BEYAZ KUBBELER : Savaşçı Kadın ve Kral ( -TAMAMLANDI- )

BÖLÜM 77

Günlük 1 / İlk ölüm uykusundan hemen önce

Personelin ismi: Melanie James Foster

Yaş: 26

Doğum yeri: Bilinmiyor

Anne ve baba ismi: Bilinmiyor

Yerleşim ve büyüdüğü yer ismi: Klarkson Yetimhanesi

Özel yeteneği: Sistem analiz uzmanı ve yardımcı Biyokimyager.

31.05.2244

Ben Melanie James foster. Odysseus projesinin devamlılığını sağlamak ve hava şartlarını düzeltecek makinenin bakımından sorumlu mühendis ve bilim insanlarına asistanlık etmek için seçilmiş biriyim. Yani yarı yarıya bilim insanı sayılırım, henüz eğitimim bitmedi. Doktor Robert ekibin başında yer alan kişidir ve ben de ekipteki en kıdemsiz kişiyim, o ne derse her emirlerine uymalıyım. Asla ama asla kendi başıma kararlar vermemeliyim. Birkaç saat sonra ilk ölüm uykusuna yatacağız ve yirmi yıl sonra uyanıp makinenin durumunu gözden geçireceğiz, eğer sorun varsa gidereceğiz ve en az bir ay, en fazla da üç ay sonra yeniden ölüm uykusuna yatacağız. Uyanır uyanmaz aklımızı dinç tutan beyaz sıvı vücuda enjekte edilecek, böylece dinç olacağım. Ölüm uykusu hem sağlığımızı korumamızı sağlıyor hem de yaşlanmamızı engelliyor. Uyurken bize verilen damar yollu sıvılar yaşamsal fonksiyonlarımızı, yani tüm organlarımızın işleyişini yavaşlatıyor, neredeyse donduruyor da diyebiliriz. Yani kalp günde bir kez atışını tamamlarken, günde sadece bir kez nefes alıp verebiliyoruz. Yıllar ilerledikçe bu işleyiş daha da yavaşlayacak.

En iyi arkadaşım Fred, en nefret ettiğim ise Mik. Kleve ile sakın kağıt oyunu oynama, aramızdaki en üçkağıtçıdır. En sessizi Emy, asla birkaç cümleden fazla konuşmaz, bu yüzden asla ona anne babasını sorma. O, beşinci dünya savaşı esnasında atılan atom bombaları yüzünden kıtlığa mahkûm olan bir bölgede yaşıyordu. Ailesi, açlık yüzünden vahşileşip insan eti yiyen bir grup çeteler tarafından gözleri önünde katledildi. O ise kaçmayı başarıp bir süre saklandı ve on iki yaşındayken Doktor Robert onu Klarkson yetimhanesine getirdi, hatta ilk hafta benimle aynı odada kalıyordu ama sonra odası değiştirildi. Biraz soğuk bir tip ama zeki, hatta benden bile. Ben de yetimhanede yaşayan birçok yetim çocuk gibi ailemin nerede olduğunu bilmiyorum, Küçüklüğümden beri, yani on yaşına kadar kenar mahallelerdeki çöp kutuları arasında yaşadım. Steve şimdilik hoş gözüküyor, onu pek tanımıyorum ama temkinli ol, bazen bakışlarını sevmiyorum. Doktor Robert'a güven, her zaman onun dediklerini yap. O senin için bir baba gibi, seni çöplükten çıkarıp Klakson yetimhanesine getirip, potansiyelini gören tek kişi o.

Doktor Robert bu günlüğü yazmamızı, böylece unutacağımız bazı şeyleri hatırlayabileceğimizi söyledi. Uyandığım andan itibaren yazmaya kaldığım yerden devam edeceğim.

Her ince ayrıntıyı, her detayı yaz. Önemli olup olmamasına bakmaksızın yaz! Yirmi yıl sonra görüşürüz.

31.05.2264

Bu defteri elime daha dün almış gibi hissediyorum ama aradan tam yirmi yıl geçti. Uyanırken biraz garip hissettim. Başta bacaklarım ve ellerim tutmadı ama yarım saat sonra karıncalanma başladı. Bir saat sonra ise tamamen kendime geldim. Doktor Robert bunun normal olduğunu söylüyor, hatta kendisi bile benim hissettiklerimi hissetmiş. Uyanınca bizim için ayrılan odaya gidip hazırlandık, her şey aynı gibiydi ve ben hala yirmi yıl geçtiğine inanmıyordum. Taki dünyanın durumunu öğrenene kadar. Uyuyuşumuzdan bir yıl sonra kıtalar arası anlaşmaya rağmen devletlerin kendi içinde bir savaş başlamış. Altıncı dünya savaşı sırsında yeni Amerika tıpkı kırılan bir cam gibi parçalanmış, kıta parçaları bombaların şiddeti nedeniyle sağa sola kaymıştı. Şimdi bu kıtada yaşamayı sürdüren kişiler açlık yüzünden birbiriyle savaşıyor. İnsan nüfusu çok azalmış, Amerika açıkçası bu savaşı kaybetmiş. Asya ve Avrupa hala ayakta ama daha ne kadar dayanabilirler bilmiyorum.