნალს დავხედე, ჩემი და ჰარის ფოტო იყო საკონდიტროდან და სტატიაში ეწერა რომ დუბაიში ვიყავით თაფლობის თვეზე.
-მიხარია რომ ყველამ იცის ჩვენზე-მითხრა ჰარიმ და ტუჩებში მაკოცა.
-მეც მიხარია-ვუთხარი და გავუღიმე.
-ჩემი გოგო ხარ.
-შენ ჩემი ბიჭი.
*2კვირის შემდეგ*
ორი კვირა გავატარეთ დუბაიში, უკვე სახლში დაბრუნების დრო დადგა, აქაურობა ულამაზესი აღმოჩნდა, ყველა დღე ჩემთვის უბედნიერესი იყო, მე და ჰარი ერთად ვიყავით და ესაა ჩემთვის მთავარი, არ აქვს მნიშვნელობა სად, უბრალოდ მინდა ერთად ვიყოთ.
დილით ორივე მოვემზადეთ და სასტუმრო დავტოვეთ, აეროპორტში წავედით და თვითმფრინავში ჩავჯექით.
-კიდევ ხომ არ გეშინია?-მკითხა ჰარიმ.
-არა პატარავ-ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე.
უცბად თავბრუს ხვევა ვიგრძენი, თუმცა მალევე გამოვკეთდი და ყურადღება არ მივაქციე, ვეცადე არ შემემჩნია.
*ჰარი*
თვითმფრინავში ვიჯექით,გზის ნახევარი უკვე გავლილი გვქონდა, ბელა ფანჯრის მხარეს იჯდა და ღრუბლებს გაჰყურებდა, მალე ოფიციანტმა ჩამოიარა, გავაჩერე და ჩვენთვის ორი ჭიქა წვენი და დონატები შევუკვეთე.
-დონატებიი-დაიძახა გახარებულმა ბელამ და გამეკრიჭა.
-ჭამე საყვარელო-ვუთხარი და ორი ცალი დონატი გადავუდე თეფშზე.
წამას რომ მოვრჩით ვსაუბრობდით, უცბად ბელა წამოიწია და თავი ხელებში ჩარგო.
-რამე მოხდა?-ვკითხე მას.
-არ ვიცი, თავს უცნაურად ვგრძნობ-მიპასუხა და თითები საფეთქელზე მიიდო.
-ბელა ნუ მაშინებ, რა გჭირს?
-თავბრუ მეხვევა.
-ჩავიდეთ?
-არა,მოიცადე-მითხრა და ჩამეხუტა.
მთელი გზა შეშინებული ვიყავი, ბელა თავს ცუდად გრძნობდა,მაგრამ ცდილობდა არ შეემჩნია.
თვითმფრინავიდან ჩავედით, უცბად ჩემი ტელეფონი აწრიალდა.
-ზეინია-ვუთხარი ბელას რომელიც მეყრდნობოდა.
-ძმაო ჩამოხვედით?-მკითხა ზეინმა.
-კი ზეინ, აეროპორტში ვართ და მოვალთ მალე, ჩემს მძღოლს ველოდებით-ვუპასუხე მას.
-გასაგებია, როგორ იმგზავრეთ?
-რავი ნორმალურად, ბელაა ცოტა შეუძლოდ.
-რატომ?
-არ ვიცით, ალბათ მგზავრობამ აწყინა ან საჭმელმა, მოკლედ მოვალთ და ესე ექვსისითვის ყველას გელოდებით-ვუთხარი მას.
-კარგი ძმაო, დროებით.
მძღოლი მალე მოვიდა, ბელა და მე მანქანაში ცავჯექით და სახლისკენ დავიძარით, სახლში რომ შევედით ბელა დივანზე წამოწვა.
-აუ ბელ, ისევ ცუდად ხარ?
-არაფერია ნუ ნერვიულობ.
მასთან მივედი და მაგრად ცავეხუტე, ლოყაზე ვაკოცე და საბანი გადავაფარე, შემდეგ კი წამალი და წყალი მივუტანე და გვერდით მივუჯექი.
-უნდა ავდგე, ჩემოდნებს ამოვალაგებ-მითხრა და დივანიდან წამოდგა.
-არა, მე მივხედავ, თანაც არაა საჩქარო-ვუთხარი და ხელი ჩავკიდე.
-კარგი მადლობა ჰარი-მითხრა და მის თვალებზე ცრემლები შევნიშნე.
-ბელა რამე ხდება? -ვკითხე მას.
-არ ვიცი, არაფერი-მიპასუხა და ჩამეხუტა.
არ ვიცი რატომ არის ასეთი ემოციური, ვფიქრობ აჯობებს თუ ექიმთან წავიყვან.
