He(she) changed my Life💫💜H.S (დასრულებული)

13🖤😈

საღამომდე ასე ვიყავით, საღამოს კი ბიჭებიც შემოგვიერთდნენ, ჰარი სულ მე მიყურებდა, თვალიც არ დაუხამხამებია ისე.
ცოტა ხნით განმარტოვება მინდოდა და ცალკე გავცურე, იქ სადაც არავინ იყო, უცბად წინ ვიღაც დაკუნთული ტიპი ამეტუზა.
-გამარჯობა ლამაზო, რა გქვია?
-შემეშვი რა-ვუთხარი პირდაპირ.
-რატომ?არ შეიძლება გაგიცნო?
-არა...
-მე კიდევ ვიფიქრე-ახლოს მოიწევდა ჩემსკენ,მალე წელზე მომხვია ხელი და თავისკენ მიმიზიდა.
-ხელი გასწიე-ვუთხარი და ძლაით გავაწევინე.
-რატომ ბრაზობ პატარავ?
-შენი პატარა არ ვარ და ახლავე გამეცალე-ვუთხარი ხმამაღლა,ის კი უფრო მომიახლოვდა და ტუჩები მომაწება, როდესაც თავიდან მოვიშორე ჩვენს წინ ჰარი დავინახე, მწველი მზერით შემომხედა,თავი გააქნია და გაეცალა იქაურობას.

იმ უნამუსოს სილა გავაწანი და ჰარის გავეკიდე.
-ჰარი!მოიცადე...
-გვიკადრე?როგორ დატოვე ის ტიპი?
-ჰარი არაფერ შუაშივარ, მე...
-კარგად მომისმინე-მითხრა და კედელზე მიმახეთქა,ცოტა მტკივნეული იყო, ხელი მკლავში წამავლო და თვალებში ჩამხედა- ჩემი თვალით დავინახე როგორ კოცნიდი იმ გომბიოს, ახლა კი თავის გამართლებას ნუ ცდილობ , როგორც ჩანს შენთვის არ აქვს მნიშვნელობა ვინ გაკოცებს,ოღონდ გაკოცონ ხომ?!
ეს რომ მითხრა საშინლად გავმწარდი, თვალებიდან ცრემლები გადმომიგორდა, ხელი გავაშვებინე, ცრემლები მოვიწმინდე.
-არაფრის ახსნას აღარ ვაპირებ ჰჰაროლდ სტაილს! ჩემზე ასეთი წარმოდგენა თუ გაქვს სულ მკიდიხარ!ჯანდაბამდე გზა გქონია!-ვუთხარი და იქიდან გამოვვარდი, მაშინვე ჩემს ნომერში შევედი და ტირილი დავიწყე,თავს ვერ ვიმშვიდებდი, ვერაფრით შევაჩერე ცრემები, რატომ მეუხეშება ასე? რატომ არ ესმის ჩემი, არ უნდა რომ მომისმინოს და გამიგოს, რაც დაინახა იმის სჯერა...ხოდა სულ ფეხებზე მკიდია,მის გამო ცრემლებს აღარ დავღვრი, არ მეგონა ასეთი თუ იყო, ერთ დღეს სხვანაირია,მეორე დღეს სხვანაირი, მისი გაძლება აუტანელია უკვე! ცოტას კიდევ ვიმუშავებ, ფულს შევაგროვებ ბინისთვის და ცალკე გადავალ საცხოვრებლად, ალბათ ძალიან შევაწუხე.
*ჰარი*
არ ვიცი რა მემართება, მინდა მასთან ვიყო, სხვასთან რომ ვხედავ არ შემიძლია, მე მას გული ვატკინე,მინდა ვუთხრა რომ სულაც არვფიქრობ ასე, ეს ცხელ გულზე ვთქვი,მინდა ბოდიში მოვუხადო და ყველაფერი მოგვარდეს,მაგრამ ესეც არ შემიძლია, რა გემართება ჰარი სტაილს! გამოცოცხლდი, უმანკო,უდანაშაულო გოგოს ბრალს დებ და გულს სტკენ! მართალია, ბელა მართალია, მე მას ვერ ვუგებ!
მთელი საღამო ნომრიდან არ გამოსულა, ენი მასთან წავიდა და როდესაც დაბრუნდა თქვა რომ შეუძლოდ იყო,ოთახიდან გამოსვლა არ უნდოდა,მე მკვლელი სიფათით შემომხედა და ისევ ბელასთან დაბრუნდა,მაგრამ გავეკიდე.
-ენი!
-რა გინდა ჰაროლდ? არ გეყო რაც გააკეთე?გული რომ ატკინე ხვდები?
-კი, მინდა ბოდიში მოვუხადო...
-არა, არ უნდა შენი ნახვა.
-გთხოვ,ორი წუთით შევალ.
-არა ჰარი, ხვალამდე მოიცადე და მერე დაელაპარაკე ასე აჯობებს და კიდევ ერთხელ თუ ატკენ გულს ვერ გადამირჩები-მითხრა და ბელასთან შევიდა, ფანჯრიდან დავინახე როგორ ტიროდა ჩემს გამო! იდიოტი ვარ! ბელა  ჩემს გამო ცრემლებს ღვრის...
