Naber?

29.Bölüm

"Benim acımıda al abiş" dedim ve anahtarla eve girdim. Kapının önünde kahkaha seslerinden çok kavga sesleri geliyordu.

Xx

Sabah iyi bir şekilde uyandım ve başım ağrıyordu. Saat 8'di aşağıya mutfağa indim ve ağrı kesici aldım.

Kahvaltı hazırlamaya başladım. Yumurta çıkardım ve yağda yumurta yaptım. Çay demledim ve kahvaltılıklar çıkardım. Telefonuma mesaj gelince telefonumu elime aldım.

Bilinmeyen numara
Mira ben Araf, annengile gelin yarım saat sonra.

Araf'ı telefonuma kaydettim ve Meriç'i çağırmak için yukarı çıktım. Meriç odada birisiyle konuşuyordu, odaya girdim ve hemen telefonu kapatıp bana döndü "ne oldu kelebeğim?" tedirgin halde sorusunun cevabını beklemeden aşağı indi eğer hergün böyle olacaksa...

Kötü düşünceleri kafamda attım ve aşağı kahvaltı yapmaya indim. Masaya oturduğumda Meriç hâlâ tedirgindi "Meriç! Ne oluyor sana böyle! Hazırlan annemgile gidiyoruz. İtiraz istemiyorum!" diye patladım. Meriç hiç sevmediğim hareketler yapıyordu. Ayağa kalktım ve odamıza çıktım. Üstüme su yeşili sade tişört ve altıma siyah pantolon giyindim.

Meriç ben giyindikten sonra gelmişti, daha iyi gözüküyordu. Ben çıktım aşağı inip kahvaltıyı topladım. Meriç aşağı inince hemen dışarı çıktım. "Mira benden kaçma" diye yanıma geldi. "Ne kaçmasından bahsediyorsun Meriç! İlk günden ne olduğunun fakındasın değil mi?" dedim ve illerdeki annemgilin eve doğru hızlandım. Meriç koşarak yanıma geldi "kelebeğim yapma böyle iş ile alakalı" Meriç'e göz devirdim ve elimdeki anahtarla eve girdim.

Oturma odasına geçince Yasemin ablamgil, annemler, abimler, bizim grup ve Araf vardı. Boş olan abimin yanına oturdum ve Araf'a baktım "Araf hızla anlat hiç keyfim yok" dedim. Araf bana gülümsedi ve konuşmaya başladı.

"Aslında ben o gün ölmüştüm ama doktorlar morga koyacakları zaman nefes aldığımı fark etmişler. Sonra birisinin tuttuğu doktor beni öldürmeye çalışmış. Diğer doktor beni o adamın elinden kurtarmış ve bir hemşire ile birlikte beni kurtarmışlar. Kimseye söylememişler işin aslını öğrenene kadar, 9 ay sonra uyanmışım o sırada doktor işin aslını öğrenmiş ama emin olmak için aileme sana hiçbirşey söylememişler. Uyandığımda o birisi geldi ve beni öldürmeye çalıştı doktor beni kurtardı ama o birisi kaçtı." derin bir nefes aldı ve bana bakmaya başladı.

"Aslında sana ilk gördüğümden beri aşık değildim. 2 ay sonra sana tutulduğumu fark ettim. O mektubu birisinin tuttuğu adam kendi kendine yazmış ama herkes benim yazdığımı sanıyordu. Sonra ben 5 ay sonra ayağa kalkabildim zor yürüdüm ama başardım. Hastanede zorla beni kurtaran doktora benim bildiklerimi ona aktardım ve o'da bana öğrendiği şeyleri açıkladı. Meğersem o birisi beni öldürüp benim aşık olduğum kız ile evlenmeye çalışacak ve onun tüm mirasını falan alıp kızı öldürecekti" eğer aşık olduğu kız ben isem hâlâ benim evlendiğim kişi Meriç! Meriç'e baktığımda bana bakıyordu. Kafamı geri Araf'a çevirdim "devam et!" diye bağırdım abim beni omuzlarımdan tuttu ve sakinlerştidi.

"Meriç, bütün herşeyi Meriç hazırlamış sadece kaza kısmı şans eser olmuş. Doktor Berk, Berk abi gelebilirsin" dedi ve açık unuttuğumuz kapıdan bir adam girdi. Adam Araf'ın yanına geldi. "Merhaba ben Berk Tosun" dedi ve babamın elini sıktı. Babam çökmüş şekilde olanları dinliyordu. Babam ayağa kalktı ve Araf'ın yanına gitti. "Söylediklerin doğru mu evlat?" Babam ciddi bir şekilde "evet Ahmet abi, şahidim" babam bu sefer Meriç'in önüne geldi "söyledikleri doğru mu?" babamın sesi korkunç çıkmıştı. Mert kafasını eğince abime seslendi.

"Merih, çabuk boşanma işlemlerini başlat" dedi ve geri Meriç'e döndü "yarın ilk işin boşanmak olacak sonra def olup gideceksin" dedi, babam tam odadan çıkacakken Araf konuştu "efendim bana güveniniz yok daha doğrusu kimseye yok ama ben kızınızı çok seviyorum, ban-" Araf sözünü tamamlayamadan babam konuştu. "Güvenimi kazan evlat, kızım hadi ailecek Teyze'nin yanına gidiyoruz hemen yarın" dediğinde Araf'a baktım bana bakıyordu. Araf'a tebessüm ettim ve ailecek ayağa kalktık. 

Babam arkasını döndü "Mehmet sizi elimden şöyle dışarı salayayım. Sen gelmiyormusun evlat?" dedi babam Araf babamın sözüne gülümsedi ve ayağa kalktı. "Kızımla birlikte kızımın eşyalarını toplayın 20 dakikaya burada olun" dedi babam.

Asıl hikaye şimdi başlıyordu...

Diğer bölüme geçiniz♡♥♡