Chapter20 Zawgyi

492 41 0
                                    

ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္။
အဆံုးရႈံးမခံႏိုင္လို႔
ပိုင္ဆိုင္ဖို႔မႀကိဳးစားခဲ့တာပါ။
ကိုယ္ဖြင့္မေျပာခဲ့တာ
မင္းဟိုးအေဝးထြက္ေျပးသြားမွာကို
စိုးရိမ္မိတဲ့စိုးရိမ္စိတ္တစ္ခုေၾကာင့္ပါ။

.........................................................

အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ေပါက္စေလးဟာ
Operation အခန္းထဲ၀င္သြားတာ
သံုးနာရီေလာက္ၾကာေနပါၿပီ။
ဘာတစ္ခုမွလည္းမသိ‌ရေသး။
အေကာင္းဆံုးေတျြဖစ္လာဖို႔ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္။

ဆရာမလာေပးတဲ့သူ႔အ၀တ္ေတြကို
လံုးေထြးကာေထြးေပြ့လ်က္
ဒီလူမွာမ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္။

သူ႔အ၀တ္ေတြကိုေသေသခ်ာခ်ာ
ေခါက္ေပးဖို႔ျဖန႔္လိုက္ေတာ့
အက်ႌအိတ္ကပ္ေလးကေဖာင္းေနသည္။
ႏိႈက္ယူလိုက္ေတာ့ စာေလးတစ္ေစာင္။

"အကို Boun
ျဖစ္ပ်က္သမ်ွေတြက ကြၽန္ေတာ့္အျပစ္ေတြပါ။
အရင္ဆံုးအကို႔ကိုေတာင္းပန္ပါရေစေနာ္။
ကြၽန္ေတာ္အကို႔ကိုခ်စ္တယ္။
အကိုမခ်စ္မွန္းကြၽန္ေတာ္သိၿပီးသားပါ။
အကို႔မွာခ်စ္သူရိွတယ္.အကိုမိန္းကေလးကိုဘဲ
စိတ္၀င္စားတယ္ဆိုတာကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္။

ဒီလိုမ်ိဳးႀကီး ခ်စ္တယ္ ဆိုတာကို၀န္ခံဖို႔
ကြၽန္ေတာ္အေတာ္ေလးစဉ္းစားခဲ့ရတယ္အကို။
ဒီလိုေျပာလိုက္လို႔အကိုမုန္းေနမယ္ဆိုတာသိပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ကOmegaတစ္ေယာက္ေလ။
အကို႔လို Normal တစ္ေယာက္နဲ႔ဘယ္လိုမွ
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္။

အဲတာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္အၿပီးထြက္သြားဖို႔
စဉ္းစားၿပီးပါၿပီ။ ေနာက္အပတ္ဆို ကြၽန္ေတာ္
လန္ဒန္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ဖို႔
အကုန္စီစဉ္ၿပီးသားပါ။အကိုလည္းအမ LiLi နဲ႔
အဆင္ေျပျပေနခဲ့ပါ။

အကိုတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႔ဆုေတာင္းေပးရံုကလြဲရင္
က်န္တာဘာမွမတတ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။အရာရာတိုင္းအတြက္ အကို႔ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့အကိုတစ္ေယာက္
အစစ အရာရာ အဆင္ေျပေစဖို႔
ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္ဗ်ာ။

အကို႔ရဲ့ညီေလး

Prem ""

စာဖတ္ၿပီး operation အခန္းေရ႔ွ၌ငိုေနသူမွာ
Boun ။

Back To You Where stories live. Discover now