*ბელა*
დილით თვალები ძლივს გავახილე, ტირილისგან დასიებული და ჩაწითლებული მქონდა, აქეთ-იქით მიმოვიხედე, ენი ოთახში არ იყო, ჭერს ავხედე და ჰარიზე ფიქრი დავიწყე, იმაზე თუ რა უნდა მექნა...
-ჰეი-დამიძახა ენიმ,რომელსაც ხელში საუზმე ეჭირა.
-ენიი.
-როგორ ხარ?
-არამიშავს.
-მისმინე, ახლა ისაუზმე და მერე გავისეირნოთ, მხოლოდ მე და შენ...
-არ მინდა ჰარის ნახვა, არც გართობის ხასიათზე ვარ ენ.
-ჰარის არ ნახავ გპირდები...
ბოლოს ენიმ მაინც დამიყოლია, ვისაუზმე , მოვწესრიგდი და ენისთან ერთად ზღვის ნაპირზე გავედი, ვლაპარაკობდით ბევრს, სხვადასხვა თემებზე.
-ბელა თუ ჰარისთან არ გინდა ცხოვრება შეგიძლია ჩემთან გადმოხვიდე,მართლა, ისედაც მარტო ვცხოვრობ...
-დავფიქრდები, არ მინდა შეგაწუხო, მინდა ჩემი ბინა მქონდეს, ჰარისთან გამჩერებელი აღარ ვარ.
-კარგი,დ აფიქრდი, ჩემი სახლის კარი შენთვის სულ ღიაა ხომ იცი.
-მადლობა ენ, მიყვარხარ.
-მეც.
-კარგი ახლა ის მითხარი ნაილთან რას შვრები?
-გუშინ საღამოს ხმა არ გამიცია, შეატყო რაც ხდებოდა და მითხრა რომ ჰარის დაელაპარაკებოდა, დღეს არ შევხმიანებივარ.
-ჩვენს გამო ნუ გაიფუჭებთ ურთიერტობას.
-არა რას ამობ...
მალე ისევ სასტუმროში დავბრუნდით, გოგონებს შევხვდით და ყველა საცურაოდ გამოვედით ზღვაზე.
ხასიათზე არ ვიყავი,მაგრამ ყველა ცდილობდნენ გავემხიარულებინე და ოდნავ მოახერხეს.
წყალში ჩავედი , ვტივტივებდი და ვფიქრობდი,ისევ ვფიქრობდი ჰარიზე, პრობლემებზე, დედაზე...როგორ მინდა აქ იყოს, მინდა ჩემს გვერდით იყოს, მაგრად ჩავეხუტო და მის კალთაში ჩავრგო თავი...
ფიქრებიდან ჯიჯის გამოვყავარ.
-ჰარი გეძახის-მიტხრა მან და ჰარიზე მიმითითა, მე მაშინვე თვალი ავარიდე.
-უთხარი რომ არ მინდა მისი ნახვა.
-კარგი.
მალე თავად ჰარი მოვიდა,მაგრამ ზღვიდან ამოვედი და სასტუმროში გავიქეცი, ხვალ აქედან წავალთ და თავლით ვეღარ დამინახავს...
საღამოს ყველა ერთად შეიკრიბნენ, მეც მომიწია მათთან ყოფნა, ჰარის ვაიგნორებდი და არ ვუსმენდი, ყურსასმენები გავიკეთე, ჩემი საყვარელი მუსიკა ჩავრთე და ვუსმენდი, არავისი მესმოდა.
უცბად ცალი ყურსასმენი ვირაცამ გამომაძრო, ეს ვიღაც ჰარი აღმოჩნდა.
-კარგი გემოვნება გაქვს-მითხრა მან, რათქმაუნდა ეს ხომ one direction ის მუსიკაა you&i
მე ავდექი და აიანზე გავედი, კიდევ კარგი იქაც არ გამომყვა, აივანზე ვიჯექი გვაინობამდე, ბოლოს ენიმ გამომაფხიზლა და სასტუმროს ნომერში დავბრუნდი.
დილით ყველამ ჩავალაგეტ ჩემოდნები და სასტუმროს გასასავლელში შებიკრიბეთ.
ლუისი, კენი, ლიამი და ჯენიფერი ერთ მანქანაში ჩასხდნენ, ზეინი და ჯიჯი ცალკე, ნაილი და ენიც ცალკე ისხდნენ ნაილის მანქანაში.
მე და ჰარი დავრჩით...სხვა გზა არ მქონდა, ნამდვილად არ მინდოდა მის მანქანაში ჩაჯდომა, რა აღარ მოვიმიზეზე ,მაგრამ მომიწია მასთან დაჯდომა.
მთელი გზა თვალს ვარიდებდი და არ ველაპარაკებოდი, მუსიკა ჩართო მაგრამ გამოვრთე, შემდეგ ისევ ჩართო და ისევ გამოვრთე.
-ჯანდაბა ბელა!-დაიყვირა და მანქანა გააჩერა, გადავიდა და ხელები კეფაზე დაიწყო.
