Chapter 3 Zawgyi

642 67 0
                                    

ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ Prem ည ၇နာရီေလာက္ ထမင္းစားဖို႔ထြက္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။သူကေတာ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီဒူးေလာက္ေလးကိုတီရွပ္အျဖဴေလးနဲ႔တြဲ၀တ္ထားသည္။

တရုတ္ကဗ်ားဒီေကာင္ေလးပါးေဖာင္းေဖာင္အသားျဖဴျဖဴႏွင့္အေတာ္ပင္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္သည္။ကေလးတစ္ေယာက္လိုဘဲ။

အင္းကေလးနဲ႔တူမွာေပါ့ ဒီေကာက္ေလးကအသက္၁၇ေလာက္ဘဲရိွေသးတာကို။စကားနည္းတဲ့ဒီေကာင္ေလးကြၽန္ေတာ့္ေဘး၌လမ္းေလ်ွာက္ရင္းသူစားခ်င္သမ်ွေသာအရာရာတိုင္းကိုလက္ခ်ိဳးေရကာပီတိေတျြဖစ္ေနသည္။

"အကို"

ဒီေကာင္ေလးရဲ့ေခၚသံေၾကာင့္အေတြးမ်ားကြယ္ေပ်ာက္

"အြန္း" ဟု ကြၽန္ေတာ္ျပန္ထူးကာ

"ကြၽန္ေတာ္ ေဟာ့ေပါ့စားခ်င္တယ္
ပီးရင္ေထာပတ္သီးေပ်ာ္ရည္ေသာမယ္
ပီးရင္သရက္သီးေရခဲမုန႔္စားမယ္
ပီးရင္ "

Prem ဆက္ေျပာရန္လက္မ်ားဆက္ခ်ိဳးေန‌သည္။

"ေတာ္ပါေတာ့ ဒီေလာက္ဘဲစား ဗိုက္ေတြလည္းကြဲထြက္ေနပါဦးမယ္ "

ကြန္ေတာ့္စကားေၾကာင့္ဒီ‌ေကာင္ေလးမ်က္ေမွာင္က်ံဳ႔ၿပီးႏႈတ္ခမ္းစူကာကြၽန္ေတာ့္ကိုလာၾကၫ့္ေနသည္။မေက်နပ္တဲ့ပံုစံနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြဘယ္လိုျဖစ္လာမွန္းမသိ ဒီေကာင္ေလးကိုအေတာ္အသဲေတြယားေနမိတယ္။

"အား....နာတယ္ဗ်"

ကြၽန္ေတာ္မေနႏိုင္လို႔သူ႔ပါးကိုဆြဲမိသျဖင့္အားခနဲထ‌ေအာ္လိုက္တဲ့ေကာင္ေလး🤣

"လာပါ သြားၾကရေအာင္"

ကြၽန္ေတာ္သူ႔ပခံုးကိုဖက္လိုက္ကာ‌အေဆာင္နဲ႔နီးတဲ့ေဟာ့ေပါ့ဆိုင္ကိုေခၚလာလိုက္သည္။

"ဒီည မင္းနဲ႔ငါပထမဆံုးစသိတာ‌ဆိုေတာ့ မင္းေဟာ့ေပါ့ႀကိဳက္သေလာက္စား အကုန္ငါရွင္းမယ္"

ကြၽန္ေတာ့စကားေၾကာင့္

"တကယ္ေနာ္ ကြၽန္ေတာ္စားပစ္မွာေနာ္"

ဟုဆိုၿပီးကြၽန္ေတာ့္ကိုလက္ၫွိုးလာထိုးေနတယ္။

"ဒီေကာင္ေလး ဘယ္လိုေလးလဲဗ်ာ"

Back To You Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt