ခန်းမထဲလူတွေစုံနေပါပြီ။
ကျွန်တော့်ရဲ့အကို Boun တစ်ယောက်ကတော့
အရင်တုန်းကထက် ခန့်လို့ သန့်လို့။
အဖြူရောင်သတို့သား၀တ်စုံလေးနဲ့
မှန်ရှေ့မှာ ရပ်ကာ ဆံပင်အားသတ်နေသည်။
ဖုန်းကိုကြည့်ရင်း
မျက်စောင်းလေးနဲ့အကို့ကိုခိုးကြည့်လိုက်တော့
အကြည့်များက အကို့ဆီကနေ ရုန်းထွက်လို့မရ။
"ဘာကြည့်တာဘဲ ကလေး"
အကို့အမေးကို
"ကျွန်တော့်ရဲ့သတို့သားလေးကဒီနေ့
အရင်ကထက်ပိုကြည့်ကောင်းနေတယ်ဗျာ"
အကိုက ကျွန်တော့်စကားကိုသဘောကျသွားဟန်ဖြင့်
အင်္ကျီကိုပြင်လိုက်ကာမှန်ထဲကနေကြည့်ပြီး
"အဲတော့"
ဟင်ဘယ်လိုကြီးမေးနေမှန်းမသိဘူး။
"ဘာဖြစ်လဲမကျေနပ်ဘူးလား "
စိတ်ဆိုးပြီး အ၀တ်လဲခန်းထဲမှ
ထွက်သွားဖို့ပြင်လိုက်တော့
အကိုကအနောက်ကနေသိုင်းဖက်ကာ
ကျွန်တော့်ပခုံးပေါ်မေးတင်လိုက်ပြီး
"စတာပါဗျာ ကို့သတို့သားလေးက
ပိုကြည့်ကောင်းတာပါနော်"
အကို့စကားကိုကျေနပ်ပေမယ့်
စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံတော့လုပ်ပြရဦးမယ်။
မာမားနှစ်ယောက်စလုံးကမှာထားတယ်
ယောက်ျားကိုအလျှော့မပေးဖို့။
"ဘာလဲ မသိဘူး လာမပြောနဲ့"
"ဟောဗျာ စိတ်ဆိုးနေတယ်"
"ဘယ်သူစိတ်ဆိုးနေလို့လဲ
သွားတော့ မခေါ်ဘူး"
"အကိုသွားရင် ဘယ်သူနဲ့မင်္ဂလာဆောင်မှာလဲ"
"တစ်ယောက်တည်းဆောင်မှာပေါ့"
ကျွန်တော့်အဖြေကို အကို Boun က
"ဟားဟားဟား အရူးလေးကွာ
ဒီ ၀က်ပေါက်က"
ဟုပြောပြီး ပါးကိုလာဆွဲသည်။
"ဟာအကိုနော် မိတ်ကပ်ပျက်ကုန်မယ်"
"ဟော ပဲကလည်းများသေး။
ဒို့ဖက်တီးကတော့ မနိုင်စိန်"
"အကိုများတာလေ ကျွန်တော်ကချောပြီးသား"
"ဟုတ်ပါတယ် ဒီက ၀က်ကလေးကပိုချောတာပါ"
VOUS LISEZ
Back To You
Roman d'amourThis is BounPrem fan fiction. Boun Noppanut and Prem Warut are not only medical students but also roommate. Prem is first year and Boun is his senior from the third year. A love story between these two boys.