ცოტა ხანში მეც გადავედი.
-წავიდეთ თორემ დაგვაღამდება-ვუთხარი მას,ის კი მომიახლოვდა,ძალიან ახლოს დადგა ჩემთან, მის თვალებში ცრემლები შევნიშნე...
-ვიცი რომ არასწორად მოვიქეცი, ვიცი რომ დამნაშავე ვარ, რამე მიტხარი, მეჩხუბე,მიყვირე! დამარტყი!ოღონდ რაიმე თქვი, არ შემიძლია ასეთს რომ გხედავ...
-თუ იცოდი რომ გული მეტკინებოდა ეს რატომ გააკეთე ჰარი? რატომ არ ფიქრობ რა შეიძლება მოყვეს შენს ამ საქციელს? კი, შენი ბრალია, მაგრამ ახლა ბოდიშებს აზრი აღარ აქვს!-ვთქვი და მანქანაში ჩავჯექი, ჰარიმ ღრმად ჩაისუნთქა და ისევ საჭესთან დაჯდა.
სახლში რომ შევედით ოთახში ავედი, გამოვიცვალე და შემდეგ სამზარეულოში შევედი, ნაყინი გამოვიღე მაცივრიდან და ოთახში დავბრუნდი...მთელი რამე გავათენე, ხან ვტიროდი, ხან ტელევიზორს ვუყურებდი უაზროდ და ხან ვჭამდი, ჰარი კი სახლში არ იყო, როგორც კი მოვედით მალევე კლუბში წავიდა.
-ბელა-ოთახში ბ ჰარი შემოვიდა, სამი საათი იყო.
-რამე გინდა?
-მაპატიე გთხოვ-მითხრა და ჩამეხუტა-ეს საქციელი მისგან მოულოდნელი იყო, აღელვებული და ოდნავ ნასვამი ჩანდა.
-მითხარი რომ მაპატიე, ვიცი რომ ცუდად მოვიქეცი, არ უნდა დამეყვირა, მაპატიე ბელა-მითხრა და ცრემლები წამოუვიდა.
შემდეგ კი საწოლზე წამოჯდა და თავი ხელებში ჩარგო, ის რა ტირის?!
-ჰარი...
-მისმინე ბელა, მე შენთვის ცუდი არასდროს მდომებია, პირიქით,მინდა სულ დაგიცვა, არ მომწონს როცა ვინმე გეუხეშება ან გეხება...ხშირად ვუშვებ შეცდომას,ცუდად გამომდის,მაგრამ არ მინდა ასე იყოს..
-კარგი გასაგებია, ახლა ნამდვილად არ მაქვს საუბრის თავი-ვუთხარი და თვალები ავარიდე.
უცბად მომატრიალა და ტუჩებში მაკოცა, მის თვალებში დიდი ტკივილი ვიგრძენი, ჩემდაუნებურად ავყევი, ხელი პერანგისკენ წამოიღო და ბოლომდე შეხსნა ღილები, ცალი ხელი შემიცურა და მკერდზე მომიჭირა, რაზეც ამოვიკვნესე, ტუჩი მოიკვნიტა.
-უბრალოდ მაგიჟებ-მითრხა მან და ტუჩები მომაწება, თავისი ენა პირში შემომისრიალა, მეც ავყევი რადგან გაჩერება ვერ შევძელი.
მალე ხელში ამიტაცა და საწოლზე დამაწვინა.
-ჰარი...-მის სახელს ვიძახდი.
ხელი ბარძაყზე დამადო, შემდეგ თავისკენ მიმქაჩა და კოცნა გააგრძელა, ნელ-ნელა ქვევით ჩადიოდა და ყელზე სველ კოცნას მიტოვებდა აქა-იქ, ორივე ხელი საჯდომზე მომიჭირა  , პერანგი მეც შევუხსენი და გავაშიშვლე, საცვლების ამარა დავტოვე.
ჩემს წელზე დაასრიალებდა ხელებს და ვნებიანად მკოცნიდა, მალე მანაც გამხადა, ბიუსჰალტერი მომაშორა და ხელი მკერდზე მომიჭირა.
-ააჰჰ-ამოვიკვნესე და თმა მოვქაჩე.
თავისი ცხელი ენა ამატარა მკერდის თავებზე...რამდენჯერმე ძლიერად შემოვიდა ჩემში.
-ჰარი მტკივა..აჰჰ.
-ცოტაც გაუძელი პატარავ.-მწუბნებოდა ის და ტკივილის შესამსუბუქებლად ტუჩებში მკოცნიდა, მალე ტკივილი სიამოვნებაში გადაიზარდა... როდესაც ორივემ პიკს მივაღწიეთ საწოლზე გადავწექით,  ჩამეხუტა და ასე ჩაგვეძინა.
*ჰარი*
დილით თვალებს ვახელ და ბელას სახეს ვეფეთები, მშვიდად სძინავს, თმები თვალებზე ჩამოჰყრია, ლოყებზე ჭორფლები აქვს ლამაზად დაყრილი, ასეთი სილამაზე არასდროს მინახავს.
_ _ _ _ _