When Heartbeat Stops [COMPLETED]

Chapter 6

-

After having a water fight with each other, all of us decided to get up and have some seafoods. The boys are wearing their shirt dahil kakain na kami. Sa table, kasama namin ni Jayna sina Karlo, Fe, Jayen, Calvin and Dionne. May kanya-kaniyang mundo na ang ibang nurses and doctors. Isa-isa kaming kumuha ng mga pagkain namin. When we went back to our own seats, inasar si Karlo dahil ang daming pagkain sa plato niya.

"Gutom ako 'e", he said. We pray first and after that we start eating. Wala halos nagsasalita samin dahil busy sa pagkain. Nauna akong natapos kaya hinayaan ko lang muna sila. I examine the whole room full of tables with doctors and nurses eating. It looks fancy even though it has a simple designs.

"Labas tayo", Dionne said to me. Napatingin ako sa kaniya dahil kakatapos niya lang kumain pero nagyayaya na siya lumabas. Hinila niya na ako palabas pero bigla namin tinahak ang hagdan.

"Teka, where are we going?", I asked him.

He looked at me and wink. "Just trust me", he said. Napatingin ako sa kamay niya na nakahawak sa kamay ko. He looked back at me and gave me a smile. When we stopped, I looked around. Open area siya pero sakto lang ang lawak, kitang-kita rin namin ang papalubog na araw. It looks so great and beautiful.

"Sabi sayo 'e, trust me", he said. I looked at him, he's still smiling. "Ang ganda diba?", he asked. I just nod at him then went back appreciating the view.

"You know what? Hindi ako mapapagod panoorin ang magandang tanawin na 'to", I said. Seeing the sun sets, ang sarap sa pakiramdam.

"Ako rin, hindi ako mapapagod na panoorin ka", he said. Tumabi siya malapit sakin at tiningnan ako diretso sa mga mata. Walang nagsasalita sa aming dalawa, siya ang unang kumalas dahil tiningnan niya na ang view. I took out my phone and had a photo of it.

"Bakit ka nagdoktor?", he suddenly asked. Napatingin ako sa kaniya, nagulat lang dahil biglang gano'n ang naging tanong niya, siguro wala na kaming mapagusapan.

I let myself feel the wind. "Kasi ako ang gagamot sa lola ko", I simply answered. He let out a chuckle.

"Ang simpleng rason pero malalim", he said. "Ako naman tanungin mo", he added. Napatawa ako kaya tinanong ko na siya.

"Ikaw? Ba't ka nagdoktor?"

"Kasi yun yung pangarap ko at pangarap ng mama ko para sakin", he answered. Napatingin ako sa kaniya but he's looking at the view. Ang ganda ng side profile niya. With a pointed nose and a well-figured jaw.
Bigla siyang napatingin sakin kaya umiwas agad ako. Narinig ko ang pagtawa niya.

"Type ka ni Protacio", he said out of nowhere.

"Ni Jayen?", I asked.

"Oo, feeling ko popormahan ka no'n 'eh, wag ka papayag ah?", he said matching a cute eyes.

My brows furrowed. "Bakit naman?", I asked him. Siya naman ang napakunot sa tanong ko.

"Bakit? Kapag popormahan ka no'n, papayag ka?", he asked, di makapaniwala. Bigla niyang nilapit ang mukha niya sa mukha ko. I was shocked, taken aback by what he did. Tinulak ko siya dahil ang lapit niya masyado, ang init tuloy.

"Ofcourse, di ako papayag. Wala pa sa plano ko na magboyfriend", I honestly said. Mahangin naman pero biglang uminit ang pakiramdam ko. Aish!

"Okay lang, magiging asawa mo naman ako", sabi niya. Napatingin ako sa kaniya at nakita kong nakangiti siya sa akin. "I don't know why but everytime I see you, I really want you more, Anasthasia Brena Colonel", he said.