DEVIL'S WRATH 2: Colt Develios (COMPLETED)

CHAPTER 31

Napatango ako sa kaniya at pinahiran ko ang mga luha ko.

"May aaminin kapa bang kasinungalingan mo? Meron paba?"

"Baby, please...I know I'm wrong for doing this. But I love you Caramel...mahal kita. Please, forgive me, you just don't know how I went crazy when you left me. Noong ipinalabas mong patay kana, parang gusto ko nalang mamatay Caramel! You hurt me so much..."

"Pero mas nasaktan mo ako Colt!" Pagkatapos kong sabihin 'yon ay agad ko siyang sinampal ng ubod lakas sa magkabilang pisngi niga. Nanginginig ang mga kamay nang muli ko siyang sinampal sa ikaapat na beses. Punong-puno na ako!

I slapped him hard for the fifth time. Galit akong tumitig sa kaniya at sobrang pula ng pisngi niya dahil sa ginawa kong pagsampal sa kaniya.

"Kulang pa 'yan sa lahat ng pananakit at pambababoy mo sakin! At ngayon?! Tapusin na natin lahat ng kasinungalingang ito! Ayoko na! I will file an annulment and make sure to sign it!"

I stood up but he blocked my way, and he knelt down infront of me. Ngunit wala na akong may nararamdaman maliban sa galit. Parang sasabog ako sa sobrang galit ko sa kaniya!

"No! Please...wife, don't do this to me, please Caramel. Forgive me, I didn't mean it. I love you baby, please"

"Let go, hindi totoo 'yan! Di ko na kaya ang kademonyuhan mo! Tama na, pagod na ako!"

Kaagad kong sinuot ang damit ko at galit ko siyang tinulak nang yakapin niya ako mula sa likod. Pilit kong inalis ang braso niyang nakapulupot sakin. Nang nakawala ako sa kaniya ay agad akong napatakbo palabas ng silid. Napahikbi ako habang pababa na ako ng hagdan. Sinundan niya ako hanggang sa room namin ni Clay at pinigilan na huwag umalis.

Ayoko na! He didn't respect me, he didn't think twice before doing that stupid and dishonorable thing! At alam kong wala mangyayari kapag nanatili pa ako dito.

"No! Don't leave me Caramel. No! Wife...I need you"
Mabilis kong inayos ang mga gamit namin ni Clay at kaunti lang yung dinala ko.

"Don't touch me! And I don't want to see your face anymore! Di ka namin kailangan ni Clay.
Di ka karapat-dapat maging ama niya!"

Hanggang sa labas ay sinundan niya kami at pilit inaagaw yung mga gamit sakin. Agad kong binato ito sa kaniya at sinara yung pinto. Habang nagmamaneho ako ay hindi ko na masyadong makita ang daan dahil sa mga luhang lumalabas sa mga nata ko. Kaya mabilis ko itong pinahiran.

Nakatitig lamang ang yaya ni Clay sa'kin mula sa backseat na tila naaawa sa itsura ko. Hanggang sa narating namin ang bahay ni Hiro.

Nagdoorbell ako at pagbukas ay saktong siya ang nakaabang, kaagad ko siyang sinugod ng yakap at napahagulhol nalang ako ng iyak sa dibdib niya.

"Chai? Oh my god, what happened?" Hindi ko namalayan nagsusumbong na ako sa kaniya. At habang nagsusumbong ay wala parin akong tigil kakaiyak. Hindi ko matanggap ang ginawa niya sa'kin.

"You know what?! Mas mabuti na lumayas kayo doon! Buwisit, sinira pa ang feslak ko! Stop crying, di ka na niya masasaktan pa dahil lalaban na tayo Cara! I hate him, he punched me! He hurt you! Napakahalimaw niya talaga Chai, grabe!"

Sobrang sakit sakin lahat ng ginawa niya. Hindi ako makatulog at ang tangi ko lang magagawa ay ang umiyak, lalo na kapag umiiyak rin si Clay, nakikisabay din ako sa kaniya. At pakiramdam ko, mas malakas pa yung iyak ko sa kaniya.

**************

Isang linggo na ang lumipas at ayoko nang makita pa ang pagmumukha niya! But when I woke up in the next morning may narinig akong taong nagsusumigaw sa labas.

