Gaze at the Empyrean and say, Hi!

Chapter 29

"Cass wait."

Hinabol ako ni Rigel, hindi ko alam kung sa'n ba 'ko patungo. Pagod na ang mga paa ko, pagod na din ang mga mata kong patuloy sa pagpatak ng luha.
Dinala ako ng mga paa ko sa isang parke, wala na masyadong tao dito dahil gabi na.

"Cass, I'm sorry." He yelled.

I seated on a bench and let myself drown with my emotions. Rigel sat beside me and patted my back. I hugged him because I want to feel better, because it's hurts me so much.

Rigel remained silent while I was trying so hard to stifle my sobs.
He hugged me back, to give me comfort.

Nilayo niya 'ko ng kaunti sakaniya para punasan ang mga luhang kanina pa patuloy sa pagtulo.

"I'm sorry Cass, I didn't know. But I'm happy because you already said what you wanted to say years ago."

"Wala ka namang kasalanan Rigel 'wag kang humingi ng tawad dahil hindi mo naman kasalanan, kung bakit mas pinili ng ama ko ang kayamanang pinaghirapan niya kesa sa 'min ng mama ko."

"Do you want to get away with me? I want you to feel better Cass."

I nodded.

Because a get away with him would be so nice right at this moment.

We walk back to the restaurant to get my car. Iniwan namin ang sasakyan niya at siya ang nagmaneho ng kotse ko. Hindi ko alam kung sa'n niya ko dadalhin.
Huminto muna kami sa isang restaurant dahil hindi naman kami nakakain kanina.

Matapos namin kumain ay bumalik na kami sa kotse at nagsimula muling bumyahe.

Hindi ako nakapagpaalam kay mama na magtatagal ako kaya tinext ko siya upang hindi siya mag-alala.

It's a long drive kaya nakatulog ako. Nagising lang ako ng tapikin ako ni Rigel.

"We're finally here Cass." He casually said.

"Where are we?"

"Batangas."

"Huh?" My brows furrowed.

Hindi ko inexpect na mapupunta kami dito.

"Let's go Cass?" He held my hand until my feet finally meets the white sand.

We went to the shore and stay there.

"Let the waves take away all your problems Cassiopeia, you can open up to me I'm willing to listen."

"No matter how painful it gets I will still forgive them. Because I know that forgiveness will set my soul free from the pain that I feel."

"Yes, it is Cass!" Nagulat ako ng basain niya ko bigla ng tubig.

I glared at him.

Gumanti ako at binasa ko din siya. Nag habulan at nag basaan kami sa ilalim ng buwan kasabay ng pag alon ng dagat sa karagatan.

We dance with the waves, move with sea. And we let the rhythm of the water set our soul free.

Matapos naming maligo sa dagat, gumaan ang pakiramdam ko. Hindi na kagaya kanina na sobrang bigat ng aking nararamdaman.

"Cass let's check-in at the hotel."

I raised my eyebrow, "What if I don't want too?"

"Sleep here then."

"Just kidding."

Nag check-in kami sa hotel ngunit isang room nalang daw ang bakante dahil fully book na lahat ng rooms, kaya wala na kaming nagawa pa kung hindi magsama sa isang kwarto.