Chapter 2 Zawgyi

768 68 1
                                    

"အကို...အကို..."

အကိုဟုေခၚ၍ Boun ရဲ့လက္ေမာင္းတဖက္ကိုကိုင္လႈပ္ကာႏိႈးေနေသာ Prem

"အကို.... ညေန ၄နာရီရိွေနၿပီဗ်....
ထေတာ့ေလဗ်ာ...."

အိပ္ခ်င္ေနရတဲ့အထဲ ႏိႈးတဲ့သူကလာႏိႈးေနသၫ့္အတြက္ Boun တေယာက္စိတ္ထဲကနည္းနည္းေဒါသထြက္မိသြားကာ

"ဘာလဲကြာ....."

ဟုဆိုၿပီး မိမိလက္ ကိုကိုင္လႈပ္ေနေသာ‌ Prem ရဲ့လက္ကိုျပန္ၿပီး အားပါပါႏွင့္ ဆြဲလိုက္မိသည္။

Boun ရဲ့အိပ္ရာေပၚသို႔ေစြ့ခနဲ႔လဲက်သြားေသာ Prem တေယာက္မွာ Boun ကိုယ္ေအာက္၌ေရာက္ရိွကာ Boun တကိုယ္လံုးက Prem အားတက္ဖိထားသလိုျဖစ္ေနေလသည္။

Boun ရဲ့ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ Prem ရဲ့ႏႈတ္ခမ္းတို႔မွာ အနီးဆံုးအကြာအေဝးေတြရိွလ်က္။တစ္ေယာက္မ်က္လံုးတစ္ေယာက္မ်က္ေတာင္မခတ္ႏိုင္ေအာင္စိုက္ၾကၫ့္ေနၾကသျဖင့္ႏွစ္ေယာက္အၾကားအသက္ရႉေနရေသာoxygenမွာမေလာက္မငွ 🌚

Prem တစ္‌ေယာက္အသက္ရႉၾကပ္သလိုခံစားရၿပီးရင္မ်ားဒုန္းဒိုင္းခုန္ကာလည္ပင္မ်ားပင္တုန္ေနမိသည္။နဂိုကတည္းကစကားနည္းေအးေဆးေသာေကာင္ကေလးမွာ Boun ရဲ့အၾကၫ့္မ်ားကိုအလြန္ပင္ေၾကာက္ရြံေနမိသည္မွာအမွန္ပင္။

ထို႔‌ျဖစ္၍ေတာင္းပန္သၫ့္မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္သနားစရာေကာင္းေအာင္ Prem တစ္ေယာက္ Boun ကို ၾကၫ့္ေနမိေလသည္။စိတ္ထဲမွာေတာ့

"အကိုဗ် ေတာင္းပန္ပါတယ္ လႊတ္ပါဗ်ာ" ဟု

ငိုသံပါပါႏွင့္ေတာင္းပန္ေနမိသည္။

Boun မွာေတာ့ တကိုယ္လံုးဖိထားသၫ့္အျပင္ Prem ရဲ့လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလည္မိမိရဲ့လက္မ်ားႏွင့္ခ်ဳပ္ေနွာင္ထားမိသည္။ထို႔ေနာက္ မိမိဖိထားေသာ ေကာင္ေလးမွာလႈပ္လႈပ္ယြယျြဖစ္လာမွ

"မင္းဘာၾကၫ့္တာလဲ"

Boun ရဲ့အေမး‌ေၾကာင့္႔ Prem တစ္ေယာက္ေၾကာက္အားလန႔္နအားႏွင့္

"ဗ်ာ" ဟု တံုးတိႀကီးထူးကာ မိမိအၾကည့္မ်ားကို Boun မ်က္ႏွာဆီမွခြာကာ ေဘးနံရံသို႔ၾကၫ့္ၿပီးတုန္ရီစြာႏွင့္ပင္

Back To You Where stories live. Discover now