I frowned and went out but my blood was boiling when I saw him, agad niyang akong niyakap nang makita ako. Napatuod siya nang sinampal ko siya ng sobrang lakas.

"Lumayas ka dito! Huwag ka nang magpakita pa kahit kailan! Hindi kita kayang mahalin tandaan mo 'yan!" Napatitig siya sakin habang namumula ang pisngi niya. Gumalaw ang panga niya at basta nalang siya napayuko.

I heard him sobbing and I can't believe it, umiiyak din pala ang demonyo? Imposible! Di niya ako madadala sa mga drama niya! Hindi na ako maloloko pa.

"I know you can't, but I need you Caramel. Mamatay ako kapag mawala kapa ulit, kailangan kita wife. Please, patawarin mo na ako...hindi ko sinasadya lahat ng 'yon"

Namumula ang mga mata niya at basta ko nalang siya at iniwan sa labas. Umulan ng malakas pero nakita kong nakatayo parin siya sa labas na parang hindi alam na umuulan.

Napatulo ang nga luha ko nag marinig ko ang paulit-ulit napasigaw niya sa pangalan ko. Napahimas ako sa bandang dibdib dahil sa sakit n nararamdaman ko. Parang tinutusok ako ng karayom.

"Di ba siya mababaliw niyan? Nagpapaulan pa...tsk! Hush Cara, stop crying Chai, he deserved it! You know what, naaawa narin ako sa gago na 'yan dahil sa isang linggo niyang pabalik-balik dito ay wala siyang napala. Pero kailangan niya ring matuto sa pagkakamaling ginawa niya sa'yo. Even me, hindi ko matanggap ang mga pinanggagawa niya sa'yo"

Niyakap ko siya at hinahaplos niya lang ang buhok ko, ngunit napapikit ako nang makita kong nandoon parin siya sa labas. Halos kumukulog na at kumikidlat.

But I want him to suffer! Para patas kami ng nararamdaman. I didn't bother to look again and just walked to my room.

Nang sumunod na araw ay wala na akong may narinig pang nagsusumigaw sa labas. Hindi na siya nagpakita pa at malaki ang pasasalamat ko. Napatulala ako habang nakahiga si Clay sa kama. Kinikiskis niya yung dalawang paa niya at kinakagat niya rin yung kamay niya. Binigay ko sa kaniya yung toys niya at tumabi sa kaniya.

Nasa hospital ngayon si Hiro, at hindi na muna ako pumasok sa trabaho. Nagfile ako ng one month leave. I just want to take a rest, these past few days was so tiring. At kailangan ko munang alagaan yung baby ko.

Kahit anong pilit kong lumimot ay di ko magawa. I could still remember those painful words and things he did to me. Napatayo nalang ako at kinarga si baby palabas at dumeretso sa kitchen. Ikain ko nalang ito kesa isipin ang gagong 'yon! After ko kumain ng graham cake ay dumeretso ako sa living room.

But I frowned when I saw him, he was sitting comfortably on the couch and I really wanted to rip him into pieces!

"Ang kapal ng mukha mo! Lumabas ka dito! Huwag mo akong bigyan niyan, dahil kapag hindi ka lumabas rito, baka ikaw pag-aalalayan niyang dala mo!"

Tumayo siya kaagad at inabot sakin ang bouquet na puro puting rosas.

"Relax miss beautiful, I'm Volt"
Napatitig ako sa kanya at napangisi siya sakin. Sinamaan ko kaagad siya ng tingin.

"What are you doing here?!"

"I just want to see my niece. Can I have her?"
I rolled my eyes and look at him sharply.

"It seems you want to eat me alive. Did I say something wrong?"

"Lumayas  ka dito pare-pareho lang kayo ng kambal mo! Pakisabi sa kaniya huwag na siyang magpakita pa!"

"Okay noted, but let me hold my niece first"

"Ayoko!" Inis kong sabi at agad akong padabog na umalis at pumasok ng room namin. Damn him!

Baka nakalimutan niya na ang ginawa niya sa'kin noong nakaraan? Basta nalang niya ako hinalikan! That's why I hate him too! Wala silang pinagkaiba ng kapatid niya!

DW2 > jayewel