My Omega | Taekook

22

Selamsss

Nasılsınız bakalım?

Bu arada finale az kaldı artık bitsin istiyorum 😭

Ayrıca pek içime sinen bir bölüm olmadı açıkçası ama bekletmek istemedim :"

İyi okumalar...

_

Sarındığım kalın montum ile arabadan inmiş ve soğuktan burnumun kızardığını hissetmiştim. Havaya verdiğim nefes buhar olup uçarken yanıma gelen beden belimi tutmuş ve birlikte geldiğimiz şirin ayrıca oldukça gösterişli eve yönelmiştik.

Dün Taehyung'un söylediği üzere bugün ailesi akşam yemeğine davet etmişti. Hem onları hem de işleri dolayısıyla çok sık göremediğim annemi göreceğim için heves doluydum. Bu yüzden hızlı adımlar atıyor, koca bahçeyi arşınlıyordum.

Sonunda vardığımız evin ahşap kapısıyla karşılaşmış ve zile basmamızla görüş açımıza girmişti Bayan Kim. Her zaman ki koca gülümsemesi yüzünde bizi karşılamış ve bir anda kendimi kolları arasında bulmuştum. Karnımdan dolayı fazla sıkı sarılmıyor yine de anne sıcaklığını hissettiriyordu. Üzerine abartı olmayan bir elbise giyinmiş, yüzüne güzelliğini gölgelemeyecek şekilde hafif bir makyaj yapmıştı.

"Hoşgeldiniz!" Demişti hala bana sarılırken ardından Taehyung'un kıskanç mırıltıları ile ona da sarılmış ve Taehyung'un bedeni arasında küçücük kalmıştı.

"Nasıl da özlemişim sizi." Demişti Taehyung'dan ayrılan bedeni ile. Ardından montlarımızı çıkartmış ve portmantoya asmıştık. Giyindiğim kazaktan da belli olan karnım ile Bayan Kim gülümsemiş ve karnımı okşamıştı hevesle. "Nasıl da büyümüş." Demişti duygu dolu bir sesle. Torun sevdası gerçekten büyüktü ve doğduğunda onu Bayan Kim'in elinden almak zorlu olacak gibi görünüyordu.

"Neyse çok ayakta kalmayın, gelin içeri. Sizin için yemekleri kendi ellerimle yaptım."

"Desene bugün parmaklarımızı yiyeceğiz." Demişti Taehyung oyuncu bir sesle. Bir elini belime sararak destek olmuş ve beraber salona geçmiştik. Bay Kim izlediği televizyondan bakışlarını ayırarak bize çevirmiş ve kocaman gülümsemişti. Ayaklandığı gibi Taehyung ve bana sarılmış ardından rahat koltuklara yerleşmiştik.

Gözlerim annemi arıyor nerede olduğunu merak ediyordum. Zaten salona giren bedeni ile hemencecik gözlerim dolmuş ve dudaklarımı büzüp "Anne!" Diyerek kollarına atılmıştım. Koltuğa oturmamızı sağlayıp kollarını etrafıma sarmış ve saçlarımı okşamaya başlamıştı. "Bebeğim benim." Demişti saçlarım arasına kondurduğu öpücükler arasından. Kendimi kolları arasında hala ilk günkü gibi çocuk hissediyordum. Karnında bebeğini taşıyan bir bebek gibiydim sanki.

"Nasıl da özlemişim oğluşumu." Demişti kızaran yanaklarımı öperken. Salondakilerin varlığını yeni yeni hatırladığım için yanaklarım kızarmıştı. Bakışlarım çekinerek onları bulunca güzel bir gülümsemeyle bizi izlediklerini fark etmiştim. Taehyung ise dudaklarını ısırarak kızaran yanaklarıma bakıyordu. Yanaklarım hamileliğim boyunca ondan çok çekmişti.

Ellerini karnıma yaslayan annem buruk bir gülümseme kondurduğu dudakları ile olduğu yeri okşamış ve karnımda kıpırdanan kızım ile oturduğum yerde irkilmiştim. "Daha dün küçücük bebektin. Şimdi kendi çocuğunu taşıyorsun. Zaman ne de hızlı geçiyor." Demişti dolan gözleriyle. Tavan yapan hormonlarım ile benim de gözlerim dolmuş ve burnumu çekmiştim. Oldukça duygusal hissediyordum. Ardından gülerek gözlerini silmiş ve "Aman canım! Duygusala bağladık yine. Hadi sofraya geçelim." Demesiyle ayaklanmış ve geniş ahşap masaya kurulmuştuk.