-იქნებ ექიმთან წავსულიყავით?
-დღეს არა, თან ბავშვები მოდიან-მიპასუხა მან.
-კარგი, ხვალ წავალთ-ვუთხარი და შუბლზე ვაკოცე, შემდეგ კი ოთახში ავედი და ჩემოდნები ამოვალაგე, მალე პიცა შევუკვეთე, როგორც ბელას უყვარს პეპერონით.
-ბელა, ნახე მე რა მაქვს-დავუძახე და პიცა გავუწოდე.
-პიცაა-დაიყვირა სიხარულით-მაგრამ რომ არ მინდა?-თავი დახარა.
-არა?
-არა, არ მაქ მადა-მიპასუხა და თავი დახარა.
-არაუშავს იქნებ მერე მოგინდეს-გვერდით მივუჯექი და მივიხუტე .
კარზე ზარის ხმა გაისმა, გავაღე თუ არა ყველანი შემოცვივდნენ, ყველა სათითაოდ გადავკოცნე და შემდეგ ბელასთან მივიდნენ.
-რა გჭირს გოგო?-ჰკითხა ენიმ.
-აუ არ ვიცი, არაფერია რა-უპასუხა ბელამ.
-მოიწამლა მგონი, უხასიათოდაა და არაფერს ჭამს, თავბრუ ეხვევა-ვთქვი მე და მისი ხელი ავიღე.
*ბელა*
კენიმ გაფართოებული თვალებით შემომხედა, ეს მზერა რას მივაწერო?! შემდეგ ნაილმა ცელოფანი მაგიდაზე დადო, წვენები და ტკბილეულები ამოიღო , ჩიფსებიც და სასუსნავები.
-კიდევ კარგი სასმელი არ წამოიღეთ-ვთქვი მე.
-აბა რა, ახლა წვენს დალევ და გამოკეთდები-მითხრა ნაილმა.
-აუ მაგრად გვენატრებოდიით-თქვა ჯიჯიმ.
-ჩვენც-გამოსძახა ჰარიმ სამზარეულოდან.
ნელ-ნელა წამოვდექი და დივანზე დავჯექი, ჰარიმ ჭურჭელი მოიტანა და სასუსნავები გადავანაწილეთ.
-აბა რა ხდებოდა დუბაიში?კარგი იყო?-მკითხა ჯენიფერმა.
-კი, თან ძალიან-ვუპასუხე და ჩიფსი გავიქანე ყბაში.
ბევრს ვლაპარაკობდით და ტან სასუსნავებს ვწამდი, უცბად გავჩერდი და ჩემს მუხლებზე დავიხედე, ყველაფერი ზედ მეყარა და ბავშვები თვალებ გაფართოებულები მიყურებდნენ.
-წეღან არ შიოდა-თქვა ჰარიმ და ჩაიცინა.
-ოოჰ კარგით რა ნუ დამცინით-დავიწუწუნე და ჯამი რომელშიც კანფეტები ეყარა, უფროსწორად ქაღალდები მაგიდაზე გადავდე.
-არაგერია, ჭამე..კიდევ გვაქვს-თქვა ლუისმა და მეორე ცელოფანი მაჩვენა.
-ფილმს არ ვუყუროთ?-იკითხა ლიამმა.
-აუ კი რა-ვთქვი მე.
რაღაც საინტერესო ფილმი ჩავრთეთ, დრამაც ერია, ყველა დივანზე მოვკალათდით და ყურება დავიწყეთ.
-გინდა ჩაგეხუტო?-მკითხა ჰარიმ.
-აუ კი-ვუთხარი და მასთან მივცუცქდი ისე რომ სხვებისთვის ხელი არ შემეშალა.
-რაღაც ბუზღუნს მოუხშირე.
-ჰო რავი.
-ჰმ, ბელა ორი წუთით გამომყვები?-მკითხა კენიმ შუა ფილმის დროს.
-კარგი-ვუთხარი და ჰარის მკლავებიდან გამოვძვერი, კენი და მე ჩემს ოთახში შევედით, კენიმ კარი მიხურა და ჩურჩული დაიწყო.
-დუბაიში...გქონდათ?
-რა?
-რა რა? რაც ცოლ-ქმარს აქვთ.
-რატომ მეკითხები?
-მიპასუხე უბრალოდ.
-კი.
-თავი დაიცავით?
გამახსენდა ...
-არა-ვთქვი ხმადაბლა.
-გასაგებია, ისაა რასაც ვფიქრობ მგონი-მითხრა და ხელები ჩამკიდა.
-რა?
-მგონი ორსულად ხარ ბელა-მითხრა და გამიღიმა.
----
Comment &vote💜😋