Fermin Series #1: Breaking Hearts (COMPLETE)

Chapter 25

Another week has passed. Another week of stress in acads and another week of flirting with Gideon Legaspi. I don't know. Bakit kasi ang rupok mo, Airenia? Hello, you hate that man to the moon and back before tapos ngayon kung makipaghalikan ka sa lokong iyon?! Ugh! Ewan ko na lang talaga!

Napabuga ako ng hininga at napatitig sa aking laptop.

"Ate Nia, may meeting po tayo mamaya for the finalization of the clearance requirements." I smiled at Cherry.

"Sige, Cher. Thank you." Tumango siya at umalis na rin.

Bumuntong-hininga ako at ibinalik ang tingin sa aking ginagawa. I'm trippling my effort here. Feeling ko nga nadi-drain na ako sa acads, but then I really have no choice. Mabuti na nga lang at nakunan ako ng load.

Hindi na muna kami pupunta ng site. Sila na lang daw muna ni papa at tito ang bahala roon. Medyo breather siya pero still, marami pa rin akong gagawin.

Pa-finals na so kailangan na naming i-finalize ang thesis namin for defense. Tapos may mga ibang subjects pa. Tapos may student council pa kami.

Mapapabuntong-hininga ka na lang talaga. Idagdag pa ang kalandian ni Gideom Legaspi. Ugh!

Napailing na lang ako.

It was my usual routine. Tuwing walang klase ay nasa student council lang ako. Busy na rin naman kasi ang mga kaibigan ko. The issue of Tyrone and I died naturally. Hindi rin naman kami nagkikita na sa campus. I'd say everything's normal again.

"Figured you're here." Otomatiko akong napalingon sa pumasok.

Itinaas ni Gideon ang hawak niyang drink. Nagkibit-balikat ako.

"Tapos ka na sa LegMa module?" I asked before looking back at my laptop.

"Yeah, almost done. How bout you?"

"Patapos na rin."

"Okay. I'm just here to guide you, dont worry." I felt his arms encircled around my shoulders. Binalingan ko siya at nginitian.

"Thanks."

"Yeah no problem." He pulled me for a side hug. Then I felt him kissing my temple.

I sighed and continued typing. He's that sweet and clingy. Kaya siguro hindi ko rin masisi ang sarili ko kung bakit ang rupok ko sa kanya. I couldn't help but compare him to Tyrone.

Maalaga siya. He never fails to bring me food kahit na hindi ko naman sinasabi. Minsan siya pa nga mismo nagpapaalala sa akin ng mga gagawin. He's annoying, but he never let me feel that I am alone. He's always there to remind me that he's just there. He always motivates me. Lumalakas ang loob kong bumawi sa mga subjects dahil sa kanya.

But what I really appreciate the most is that he respects my time. Pag minsang ayoko ng kausap, kusa siyang umaalis. Palagi niya rin akong tinatanong sa mga bagay bagay. Even at the simplest things, he always consider my decision. He never insist on things that I don't like. Napansin ko ring mas open ako sa kanya. Pag ayoko, agad kong nasasabi. He's also very patient with me.

Bumuntong hininga ako at tumigil sa pagta-type. Tumayo ako at niyakap siya. Bahagya pa siyang nagulat. Ngumiti ako at ibinaon ang aking mukha sa kanyang dibdib.

"Thank you," I whispered. I felt him chuckling.

"Tss. You know I always got you, right?" Sunod-sunod akong tumango. He slightly laughed.

"Hmm. So, official na tayo?" tanong niya pa. Kinurot ko lang siya sa tagiliran.

"Aray!" daing niya pero tumawa rin naman.