"မင်းကအနမ်းတောင်မခံဘူးပေါ့"
"ကျွန်တော့်ကိုလွှတ်
လာမထိနဲ့ သွား "
ကောင်လေးကအောက်နေရင်း
အတင်းတွေရုန်းကန်နေပါတော့သည်။
"မရုန်းနဲ့ ငါမင်းကိုမနိုင်ဘူးထင်နေလား"
"အကို့ကိုကျွန်တော်မချစ်ဘူး
မချစ်ဘူး မချစ်ဘူး မချစ်ဘူး "
prem က ကျွန်တော့်ကို အရမ်းတွေ၀န်ခံနေပါတယ်။
အရင်ကတည်းကကျွန်တော်ထင်သားဘဲဗျာ။
ကျွန်တော်သူ့ကိုချစ်မိတယ်ဆိုတာကိုသာ
သူသိသွားရင် အဲလိုမုန်းသွားမယ်ဆိုတာကို။
ချစ်တယ်ဆိုတာကြီးကို၀န်မခံဖို့
ကြိုးစားခဲ့ပေမယ့် သူ့ကိုလုံး၀ထွက်သွားခွင့်မပေးနိုင်တော့တဲ့အဆုံး ၀န်ခံလိုက်ပြီး မဟုတ်တရုတ်တွေပါလုပ်နေမိတယ်။
ပက်လက်အနေအထားလေးရှိနေတဲ့
Prem ကို အားနဲ့မှောက်ရက်အနေအထားဖြစ်အောင်
လုပ်လိုက်တော့
"အကို ဘာလုပ်မလို့လဲ"
သူက တအံ့တဩကြီးမေးလိုက်ကာ
အသံကတော့တုန်ရီနေပေသည်။
ကျွန်တော်ဘာမှတုံ့ပြန်ပြီးမဖြေတော့
"အကို ဘာလုပ်မှာလဲဆို
လက်ကိုလွှတ်ဦး နာတယ်ဗျ"
လက်နှစ်ဖက်စလုံးကိုချုပ်ထားပြီး
သူ့ကိုယ်ပေါ်၌တက်ဖိထားတော့
အောက်ကကောင်လေးက
"အွန့် နာတယ်"
"နောက် ဒီထက်ပိုနာအောင်လုပ်ပေးမှာ
နာရင်းကနေမှ မင်းတဖြေးဖြေးခံစားချက်တွေ
အသက်၀င်လာပြီး ရသမြောက်စေရမယ်
ဟား ဟား ဟား "
ကျွန်တော့်ကိုယ်ကိုယ်ပင်
မသိတော့ပါဘူး ။ အရူးတစ်ယောက်လို
ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းလည်းမရှိတော့ဘူးဗျာ။
ကျွန်တော်သိတာသူမထွက်သွားဖို့ဘဲ။
သူ့ကိုဆွဲထားနိုင်တာဒီတနည်းဘဲရှိတယ်။
"အကို အရမ်းမိုက်ရိုင်းတယ်"
ဒီစကားကအနာကျင်ရဆုံးဘဲPremရေ။
အကိုချစ်တာကိုမင်းမမြင်ဘဲ
အကိုရိုင်းတာဘဲမင်းမြင်နေတယ်ကွာ။
"အေး ဟုတ်တယ် ငါရိုင်းတယ်
ရိုင်းတော့ဘာဖြစ်လဲ"
"အကိုကိုမချစ်ဘူး"
YOU ARE READING
Back To You
RomanceThis is BounPrem fan fiction. Boun Noppanut and Prem Warut are not only medical students but also roommate. Prem is first year and Boun is his senior from the third year. A love story between these two boys.
